ยมทูตจำเป็น

ร่างบางของเด้กสาวกำลังจมดิ่งลงสู่ห้วงมหาสมุทรอย่างช้าๆ ดวงตาคู่สวยปิดสนิททว่าไม่กี่วินาทีเด็กสาวกลับลืมตาขึ้นมา แววตานั้นเต็มไปด้วยความสับสนมึนงเด็กสาวพยายามว่ายแหวกห้วงนทีทว่าไร้ผล ร่างของเธอกลับถุกฉุดลงจากสายน้ำดิ่งลงไปช้าๆ
ภายใต้น้ำเย็ยเยือกยังมีร่างของอสูรร้ายอาศัยอยู่ เงาสีดำทาบผ่านลงบนร่างของเด็กสาว ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยแววตาดุดัน
ทันทีที่เด็กสาวดิ่งลงสู่ท้องมหาสมุทรทันใดนั้นเงาอสูรร้ายก็ฉุดกระชากเธอขึ้นมาราวกับจะปลุกเธอจากความฝัน
ทันทีที่ร่างของเด็กสาวขึ้นบนฝั่งสติที่เลือนลางของเด็กสาวก็พลันจุดขึ้น ร่างบางของเด็กสาวค่อยๆโงนเงนลุกขึ้นก่อนจะลุกออกไปเมื่อได้ยินเสียงดังของประตุเหล้ก
" แกลร์ทำอะไรอยู่ลุก" เสียงของบิดาดังขึ้น
"้ ้อ้อ นอนคะคุณพ่อ" แกลอรี่กล่าวพลางเปิดประตุออก
----------------------------------------------------------------
สิบปีผ่านไป
โรงพยาบาลe
ร่างบางของเด้กสาวนอนหายใจรวยรินอยุ่บนเตียงนอน ดวงตาคุ้สวยปิดสนิททว่าภายในห้วงภวังค์ ร่างโปร่งใสของหญิงสาวสวมชุดสีขาวสะอาดตา ดวงตาคุ่นั้นแฝงไปด้วยความร่าเริงสดใส
"หมอว่าเธอไม่รอดแน่"สิ้นเสียงพุดของแพทย์สาวลมหายใจก็ดับลงทันที เสียงเครื่องวัดสัญญาณชีพจรค่อยหายเงียบไปจนเป็นเส้นตรง
ลานพิพากษา
แกลอรี่ลืมตาตื่นข้ามาช้าๆในชณะที่เธอถูกพาตัวมายังลานพิพากษา แม้จะพยายามขัดขืนอย่างไรนก็ไม่สำเร็จด้วยโซ่ที่มัดเะอแน่นจนเส้นเลือดปูดนั้นเป็นโซ่เหล็กขนาดใหญ่สีดำสนิท
ทันที่ที่มาถึงลานพิพากษา หญิงสาวแหงนมองบัลลังก์สีทองคำด้วยความตื่นตระหนก วรองค์สูงใหญ่กำยำพระฉวีสีน้ำผึ้งงดงามมาก ดวงเนตรสีดำสนิทสำหรับพระเกศาทิ้งตรงลงมาอาภรณ์สวมใส่ชั้นดีทรงเครื่องยศใหญ่บนพระเศียรสวมมงกุฎสีทองอร่ามตาข้างพระพาหาทรงมีตรีศูลเป็นอาวุธ
"นั่นมันพญามัจจุราชนี่" แกลอรี่กล่าวด้วยเสียงดังลั่น
"ใช่เจ้าเดาถูกๆ" สุรเสียงนุ้มทุ้มกล่าวง
"สวัสดีคะท่าน หนูชือแกลอรี่ คะ" เธอกล่าวพลางยกมือไหว้
"อืม..... เทราชพายมทูตท่านใหม่นี้ไปทำงานเถอะเราจะว่าราชการต่อ" พญามัจจุราชกล่าวพลางประทับตามเดิม
บนโลกมนุษย์
ร่างไร้ลมหายใจของเเกลอรี่ถูเข็นโดยคลุมหน้ามาด้วยบุรุษพยาบาล ท่ามกลางความเศร้าเสียใจของครอบครัวของเธอ มารดาของเธอร้องไห้ปิ่มใจจะขาดส่วนบิดาเธอก้เสียใจไม่แพ้กัน
คอนโดมิเนียม SOL
คอนโดมิเนียมหรูพร้อมสรรพไปด้วยเครื่องเรือนเครื่องใช้ชั้นดี เเกลอรี่นั่งพักอยู่บนโซฟาตัวสีดำเหยียดยาวด้านหน้าโซฟามีเครื่องเสียงและโทรทัศน์จอแอลซีดีตั้งอยู่....
"เอาละต่อไปนี้จำไว้ให้ดี พี่ชื่อเทราช เรียกสั้นๆว่า เทย์เป็นยมทูตหมายเลข 41 ต่อไปนี้จงจำคำพี่ให้ดี เข้าใจ?" เทราชกล่าวพลางเดินมายืนหน้าเธอก่อนจะโยนถุงให้
" ต่อไปนี้เธอจะต้องเป้นยมทูต! ห้ามปรากฎตัวให้ใครเห็น ห้ามทำให้เสื่อมเสียถึงยมโลกและที่สำคัญ ห้ามบอกใครเด็ดขาดว่าเป็นยมทูต! เข้าใจนะ แล้วก็....." เทราชยังพูดไม่ทันจบสัญญารไปก้กระพริบที่ข้อมือลำแสงสีขาวเตือนว่า 
"มีคนเสียชีวิต!" 
"ไปกัน รอรี่?" พูดแล้วก้พลางจับมือเธอหายวับไป