กว่าจะรู้ก็สายเกินไป

วันต่อมา
ติ๊งต่องๆ!!!
ครับๆเปิดเดี๋ยวนี้แหละ อ้าวออย มีรัยหรอถ่อมาถึงนี่เชียว
ไปเที่ยวกับเราหน่อยสิ
ที่ไหนอะ
น้ำตก
ไปๆ เดียวเตรียมของแป๊บ เข้ามาในบ้านก่อน เดี๋ยวหาน้ำให้
…
…
มาแล้ว ไปกันเถอะ
กิจชอบอ่านหนังสือเหรอ
ใช่ มันมีความสุขดี เปิดเพลงเบาๆอ่านหนังสือดีๆสักเล่ม
…
….
…..
….
ว้าวน้ำตกสวยจังเลย
ออย มาเล่นน้ำกัน
สนุกจังเลยน้ำเย็นมาก
กิจมาถ่ายรูปกันดีกว่า
หิวข้าวอะ
นี่กิจเตียมอาหารมาด้วย
กิจนี่รอบคอบจัง
เงียบดีจัง ผ่อนคลายสุดๆ
….
…..
…
เย็นแล้วกลับบ้านกันดีกว่า
หลังจากนั้นผมกับออยก็ไปเที่ยวกันบ่อย บางครั้งผมก็ไปค้างบ้านออยหรือไม่ออยก็มาค้างบ้านผมโดยเฉพาะช่วงหน้าฝน
พอผ่านไปหลายปีผมก็เย็นชากับออยมากขึ้น แต่ก็เฉพาะหน้าแหละผมซื้อไดอารี่ไว้หนึ่งเล่มคอยจดว่าผมกับออยเป็นอย่างไรบ้าง
ฮัลโหล กิจ
ว่าไงมีรัย
เดี๋ยวนี้กิจเป็นอะไรอะ ทำไมไม่พูดดีๆหน่อย
ทำไมล่ะมันทำไมนักหนา
ออยรักกิจทำไมกิจทำอย่างนี้
ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันทำไมถึงทำอย่างนั้นแต่ในใจมันไม่อยากทำ
หลายเดือนผ่านไป
กิจ เราเลิกกันเหอะ ออยไม่อยากอยู่กับคนที่ไม่มีหัวใจอย่างนี้
แน่นอนผมมีหัวใจและเสียใจมากแต่พยายามกัดฟันพูดแบบเดิมๆไป
อืม เลิกก็เลิก
ผ่านไปสัก2อาทิตย์ผมเรียกออยมานี่สวนสาธารณะ
กิจมีอะไรเหรอ
อะ กิจลืมให้
แน่นอนเธอมีแฟนใหม่ส่วนผมไม่มีเพราะไม่อยากที่จะมีเดี๋ยวก็ไปทำแบบเดิมอีก
2วันผ่านไป
กิจมาหาออยหน่อย
ระหว่างที่ผมกำลังข้ามถนน
ปี๊น!!!!!!!!!!!!!!!โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมโดนรถชน ตัวผมไปกระแทกเข้ากับเสาไฟ ตอนนั้นสติผมเลือนรางมาก ผมพยายามจะไปหาออยแต่ลุกไม่ได้และก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลนี้