วันวานแสนหวานกับชีวิตครึ่งวงกลม

          คืนนี้อากาศดีจังชั้ลขอออกปัยยืนหน้าระเบียงน่ะ! อืมตามจัยแกล่ะกันน่ะอุ้ม....จร้าาาาา.....อ้าวพี่! พี่ยุวตึกนี้หรอ....เสียงนนท์ตะโกนจากตึกตรงข้าง.....อ่อจร้า! นึกว่าครัยเราเองนั่งทำอรัยยุวตรงนั่งอ่ะ ผมหรอ....ผมเห็นพี่ยืนอยู่ตรงนั่นอ่ะเรยเข้ามาทัก! อ่อ...วาแต่กินรัยยัง อรัยน่ะครับ พี่ถามว่ากินอรัยมารึยัง?....ดั้ยยินไม่ช้ดอ่ะครับเอาแบบนี้น่ะ! พี่รอผมตรงนี้น่ะเดี๋วยผมมา...พี่ครับเลขสองตัวหลังเลขอ่ะรัยครับ อรัยน่ะเลขสองตัวหลังอ่ะ....อ่อ....67 ครับ!
          ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดครัยโทรมาเนี้ยะ!....รับสายสิครับ!...อ่อ! ผมเองจะดั้ยไม่ต้องตะโกนคุยกันไงล่ะครับผมเจ็็บคอและก้อไม่ดั้ยยินเสียงพี่ด้วยว่าพี่พูดอรัยคุยโทรศัพท์แบบนี้สิดี ฟังชัดเจนขึ้นไม่เจ็บคอด้วย!เอ่อพี่ครับผมลืมขอบคุณเรื่องหนังสือที่หั้ยอ่ะ วันนั้นผมรีบมันสายมากแร้ว อีกอย่างผมก้อไม่ดั้ยเจอพี่เลยไม่ทันดั้ยขอบคุน ผมเปิดหนังสือพี่......พี่ก้อหั้ยเบอร์ไม่ครบอีกไม่รู้จะหั้ยมาทำไม จะหั้ยแต่ก้อหั้ยไม่ครบเฮ้อ!......พี่ก้อแค่อยากรู้ว่าเราจะขอหั้ยมันครบมั้ยล่ะ ก้อแค่นั้น55555ดั้ยครบจนดั้ยน่ะ.....พี่ครับตังค์ผมจะหมดแร้วอ่ะ......พี่ใช้ชินอรัยอ่ะ!....ชินนี้หรอ....ดีเทคผมใช้ วันทูอ่ะ...อ่อวันทูพี่ก้อมีเดี๋ยวพี่โทรปัยน่ะ! ขอพี่ฟรีจร้าาาาา.....ครับผม!
          นี่เราก้อยืนคุยอยู่ตรงนี้เป็นชั่วโมงแร้วน่ะ!.........พี่ว่าพี่ขอตัวไปนอนก่อนล่ะกันน่ะ หลับฝันดีน่ะนนท์.......ฝันดีเช่นกันครับพี่อุ้ม.......บายยยยยย
          หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาความสนิทของอุ้มกับนนท์ก้อดั้ยมีการพัฒนาขึ้นปัยเรื่อยๆอย่างไม่รู้ตัวว่าความรู้สึกของการเป็นพี่เป็นน้องมันหายปัยไหน ความรักความผูกพันดั้ยก่อเกิดความรักแบบอื่นเข้ามาแทนที่คำว่าน้องและพี่ แต่นี่ก้อไม่ใช่ปัญหาแต่ปัญหาอยู่ที่ว่าตางฝ่ายต่างไม่ยอมรับความจิงมากกว่า.....หลังจากนั้นไม่นานนนท์ก้อดั้ยหั้ยเบอร์โทรอุ้มกับวินเพิ่ลของนนท์แต่เราก้อไม่ดั้ยคุยอรัยมาก....นอกจากโดนเด็กแกล้ง...เฮ้อ!....เหนื่อยโดนวินแกล้งหั้ยหาหนังสือให้นนท์ด่วนแร้วก้อลงปัยหาหน้าตึกอย่างด่วนเฮ้อ!เหนื่อยยยยยยยย นั้นเป็นครั้งแรกของการดั้ยเจอวินและก้อเป็นวันแรกที่เราดั้ยคุยแร้วเริ่มสนิทปัยเรื่อยๆจนชั้ลสามารถเล่าเรื่องทุกอย่างหั้ยฟังดั้ย!