พลังงานลึกลับ:เด็กสาวแห่งมนตรา

ฉันลุกขึ้นมาด้วยใบหน้าที่แลดูสุกสดใส ที่จริงก็เป็นอย่างนี้ทุกวัน ช่วงบั้นปลายชีวิตที่ฉันอยู่ที่เจเนฟิกัล ชีวิตของฉันดูมีความสุขขึ้นมาก อย่างน้อยก็มากกว่าตอนที่ต้องเป็นราชินีใหม่ๆ
เพราะไม่ต้องถูกกดดันจากหลายๆฝ่าย ในเรื่องการมีรัชทายาทและเรื่องมารยาทบางอย่างที่ต้องปรับตัวเมื่อมาอยู่ต่างเมือง 
ตอนนี้กริฟฟิน ลูกชายคนโตของฉันก็ขึ้นครองราชย์ไปแล้ว ส่วนลูกสาวก็ต้องเดินทางไปเมืองอื่นเพื่อกำเนิดรัชทายาทและเป็นราชินีต่อไป
 
ตอนนี้เช้าเกินกว่าจะเรียกพวกนางในมารับใช้ แดดยามเช้ายังไม่จ้าเกินไปนัก ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ที่วางอยู่ข้างโต๊ะไม้่เล็กๆสลักลายวิจิตร มองวิวทิวทัศน์ภายนอก หมอกบางๆยามเช้าปกคลุมป่าเบื้องล่าง
 
พลันสายตาของฉันเหลือบไปเห็นสมุดบันทึกเล่มหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะ
แลัวฉันก็นึกขึ้นได้
เมื่อนานมาแล้วประมาณสี่สิบกว่าปีก่อน สมุดเล่มนี้เป็นของเพื่อนเก่าฉัน(ซึ่งไม่เป็นที่ชื่นชอบของฉันนักแต่สุดท้ายเราก็สนิทกัน) ในภายหลังครอบครัวของเธอมอบสมุดเล่มนี้มาให้และฉันก็หยิบติดมือมา ตั้งใจจะอ่านระหว่างเดินทางมาที่เจเนฟิกัล แต่กลับมีเลดี้คนหนึ่ง(ซึ่งภายหลังคือผู้ดูแลส่วนตัวของฉัน)เดินทางมาด้วย เธอตกลงที่จะควบคุมฉันอย่างใกล้ชิดฉันเลยเก็บสมุดเล่มนี้ใส่กระเป๋า เพราะคิดว่าสมุดเล่มนี้เก่ามากแล้ว เลดี้คนนั้นคงจะไม่ยอมให้พามันขึ้นรถแบบโจ่งแจ้งอย่างแน่นอน และหลังจากนั้นก็ไม่ได้แตะต้องมันอีกเลย
จนกระทั่งตอนนี้
ฉันหยิบสมุดเล่มนี้ขึ้นมาดู 
ปกสมุดปกสีน้ำตาลดูทนทาน หมึกเวทย์มนต์สีทองยังไม่จางเท่าไหร่
หน้าแรกเขียนด้วยลายมือที่(พยายาม)เป็นระเบียบว่า 
 
สมุดแสนรักสุดหวงของ....โซเฟีย มาเลตต้า
 
ฉันยิ้มน้อยๆ เพื่อนคนนี้ไม่เปลี่ยนไปเลย เป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น ตั้งแต่อดีตตลอดจนทั้งชีวิต
ฉันคิด ก่อนจะเปิดสมุดหน้าต่อไปอย่างเบามือแล้วอ่านเรื่องราวของเพื่อนคนนี้เงียบๆ
 
....ติดตามตอนต่อไป....