ในมุมมองที่แตกต่าง

อักษรที่เลือนหาย
 
 
          ในการเริ่มต้นของการเขียนเรื่องสั้นอะไรสักเรื่องหนึ่ง เขามักจะอ้างอิงถึงวันเวลาหรือสถานที่ใดที่หนึ่ง เพื่อเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องสั้นของเขา
 
 
          ในการเขียนเรื่องต่าง ๆ ของเขานั้นย่อมมีอุปสรรคอยู่เสมอ และอุปสรรคที่แก้ไม่หายนั้นคือครอบครัวของเขาเอง
 
 
          ในเวลาที่เขาขีดเขียนงานได้เป็นที่สำเร็จส่วนมากไม่มีใครได้อ่านมันเลยแม้แต่คนเดียว เพราะว่างานที่เขาเขียนขึ้นมานั้น มักจะโดนแม่ของเขาเองนำไปเผ่าไฟเสียหมด
 
 
          มุมมองของทุกคนในบ้านไม่เหมือนเขาเลยแม้แต่นิด ครอบครัวของเขาต่างมองว่างานที่เขาทำอยู่ตอนนี้มันไร้สาระ ไม่เกิดประโยชน์ต่อสังคมเลย งานเขียนที่ถูกมองว่ามันเป็นงานที่เพ้อฝัน จากความคิดของครอบครัวของเขา คิดว่ามันเป็นเช่นนั้น
 
 
          มุมมองของเขากลับต่างออกไปจากสิ่งที่ครอบครัวของเขาคิดมาก เขาคิดว่างานเขียน หรือสิ่งที่เขาทำอยู่ ณ ตอนนี้ มันเป็นสิ่งที่สนุก เป็นสิ่งที่สามารถสอนคนในให้กลับมาเป็นคนทีดีของสังคมได้ เป็นสิ่งที่สามารถเตือนจิตใจคนได้ ไม่ใช่แค่คนในประเทศ แต่สิ่งที่เขาคิกนั้นเขาหมายถึงคนทั้งโลก
 
 
          มองไปข้างหน้าเรื่อย ๆ ไม่มีที่สิ้นสุด สักวันต้องเป็นวันของเขา เรื่องสั้นของเขาต้องรู้จักในนาม เนยนมสด ไปทั่วทิศ เขาคิดแบบนั้น
 
 
          มองไปเรื่อย ๆ ไม่รู้จะเป็นจริงหรือไม่ ในโลกอันโหดร้ายเช่นนี้ทุกอย่างเป็นไปได้เสมอ สิ่งที่ไม่คาดคิด
 
 
          ที่ผ่านมาเขาก็ตั้งใจกับงานเขียนของเขามาโดยตลอด แม้ว่าบางครั้งงานที่เขาเขียนนั้นจะไม่มีใครได้อ่านมัน เพราะเหตุการณ์ที่กล่าวมาข้างต้น แต่ก็มีส่วนน้อยที่เรื่องสั้นของเขาพอจะหลบสายตาของผู้ที่เป็นมารดาไปได้
 
 
          ที่ทำไปเขาไม่ได้หวังอะไรเลยสักนิด ขอแค่คุณผู้อ่านที่มาอ่านเรื่องสั้นของเขามีความสุขก็เท่านั้นเอง แต่ก็ด้วยความที่เขาไม่ได้หวังอะไรนี้แหละ ทำให้เขาต้องทนกับคำพูดแรง ๆ จากปากของคนในครอบครัวของเขาเอง
 
 
          แตกออกไปจากคนทุกคนที่ทำงาน ใครที่เคยได้อ่านงานเขียนของเขาคงรู้แล้วว่ามันน่าสนุก แม้ว่ามีบางเรื่องที่เก็บอารมณ์ดราม่ามานานพอสมควร แต่ใครที่ได้อ่านแล้วมีความสุขกับงานที่เขาเขียนขึ้นเขาก็พอใจ
 
 
          แตกออกไปอีก งานที่เขาขึ้นเรื่องสั้นเรื่องนี้ เขาว่าจะทำออกมาให้ได้สนุกหรรษากัน แต่มันคงไม่แล้ว เพราะวาจาจากปากของคุณนายของเขา แม่ของเขานั้นแหละ ที่ทำให้เขาต้องระบายเป็นงานเขียนแบบนี้
 
 
          ต่างจากทุกคน เขาเป็นคนไม่ค่อยพูด เรียกได้ว่าแพ้ทางอย่างแรง โดยเฉพาะผู้หญิงด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่ เพราะเขาเองก็ปฏิเสธไม่เป็น มันรู้จะปฏิเสธยังไง มีวันหนึ่งที่เขาเผลอใจไปหลงรักผู้หญิงคนหนึ่งเข้า แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ได้ลาจากเขาไป เขาจึงได้เพียงแต่ระบายความรู้สึกลงในเรื่องสั้นของเขา ที่เขาเอาลงในขีดเขียนแห่งนี้
 
 
          ต่างออกไปจากทุกคน กำลังใจของเขาไม่ใช่ พ่อ ไม่ใช่ แม่ ไม่ใช่ ผู้หญิงคนนั้น แต่กำลังใจของเขานั้นคือผู้ที่เข้ามาอ่านเรื่องสั้นของเขาทุก ๆ คน ไม่ว่าคุณเข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วจะไม่วิจารณ์ จะไม่โหวต อะไรก็ตามที่ แต่เท่านี้เขาก็มีความสุขกับคนที่เข้ามาอ่านเรื่องสั้นของเขานั้นเพิ่มจำนวนขึ้น จากหนึ่งไปสองจากสองไปสามตามลำดับ กำลังใจของเขาคือตัวเองที่ทุกท่านกดเข้ามาอ่านเรื่องสั้นของเขานั้นเอง “เขาสัญญาอย่างนี้ว่า..ถ้าหากตัวเลขเพิ่มขึ้นอย่างนี้แล้วไซร้ เขาก็จะเขียนเรื่องสั้นแบบนี้ต่อไป เพื่อตอบแทนคุณคนที่เข้ามาอ่าน”  (บัทเตอร์จะเขียนเรื่องสั้นต่อไปเรื่อย ๆ ครับ)
 
 
          ปล..ในมุมมองที่แตกต่าง (คำขึ้นต้นของวรรคอ่านว่าอย่างนี้นะครับ..โปรดจงเข้าใจ..ขอบคุณที่ติดตามผลงานของผมนะครับ)