รักนะ(แต่บอกไม่ได้)
เขียนโดย ดอกไม้ไร้กลิ่น
วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 10.28 น.
แก้ไขเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2557 11.40 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) รักนะ(แต่บอกไม่ได้)2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความด้วยความที่โอเปียสวยสง่าดั่งกับเจ้าหญิงทำให้ตะวันตกหลุมรักเข้าให้ วันนั้นเป็นวันที่โอเปียต้องไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยคณะนิเทศศาสตร์ซึ่งเป็นคณะเดียวกันกับตะวัน วิภาจึงออกอุบายให้ตะวันไปรับไปส่งน้องในวันที่ไปสอบ ตะวันได้ยินอย่างนั้นตะวันเลยบอกกับคุณแม่ว่า "ทำมัยต้องเป็นผมด้วยคนขับรถมีตั้งมากมาย"วิภาเลยออกอุบายขึ้นมาอีกว่า"ก็เพราะน้องกับลูกต้องไปตึกเดียวกันไงแล้วก็ต้องไปมหาลัยเดียวกันด้วย"ที่วิภาออกอุบายก็เพราะอยากให้ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกัน ในขณะนั้นโอเปียได้เดินลงมาจากชั้นบนเพื่อรีบไปสอบในขณะที่ตะวันได้เอารถเอามาจอดรอแล้ว โอเปียจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนรถตลอดทางโอเปียและตะวันนั่งเงียบจนถึงมหาวิทยาลัย เวลาผ่านไปค่อนวัน ตะวันก็ได้เอารถมาจอดรอ โอเปียก็เอาแต่รีบวิ่งโดยทำหนังสือหล่นไม่รู้ตัว พอขึ้นไปบนรถตะวันจึงบอกกับเธอว่า"โอเปียเธอทำหนังสือหล่น"พร้อมกับทำน่าตาเหมือนไม่สนใจ โอเปียจึงกล่าวขึ้นว่า"ขอบคุณค่ะที่บอก"โอเปียจึงรีบวิ่งลงไปหยิบหนังสือขึ้นมา ในวันนั้นเกิดพายุแรงฝนตกหนักแล้วรถของตะวันกับยางรั่วขึ้นมา ทั้งคู่ต้องติดอยู่ในรถนาน โอเปียจึงคิดได้ว่าตัวเองมีโทรศัพท์จึงหยิบขึ้นมากะจะโทรเรียกช่างแต่สัญญานกับไม่มีจึงทำให้ทั้งคู่ต้องติดอยู่ในรถ ตะวันจึงบอกกับโอเปียว่า"นี่เธอเราไปหาที่พักกันก่อนดีมั้ย"โอเปียจึงบอกกับตะวันว่า"ก็ดีเหมือนกันโอเปียก็เริ่มหิวแล้วค่ะ"ท่ามกลางสายฝนและความมืดโอเปียเป็นคนที่แพ้ความมืดเมื่อเจอความมืดก็จะทำให้เธอมองไม่เห็นชั่วขณะ จึงทำให้ตะวันต้องจูงมือเธอเดินไปหาที่พักตะวันเลยพูดขึ้นว่า"เธอนี่มันยุ่งยากจริงๆเลยวันนี้มันเป็นวันซวยของฉันใช่มั้ยเนี่ย" แต่โอเปียเธอกลับไม่ใส่ใจในคำพูดของตะวันเธอกับอมยิ้มนิดๆให้ตะวัน เมื่อถึงห้องพักตะวันได้เดินไปที่เคาท์เตอร์ตะวันได้เดินไปถามพนักงานว่า"มีห้องพักเหลือกี่ห้องครับ"พนักงานจึงตอบกลับมาว่า"เหลือแค่ห้องเดียวค่ะ"ตะวันจึงถอนหายใจเฮือก!!แล้วพูดกับตัวเองในใจว่า"นี่ฉันต้องนอนกับยายโอเปียหรอเนี่ย" ตะวันจึงเรียกโอเปียขึ้นไปบนห้องชั้นบน โอเปียก็ได้เดินขึ้นตามหลังตะวันไป
โอเปียจึงถามตะวันว่า"ฉันนอนห้องไหน"ตะวันเลยตอบกลับไปว่า"นอนกับฉันนี่แหละ"โอเปียจึงตะโกนขึ้นมาว่า"ห๊า!!"ตะวันเลยบอกกับโอเปียว่า"เธอจะร้องเสียงดังทำไมเนี่ยไม่อายเลยรึไง"โอเปียจึงถามกับตะวันว่า"แล้วมันมีของกินมั้ยฉันหิว"ตะวันเลยบอกกับโอเปียว่า"มีบะหมี่อยู่บนห้องเธอก็ไปทำกินเอา"เมื่อทั้งคู่เดินขึ้นตะวันและโอเปียต่างคนต่างเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้ เมื่อถึงเวลาที่เข้านอนตะวันจึงเสียสละไปนอนโซฟาให้โอเปียนอนเตียงทำให้โอเปียปลื้มตะวันเข้าไปอีก
ติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ....
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ