คงไม่มีเธอเหมือนวันก่อน

       เอกชายนิสัยดีเขาเป็นเเฟนกับบีหญิงสาวบริสุทธิ์ร่าเริงเเจ่มใสเขาทั้งสองคบกับมาห้าปีกว่าเเล้วรักกันทะเลาะกันบ้างเเต่ไม่เคยพูดคำว่าเลิกกันสักครั้งจนวันหนึ่งที่ทำงานให้เอกได้เลื่อนตำเเหน่งเเต่มีข้อเเม้ว่าเอกต้องย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัดเอกบอกกับบีว่า
"ตัวเองไม่ต้องห่วงเขานะเขาไม่มีทางไปมีคนอื่นเเน่นอนตัวเองต้องดูเเลตัวเองดีดีนะเขาจะรีบกลับมาวันไหนวันหยุดเขาจะพาตัวเองไปเที่ยวนะ"
บีตอบด้วยน้ำเสียงหวาน
"เขาจะรอนะ"
เดือนเเรกถึงเดือนที่สี่เอกก็มาหาบีบ้างเเต่พอนานนานไปเอกเริ่มไม่มาหาบีเลยเพราะเอกไปอยู่ที่นั้นเลือกคบเพื่อนผิด เพราะเป็นพนักงานใหม่เลยไม่ค่อยรู้จักใครเลยไปคบกับเพื่อนที่ไม่ดีเพื่อนก็ยุยงให้เอกมองผู้หญิงคนอื่น จนเอกลืมบีไปเลย
     ส่วนทางบีก็รอเอกกลับมาตลอด
"เฮ้อเมื่อไหร่เอกจะมานะจะเกิดอะไรขึ้นกับเอกไหมนะรู้สึกไม่ดีเลย"
เอกที่เริ่มเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเจ้าชู้ เที่ยวเเต่ผับมีผู้หญิง
จนวันหนึ่ง บีโทรไปหาเอก
บี:"เอกเอกอยู่ไหนอ่า"
เอก:"ทำไมฉันต้องบอกเธอ"เเล้วฉันบอกให้นะบีเราเลิกกันเถอะอย่าโทรมาอีกฉันรำคาญโว้ยยยย"
จากนั้นสายก็ถูกตัดไป เอกเธอร้องไห้เสียใจมากจนสติเธอไม่อยู่กับตัวเธอกะจะไปหาเอกคุยกับเอกให้รู้เรื่องเธอเลยจะวิ่งไปขึ้นรถตู้เเต่ว่าก็เกิดเหตุการณ์ระทึกขวัญเธอโดนรถจนร่างประเด็นชส่วนเอกก็ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นเพื่อนของเอกก็ไปรับเอกที่ต่างจังหวัด
เพื่อน:"เอกบีมันอยู่โรงบาลเอกไปหาบีดิมันอาการหนักนะเว้ย"
เอก:"ทำไมฉันต้องไปหามันวะ มันไม่ได้เป็นอะไรกับฉับเเล้ว"
เพื่อน:"เอกถ้าเเกไม่เห็นเเก่บีเเกเห็นเเก่พ่อเเม่เขาเถอะพ่อเเม่เเกก็นั่งรอเเกอยุ่โรงพยาบาล"
เอก:"เออ เออ ไปก็ได้"
พอถึงโรงพยาบาล หมอก็ออกมาบอกว่า 
"ตอนเนี่ยอาการคนไข้หนักมากนะครับขอให้คุณพ่อคุณเเม่ญาติใจเย็นๆ
  สักครู่หมอ ออกมา
หมอ:"ขอเเสดงความเสียด้วยครับคนไข้เสียชีวิตเเล้วครับ"
เอกพูดออกมาเสียงเบาๆ:"ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง"
เอกช็อคมากเปิดประตูเข้าไปดูให้เห็นกับตาตัวเองเขาก็ได้เห็นความจริงเเล้วบี หัวใจหยุดเต้นไปเเล้ว
เอกจับมือบี อย่างเเน่น
เอก:"บีเอกของโทษ "
หลังจากตอนนั้นพ่อเเม่บีก็กลับไปเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้บีก่อน จนพบจดหมายฉบับหนึ่งว่างอยู่
นอกซองเขียนว่าเอกพ่อเเม่บีเลยเอาไปให้เอก
เอกเปิดจดหมายมาอ่าน ในจดหมายเขียนว่า
ถึงเอกตั้งเเต่ที่เราคบกันมาอ่า เราก็คงมีทะเลาะกันบ้างนะเเต่รุ้ไหมเขาเคยสัญญากับเอกไว้ว่าเขาจะไม่มีวันบอกเลิกเอกเด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดขึ้นเขาจะให้เอกเป็นคนบอกเขาเองถ้าจะมีใครที่เจ็บก็ขอให้เป็นเขาเเค่คนเดียวเถอะนะ บีรักเอกนะ
เอกเสียใจมากเขาพูดขึ้นว่า
เอก:"ไม่หน้าเลยเราทำอะไรลงไป"
พ่อเอก:เห็นไหมลูกชีวิตคนน่ะมันสั้นนะลูก ตอนนั้นลูกยังไม่รู้หรอกว่า ความสุขของลูกมันสามารถทำให้คนที่เขารักลูกหายไปได้ ตอนนี้ลูกคงรู้เเล้วนะ
เอก:"ครับพ่อ"
จากนั้นทุกอย่างก็จบด้วยความเศร้า