ฝันช้า..แต่ไปถึง

          ความฝันเป็นสิ่งหนึ่งที่ทุกคนล้วนปรารถนามาครอบครอง.. หรือใครจะบอกได้ว่าตัวเองไม่มีฝัน? คุณคงไม่ใช่มนุษย์ หากคุณไม่มีความฝัน..
 
          ฝันว่าประสบความสำเร็จ .. ฝันว่าได้ทำงานในอาชีพที่ตนรัก.. ฝันว่าได้รับในสิ่งที่ตนเองต้องการ และยังมีฝันอีกหลายฝันที่ถูกสร้างขึ้นโดยคนบนโลกนี้..
 
เคยหรือเปล่า..เวลาที่พยายามทุกอย่างเพื่อ “ความฝัน” แม้มีอุปสรรคบั่นทอนสภาพกายใจหลายอย่าง..
 
          ราวกับตัวคุณนั้นอยู่ในการแข่งขันวิ่งกระโดดข้ามรั้ว..  คุณพยายามกระโดดข้ามรั้วหลายอันอย่างยากลำบาก .. ผ่านรั้วแรก... ผ่านรั้วที่สอง..  ในรั้วที่สามคุณอาจพลาดท่าสะดุดล้มจนเจ็บ.. จนบางทีก็ไม่มีแรงที่จะลุก เมื่อมองเห็นคนหลายๆคน วิ่งไปไกลเกินกว่าจะตามทันแล้ว...
 
          เหมือนกับคุณปั่นรถจักรยานคันล้อเล็กๆ ให้ไปถึงจุดหมาย ในขณะที่คนอื่นเป็น รถกระบะ รถยนต์ รถบรรทุก เรือ หรือเครื่องบินใหญ่ .. ดูเหมือนเส้นชัยสำคัญสำหรับคุณมากในช่วงเวลานั้น
 
          บางคนเป็นหอยทากที่พยายามแล้วพยายามเล่าแต่ก็ไม่ถึงสักที บางคนกลับเป็นเหมือนเสือว่องไวเพียงนาทีเดียวก็ถึงแล้ว..
 
          หากเปรียบเสมือนความฝันซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของความสำเร็จ เมื่อนำตนเองไปเทียบกับผู้อื่น คุณอาจรับรู้ได้ถึงความอุตสาหะที่หนักอึ้งบนไหล่ของคุณ บางคนตั้งคำถามขึ้นมาว่า เพราะเหตุใดตนนั้นยังอยู่บนเส้นทางแห่งฝันได้ครึ่งเดียว ต่างกับคนอื่นที่เดินทางไปได้ไกลมากกว่า
 
                                                          .
                                                          .
                                                          .
                                                          .
                                                          .
 
          จำเป็นหรือ?..ที่เราต้องไปถึงเส้นชัยแห่งฝันเป็นคนแรก คำตอบคือ.. “ไม่”
 
    
         ไม่จำเป็นเลย..ที่ต้องเป็นคนแรก คนที่สอง หรือ..คนที่สาม คุณอาจจะเป็นอันดับที่สี่ ที่ห้า หรืออันดับท้ายสุด เพราะถ้าเชื่อในความหวังและในความสามารถที่มีอยู่ เรานั้นต้องลุกขึ้นวิ่งต่อไปถึงเส้นชัยอย่างแน่นอน
 
          ไม่เป็นคนแรก แต่คุณยังบรรลุเป้าหมายแห่งฝัน ก็นับว่าประสบความสำเร็จมากอย่างหนึ่งในชีวิตแล้ว...
 
          คุณอาจไม่ต้องเก่งเหมือน นีล อาร์มสตรอง ที่ขึ้นไปเหยียบบนดวงจันทร์เป็นคนแรก หรือเป็นเหมือนกับ เซอร์ไอแซก นิวตัน ผู้คิดค้นทฤษฎีแรงโน้มถ่วงจากลูกแอปเปิ้ลที่ตกใส่หัว หรือเป็น อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ นักวิทยาศาสตร์สุดแสนฉลาด
 
          “ไม่จำเป็นต้องไปถึงฝันเป็นคนแรก..เพราะถ้าคำว่า “พยายาม” ของแต่ละคนสะกดเหมือนกัน ทุกคนก็ต้องไปถึงเส้นชัยแห่งฝันกันได้ทั้งนั้น”
 
 
          “เพียงแค่รับรู้ว่าตนนั้นยังมีความฝัน ทั้งยังสามารถเปลี่ยนความฝันให้เป็นจริง และได้พยายายามที่จะไปให้ถึงจุดหมายด้วยความสามารถของตนเอง ซึ่งไม่ได้มาจากการเบียดเบียนผู้อื่น เท่านี้.. คุณก็เป็นนักฝันดีๆคนหนึ่งเลยหล่ะ...”
 
 
 
                                            ฝันช้า..แต่ไปถึง