เรื่องเล่าเขย่าขวัญ

สวัสดีนะ^^'' วันนี้ลองแต่งแนวหลอนๆดู*0*...เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งชอบฟังเรื่องผีเเละชอบเล่าเรื่องผีให้เพื่อน
"สวัสดรฉันชื่อ อริน ฉันไม่ค่อยชอบชื่อนี้เท่าไหร่เลยนะฉันชอบให้เพื่อนๆเรียก
ฉันว่า ริน เพราะมันสั้นดี....ฉันชอบเล่าเรื่องผีเป็นชีวิตจิตรใจ.."
"โย่ว..!! ..ริน..มาเช้าดีนิ ทุกทีจะมาตอนที่คาบเรียนจะเริ่มเเล้วนีนา..."
"อะไรกันยะ..อย่ามาว่าคนอื่นแบบนี้เซ่..ไอบ้านี่//อ้อหมอนี่ชื่อ ยูจิอิ เป็นสนิท
ของฉันเอง...ชอบชวนทะเลาะทุกที.."
"อ่อเหรอ..."
"จะเริ่มเรียนเเล้วนะนั่งที่ได้เเล้ว...."
"อ...อืม...//เมื่อไหร่จะจบคาบซะที..//คนแต่ง:เพิ่มเริ่มเองแท้ๆ- - ''
"เอ้าทุกคนนั่งที่ได้เเล้ว...วันนี้เรามีนักเรียนใหม่ย้ายมาด้วยล่ะ...เอ้าเข้ามาได้เเล้วจ้ะ..คุณยูกิ..."
"ค่ะ..ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อ ยูกิ ฝากตัวด้วยนะ...//ไม่สบอารมณ์เลยแฮะ"
"นักเรียนใหม่ล่ะ น่ารักอ้ะ..><"
"ครูคะเเล้วที่นั่งของฉันอยู่ตรงไหนคะ..."
"อ้อ...ติดหน้าต่างด้านหลังสุดนะ...อรินฝากดูเเลด้วยนะ..."
"อะ....อืม.....ขออีก 5 นาที"
"คุณอรินค่ะ....ตื่นรึยังคะ.."
"กำลังจะตื่น........//นอนต่อ..."
โป้ก!! "ตื่นรึยังจ้ะ..."
"โอ้ย...! ครูคะ..เจ็บอ่ะTT//อะไรเนี่ย..."
"ก็เธอแบบหลับในห้องเรียนช่วยไม่ได้..."
"อะไรของยัยนั่นกันนะ..แอบหลับในห้องเรียนทุกวันเลย บ้ารึเปล่า..//คิก
คิก"
"มีปัญหาอะไรกับฉันกันล่ะ..ฉันจะหลับหรือทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับพวกคุณ
ซะหน่อย.."
"อะไรกันเมื่อคืนนอนดึกรึไง...ตาดำเป็นหมีแพนด้าเลย ฮ่า ฮ่า..."
"อะไรฟระ...เดี๋ยวเจ๊จะตบเกรียนเลยนิ..."
"ขอโทษๆ...ก็มันจริงนิหว่าช่วยไม่ได้..."
"คนพวกนี้มันอะไรกันน่าเบื่อ..."
"อ้ะ..เธอคิอนักเรียนใหม่สินะ ฝากตัวด้วยนะ...ยูกิจัง"
"เช่นกันนะ..ฝากตัวด้วย...//แปลกแฮะปกติจะไม่มีใครสนใจฉันเลย"
"..วันนี้ฉันกลับก่อนนะ..//ไม่ต้องลากไปที่บ้านเธอด้วยนะ.ไม่อยากไปจบนะ"
"ไม่ได้ๆ...!! วันนี้ต้องมาบ้านฉัน...นี่คือคำสั่งของประทานนะ"
"ไม่ไป...ยังไงซะก็ไม่ไป..."
"นายต้องไปกับฉัน.."
"เฮ้อ..น่าเบื่อ..."
"นี่ๆยูกิจังก็ไปด้วยกันมั้ย....."
"ป...ไปไหนเหรอ...//ไม่อยากไปอ้ะ."
"ก็ไปบ้านฉันไงฉันมีเรื่องสนุกๆมาเล่าให้ฟังด้วยล่ะ..."
"อืม...ขอคิดก่อนนะ.//ไปดีไหมนะ หรือ ไม่ไปดี....เอาไงดี..."
"ว่าไง...ไปรึเปล่า.."
"ก...ก็นะ..ถ้าไม่รบกวนก็ไปจ้ะ..//ไปเฉยๆสินะ...งั้นก็ตามนั้น"
"งั้นก็ตกลงตามนี้นะ...ยูนายก็ไปด้วยนะ!!"
"เออ..รู้เเล้วน่า..อย่าย้ำได้ปะ..น่ารำคาญ..."
คนแต่ง.:ตัดไปเลยเเล้วกันเน้อ...
"ถึงเเล้วนี้แหละบ้านฉันล่ะ!!"
"ส...สุดยอด...นี้บ้านหรือปราสาทฟร๊าา..!! ใหญ่โครต."
"นี้คือบ้านของอรินสินะ...ใหญ่ดีแฮะ/ลูกคุณหนูรึไงนะ..."
"อื้อ...นี่บ้านฉันเองล่ะ เข้ามาก่อนสิ.."
"ยินดีต้อนรับกลับค่ะคุณหนู..."
"อื้อ...กลับมาเเล้ว...เเล้วคุณเเม่ล่ะ..."
"ถ้านายหญิงล่ะก็ยังไม่กลับมาเลยค่ะ งานท่านคงยุ่งมากเลยล่ะค่ะ"
"อืม...งั้นเหรอ งั้นช่วยยกชากับคุ๊กกี้มาให้ด้วยนะ..."
"ค่ะ...รับทราบค่ะ..."
"เอาล่ะขึ้นไปเลยเเล้วกัน..."
ตึก ตึก ตึก...
"เอ้า เชิญจ้ะ...ตามสบายเลยนะ..."
"นี่เธอ...เเล้ววันนี้จะเล่าเรื่องอะไรล่ะ..."
"เรื่อง.?เรื่องอะไรเหรอค่ะ.."
"ก็วันนี้ฉันจะเล่าเรื่องหลอนๆน่ะสิ..."
"ร...เรื่องผีใช่ไหมค่ะ...//ไม่อยากฟัง..."
"อื้ม...จ้าเรื่องผีนั่นล่ะ...."
"เฮ้อ...เเล้ววันนี้คุณน๊าไม่อยู่เหรอ..."
"ก็คุณแม่กลับบ้านดึกบ่อยๆนะ.."
"เห...งั้นเหรอ...เเล้วเรื่องอะไรล่ะที่เล่าน่ะ...."
"ยูเคยได้ยินเรื่องนี้รึเปล่า.."
"เรื่องอะไรเหรอ/คะ.?"
"ก็...เรื่อง บ่อน้ำหลังโรงเรียนเราน่ะ...มีคนตายที่นั่นบ่อยๆด้วยล่ะเขาว่ากันว่า
ถ้าไปที่นั่นคนเดียวตอน1ทุ่มตรง...จะเห็นผู้หญิงในชุดขาวเดินรอบๆบ่อน้ำ
ด้วยล่ะเเล้วเขาก็จะถามว่า....มาอยู่ด้วยกันมั้ย...ถ้าตอบว่า..ไม่...ผู้หญิงคน
นั้นจะบีบคอเเล้วลากลงไปในบ่อน้ำล่ะเเล้วถ้าตอบว่า..ได้สิ...ผู้หญิงคนนั้นจะ
ฉุดลงไปในบ่อล่ะ..."
"จริงดิ.."
"ก็เรื่องจริงน่ะสิ...เเละถ้าไม่ได้ไปที่นั่นคนเดียวก็จะไม่เจอเธอแต่เธอจะตาม
ไปทุกๆที่ที่พวกเขาไป...เเละจะหลอกหลอนด้วยนะ...ถ้าไปยืนอยู่ในใกล้
แม่น้ผู้หญิงคนนั้นก็จะฉุดลงไปล่ะ...."
"นะ....น่ากลัว...พอเถอะ.."
"เชื่อปะ...ว่าที่โรงเรียนเรามีคนไปลองด้วยล่ะ..."
"จริงอ่ะ...เเล้วใครเหรอ..??"
"จริงสิ รู้สึกว่าจะหายสาปสูญอ่านะ ทางตำรวจเขาสรุปแบบนนั้น"
"เห...ไม่จริงมั้ง...."
"จริงๆนะ..." 
ก๊อก ก๊อก..คุณหนูคะ เอาชากับคุ๊กกี้มาให้ค่ะ
"อ้อ..ขอบใจนะ..."
"ไม่เป็นไรค่ะ..."
"นี้...ตายูเล่าเเล้วนะ.."
"เออ...งั้นเรื่องของฉันเป็น เรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงในช่องหลืบล่ะ.."
"เเล้วไงต่อ.."
"เรื่องมาอยู่ว่า..มีผู้หญิงคนนึงหวงแฟนมากจนฆ่าตัวตายเเล้วได้ไปสิงอยู่ใน
ช่องแคบๆหรือช่องว่างระหว่างตู้เสื้อผ้าอะไรประมานนี้.."
"เเล้วเกิดอะไรขึ้น..?"
"พอแฟนคนตายไปก็เกิดเรื่องแปลกๆขึ้นล่ะ..."
"เกิดอะไรขึ้นล่ะ...?"
"อย่างเช่นเหมือนโดนแอบมองอยู่หรือของตกเองจะตรงไหนไม่ตกไปตกอยู่
ใกล้ตู้เสื้อผ้า..เเละจะเห็นเงาดำๆลางๆด้วยล่ะ.."
"เอ๋..จริงดิเเล้วไงต่อ"...
"พอของตกปกติก็ต้องเก็บขึ้นมาใช่ไหมล่ะ....พอจะลุกขึ้นไปเก็บกับเจอ......"
"เจอ...อะไรเหรอ/คะ...?"
"เจอ....มือของใครก็ไม่รู้ลากเข้าไปในช่องแคบๆยังไงล่ะเเละไม่พอมันยังจะ
ฆ่าคนที่เข้าใกล้คนที่ตัวเองหวงแบบเอาเป็นเอาตาย...มันเลยฆ่า...ยังไง
ล่ะ.."
"จบเเล้วเหรอ...?? - - '' 
"อ้อ...จบเเล้ว..."
"นี้ก็เย็นมากเเล้วงั้นฉันกลับก่อนนะ.."
"จ้า...ไปดีมาดีนะ..."
"ยูกิเดี๋ยวฉันไปส่งนะ..."
"ไม่เป็นไรค่ะ...เดี๋ยวทางบ้านจะส่งคนมารับค่ะ..."
"อ้อ...งั้นเหรอ งั้นเจอกับพรุ่งนี้นะ..."
"ค่ะเช่นกันค่ะ...คุณยูจิอิ..."
"ไม่ต้องเรียก ยูจิอิ หรอก เรียก ยู หรือ ยูจิก็ได้นะ..ตามสบาย..."
"ค่ะ...งั้น......ย.....ยูจิ"
"แบบนั้นแหละ....งั้นไปก่อนนะ...ยูกิจัง..."
"ค่ะเช่นกันค่ะ....ข...เขาเรียกยูกิจังด้วยล่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้ชายเรียกชื่อ
ฉันแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยล่ะ"
"คุณหนูครับ...กลับกับเถอะ.ครับ.."
"อืม...กลับกับเถอะ......ฉันเหนื่อยเเล้ว อยากจะนอนเเล้วสิ..."
"ครับ...มาบ้านเพื่อนสินะครับ...สนุกไหมครับ.."
"ก็สนุก..เพื่อนคนแรกทั้งที มันต้องสนุกอยู่เเล้วล่ะ...ไปเถอะ"
"ครับ......"
คนแต่ง..:เฮ้อเหนื่อยเลยเรา...- - '' มุกตันเเล้วสิ ง่าทำไงดี-0-