ขอบใจนะ

    ผมยืนมองข้างหลังการ์ดจากสวนในโรงแรมมันทำให้ผมตัดสินใจที่จะเดินกลับเข้าไปในงานอีกครั้ง

เป็นช่วงเวลาที่เขาให้เพื่อน ๆ ขึ้นมาพูดอวยพรบ่าวสาว

“ไอ่เก่ง ฉันอยากอวยพรบอกรินหน่อยสิ ” ผมพูดกับเก่งเพื่อนของผมซึ่งมันเป็นแฟนกับพิธีกรในงาน

วันนี้

“จะดีหรอวะ? ไอ่เบน”

“ดีสิ  ก็วันนี้น่ะ” ผมมองขึ้นไปที่เวทีซึ่งมีชื่อของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวอยู่ “ฉันมาในฐานะเพื่อนของเจ้า

สาวนี่นา”

      หลังจากที่เพื่อนอวยพรกันไปหลายคน พิธีกรก็ได้รับข้อความว่ามีเซอร์ไพร์สอีกคนนีงที่อยากจะ

อวยพรเจ้าสาว ผมก้าวขึ้นเวทีช้า ๆ แสงไฟส่องมาตามผมตลอดจนถึงกลางเวทีซึ่งมีไมค์อยู่ข้างล่าง

เวทีผมเห็นนิน่าและว่าที่สามีของเธอควงแขนกันอยู่ เธอดูประหลาดใจเมื่อเห็นผมกำลังจะอวยพร

“ก็….ยินดีด้วยนะไอ่นิเพื่อนซี้ที่สุดในโรงเรียนของฉัน ปกติเวลาอยู่โรงเรียนฉันจะคอยดูแลแกสอน

การบ้าน ถือกระเป๋าให้ ว่างๆก็โทรไปบอกว่า เห้ย พรุ่งนี้ส่งการบ้านด้วยนะ”

ทุกคนต่างหัวเราะ

“แอบกินขนมในห้องแกก็เอาเปลือกมายัดไว้ใต้โต๊ะฉันจนโดนอาจารย์ทำโทษ ยืมตังค์ฉันนานอยู่

กว่าจะคืน เอาขนมที่บัดดี้ให้ฉันไปกิน”

 ผมเงียบอยู่ครู่นึง ทำให้บรรยากาศดูอึมครึมไปหมดนิน่ามองหน้าผมด้วยน้ำตาแต่เธอมีรอยยิ้มที่

เหมือนบอกกับผมว่า “ขอบใจนะ”

“วันนี้ฉันก็หมดห่วงเรื่องแกแล้วนะ มีคนดี ๆ มาดูแลแกได้สักทีขอให้รักกันนาน ๆ นะ แต่จำไว้ว่าฉัน

ก็ยังเป็นเพื่อนคนเดิม…….ของแก”

     ผมเดินลงจากเวทีท่ามกลางเสียงปรบมือ “ขอกอดหน่อยได้ไหม” ผมถามนิน่า

“ได้สิ เพื่อนของฉัน”  ผมกอดเธอด้วยความคิดถึงที่สุด ผมหวังว่าผู้ชายคนนั้นจะดูแลเธอเป็นอย่างดี

ห่วงเธออย่างที่ผมห่วง “ฉันจะเป็นเพื่อนแกตลอดไปนะ นิน่ารักแกนะ”

“ฉันก็รักแกนะ เบน”