กว่าจะรู้ก็สายเกินไป

วันต่อมา

ติ๊งต่องๆ!!!

ครับๆเปิดเดี๋ยวนี้แหละ อ้าวออย มีรัยหรอถ่อมาถึงนี่เชียว

ไปเที่ยวกับเราหน่อยสิ

ที่ไหนอะ

น้ำตก

ไปๆ เดียวเตรียมของแป๊บ เข้ามาในบ้านก่อน เดี๋ยวหาน้ำให้

…

…

มาแล้ว ไปกันเถอะ

กิจชอบอ่านหนังสือเหรอ

ใช่ มันมีความสุขดี เปิดเพลงเบาๆอ่านหนังสือดีๆสักเล่ม

…

….

…..

….

ว้าวน้ำตกสวยจังเลย

ออย มาเล่นน้ำกัน

สนุกจังเลยน้ำเย็นมาก

กิจมาถ่ายรูปกันดีกว่า

หิวข้าวอะ

นี่กิจเตียมอาหารมาด้วย

กิจนี่รอบคอบจัง

เงียบดีจัง ผ่อนคลายสุดๆ

….

…..

…

เย็นแล้วกลับบ้านกันดีกว่า

หลังจากนั้นผมกับออยก็ไปเที่ยวกันบ่อย บางครั้งผมก็ไปค้างบ้านออยหรือไม่ออยก็มาค้างบ้านผมโดยเฉพาะช่วงหน้าฝน

พอผ่านไปหลายปีผมก็เย็นชากับออยมากขึ้น แต่ก็เฉพาะหน้าแหละผมซื้อไดอารี่ไว้หนึ่งเล่มคอยจดว่าผมกับออยเป็นอย่างไรบ้าง

ฮัลโหล กิจ

ว่าไงมีรัย

เดี๋ยวนี้กิจเป็นอะไรอะ ทำไมไม่พูดดีๆหน่อย

ทำไมล่ะมันทำไมนักหนา

ออยรักกิจทำไมกิจทำอย่างนี้

ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันทำไมถึงทำอย่างนั้นแต่ในใจมันไม่อยากทำ

หลายเดือนผ่านไป

กิจ เราเลิกกันเหอะ ออยไม่อยากอยู่กับคนที่ไม่มีหัวใจอย่างนี้

แน่นอนผมมีหัวใจและเสียใจมากแต่พยายามกัดฟันพูดแบบเดิมๆไป

อืม เลิกก็เลิก

ผ่านไปสัก2อาทิตย์ผมเรียกออยมานี่สวนสาธารณะ

กิจมีอะไรเหรอ

อะ กิจลืมให้

แน่นอนเธอมีแฟนใหม่ส่วนผมไม่มีเพราะไม่อยากที่จะมีเดี๋ยวก็ไปทำแบบเดิมอีก

2วันผ่านไป

กิจมาหาออยหน่อย

ระหว่างที่ผมกำลังข้ามถนน

ปี๊น!!!!!!!!!!!!!!!โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!

ผมโดนรถชน ตัวผมไปกระแทกเข้ากับเสาไฟ ตอนนั้นสติผมเลือนรางมาก ผมพยายามจะไปหาออยแต่ลุกไม่ได้และก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลนี้