สงครามต่างดินแดน

         .

         บทที่ 23 หมีแพนด้าสร้างเรือรบ

     อีกเรื่องเล่า หลอดดูดหมีแพนด้า ได้กล่าวว่าเขาสามารถเปลี่ยนร่างได้ดั่งใจ แต่ส่วนมากแล้วท่านหลอดดูดหมีแพนด้าจะชอบแปลงร่างเป็นหมีขาวมาก ๆ เพราะตัวมันใหญ่และสง่างาม (เอาล่ะครับนี้คือสมาคมคนชอบทำตัวเป็นหมี 555+)

     เมื่อเสียงกระซิบแผ่วเบา เสียงบอกเล่าแห่งธรรมชาติจึงเกิด ชาวบ้าหมี 555+ พวกเขาอาศัยการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์ผักกาดเพื่อเลี้ยงชีพของพวกเขา (เพิ่งรู้ว่าพวกบ้าหมีชอบผักกาดนะเนี้ย 555+)

     “ท่านหลอดดูด ท่านชอบทานผักกาดสินะ”  กัปตันโกโก้ถามขึ้นอีกรอบหนึ่ง หลังจากที่เพิ่งทานอาหารที่ชาวบ้าหมีแห่งดินแดนนักรบสัตว์เลี้ยงต้อนรับ

     “ใช่แล้วล่ะกัปตัน น”  เสียงใหญ่ ๆ ที่ไหลออกจากลำคอของท่านมหา..หลอดดูดหมีแสดงถึงความเป็นมิตร

     “โอเคร เอาล่ะงั้นเชิญท่านเล่าเรื่องราวของท่านต่อ”  กัปตันโกโก้พูด และแล้วท่านมหาหลอดดูดหมีแพนด้าเขาก็เล่าเรื่องของเขาให้กัปตันฟังต่อไปอีกความว่า

          “พวกเราชาวบ้าหมี...มีพลังเลื่องลือไปทั่ว ผู้คนมากมายทั่วทุกแดนดินต่างรู้จักเราในนามชาวบ้าหมี แต่สงครามอันโหดร้ายนับพันปีก่อนก็เกิดขึ้นกับชนเผ่าของหมี เมื่อบ้านป่าเมืองเก่าของพวกเราถูกเผาทำลายโดยน้ำมือของจอมปีศาจในครั้งบรรพกาล ข้านามว่า...หลอดดูดหมีแพนด้าจึงหลบหนีพร้อม ๆ กับรับภาระหน้าที่พาสมุนของข้าในครั้งนั้นหลบซ่อนจนมาพบป่าลึกที่ดินแดนแห่งนี้

          ยุคสมัยผ่านพ้นไป เวลาและตำนานชาวบ้าหมีที่เลื่องลือในอดีตก็หมดสิ้น ทุกคนลืมเรื่องราวของข้า ขณะเดียวกันร่องรอยแห่งอารยธรรมชาวบ้าหมีที่รุ่งเรืองต้องล่มสลาย ผ่านเวลาไปชั่วกัปกัลป์ข้ายังคงรอ รอใครสักคนหลงมาในดินแดนของข้า นั้นก็คือเจ้า...กัปตัน โกโก้”  (หมดยังตำนานชาวบ้าหมี ถ้าหมดแล้วก็ดี เพราะตูขี้เกียจพิมพ์ 555+)  ท่านมหาหมีหยุดเล่าเรื่องราวของชาวบ้าหมีแล้ว แต่... (แต่อารายไม่...ไม่ต้องพูดอีกเลยนะ ง้อ.....ว ขี้เกียจพิมพ์นะเนี้ย -0-)

          เวลาผ่านไปหลายวัน ไม่ช้า...นินจาส่งสารคุชิคุชิ ก็มาเยือนดินแดนนักรบสัตว์

          ท่านนินจาคุชิคุชิเดินเข้าไปรายงานข่าวให้กัปตันโกโก้ทราบว่า...(ง้อว นินจาคุชิคุชินี้ก็เก่งเนอะ เขารู้ด้วยว่ากัปตันโกโก้ของเรานั้นอยู่ที่ไหน ๆ ?)

          “อ้าว นินจาคุชิคุชิ มีคนส่งข้อความมาหาข้าหรือ?”   กัปตันโกโก้ถามนินจาพเนจรคุชิคุชินักส่งสาสน์

          “ใช่แล้วท่านโจรสลัดผัก”  นินจากล่าวพร้อมมอบใบเอกสารสมัครงานให้กัปตันโกโก้ ที่นั่งโต๊ะจับข่าวคุยกับท่านมหาบ้าหมีหลอดดูด 555+ (ฮ่ากับชื่อท่านมหาบ้าหมีหลอดดูด)

           (ท่านพ่อเจ้าขา ข้าไมเด้น...! ตอนนี้ข้าอยู่กับ ราดิโอ ที่ดินแดนแห่งจอมเวทย์ ข้าอยากให้ท่านมาหาข้าหน่อย ปล.จากลูกสาวนามไมเด้น)  ทางด้านท่านมหาหลอดดูดหมีแพนด้ามองมายังกัปตันโกโก้ที่กำลังนั่งอ่านจดหมายของลูก...ท่านมหาหมีก็ถาม โกโก้ ขึ้นว่า  “เฮ้ โกโก้ ข้อความนั้นมันเขียนว่าไงรึ?”  ท่านมหาหมีเป็นพวกชอบสอดเรื่องชาวบ้านสินะ 555+

          “ข้าแด่ท่านหลอดดูดหมีแพนด้า ลูกสาวข้าส่งข้อความมาหน่ะ คือว่าข้าต้องไปแล้ว ลูกสาวข้าอยากพบข้า”  กัปตันโกโก้เหมือนเขาจะอำลาอยู่เป็นนัย ๆยังไงไม่รู้ นี้นายจะทิ้งท่านมหาหลอดให้ดูดหมีอยู่ตัวเดียวสินะ 555+

          “ดีเลยให้ข้าเดินทางไปกับเจ้าด้วย”  ท่านมหาหลอดดูดหมีกล่าว

          “ทำไมท่านจะต้องไปกับข้าล่ะ”  ท่านกัปตันโกโก้ถามกลับ

          “มันเป็นคำสั่งของเทพแห่งแสงสว่างที่ปกป้องพวกเราชาวบ้าหมีอ่ะ อีกอย่างเจอจะได้มีเพื่อนในช่วงการเดินทาง”

          “ดีเลย ๆ ท่านช่างมีน้ำใจจริง ๆ เอาล่ะ ตอนนี้ข้าต้องการเรือ”

          “สหายเรามาสร้างเรือรบลำใหญ่ ๆ กันเถอะ”

           .

          ว่าแล้วชาวบ้าหมีในป่าลึกแห่งดินแดนนักรบสัตว์ก็ช่วยกันทำเรือขนาดมหึมาเพื่อที่จะแล่นออกสู่ทะเล เพื่อตามหาไล่ล่าปลาปักเป้า 555+ (บ้าแหระ) เพื่อจะไปหาลูกสาวกัปตันโกโก้ที่อยู่ที่ดินแดนแห่งเวทย์มนต์ จนหลายวันผ่านไปและในที่สุดเรือรบขนาดยักษ์ก็เสร็จสมบูรณ์ จนกัปตันโกโก้ของเราอดที่จะแสดงถึงความดีใจที่ตนจะได้ออกสู่ทะเลอีกครั้งว่า ...เอิ้ม..มม

         “เอิ้ม เราสร้างเรือยักษ์ไม่ใช่หรือ นี่ทำไมมีแต่เรือแจว”  แป๋ว ว วว 555+