Psychopomp เรื่องเล่าสยองขวัญ

              บางครั้งเรื่องดีๆก็เกิดขึ้นกับเขาบ้างเป็นบางครั้ง  หลังจากที่เขาเก็บนาฬิกาทรงประหลาดได้

              มันสามารถทำให้เวลาเคลื่อนที่ได้ช้าที่สุดจนแทบจะหยุดนิ่ง และสามารถทำให้เวลาเร่งได้เร็วที่สุดได้

             แรกเริ่มเขาได้ใช้มันในการแก้แค้นคู่อริเล็กๆน้อยๆ  และ แอบเข้าใช้บริการร้านอาหารหรูๆ  เขาคิดว่ามันคือของขวัญของผู้เป็นเจ้า

          "เออ เราอยากได้เงินใช้สักก้อน" เขาได้ใช้มันในการย่องเข้าธนาคารและนำเงินออกมามากมาย เขาอิ่มเอมในเงินที่ได้มาและใช้มันอย่างฟุ่มเฟือย   

        "เราน่าจะใช้มันในการสร้างชื่อเสียงได้นะ ไม่สิอาจจะทำให้ความลับเปิดเผยได้ เราจะเก็บมันไว้คนเดียว" เงินที่ได้มาไม่นานก็หมดลง  เขาจึงเริ่มวางแผนการอีกครั้ง  ครั้งนี้เขาได้เงินมากกว่าครั้งก่อนเขาได้นำมันมาสร้างเนื้อสร้างตัวในการทำธุรกิจ

      แต่เขาได้ไปทับเส้นทางค้าขายของพ่อค้าคนก่อนทำให้เขามีปากเสียงกันจนถึงลงไม้ลงมือ เขากลับบ้านมาด้วยความเคียดแค้น เขาได้นำนาฬิกาติดตัวและออกจากบ้านไป

       เวลาที่ช้าลงทำให้เขาเป็นอิสระในห้วงเวลา เขาบุกเข้าไปในบ้านคู่กรณีและเปิดฉากการล้างแค้น 

     เขาได้ใช้ไม้ทุบหัวของคู่กรณีไม่ยั้งจนเสียชีวิตอย่างน่าอนาจโดยไม่มีโอกาสร้องขอชีวิต

         ไม่มีใครจับเขาได้ ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเป็นฝีมือของเขา "นี่คือของขวัญของพระเจ้าชัดๆ ฮ่าๆ" ไม่มีใครหยุดเขาได้อีกแล้ว  

         เขานึกถึงผู้หญิงที่เคยหักอกเขาและยิ้มอย่างสกปรก เขาได้ทำเวลาให้ช้าลงแล้วบุกไปยังมหาวิทยาลัย สาวๆมากมายที่นี่ทำให้อารมณ์ของมันงุ่นง่านและต้องการระบาย

      มันเริ่มสำรวจในห้องน้ำหญิงแอบดูกิจกรรมในพื้นที่ส่วนตัวของพวกเธอ

     มันทำอนาจารพวกเธออย่างสะใจแล้วเดินกลับออกมา ผู้หญิงที่เขาตามหาไม่อยู่ มันเล็งเธอไว้เพื่อต้องการทำเรื่องอัปปีรย์

      "วันนี้เราต้องจัดการเธอให้ได้" อารมณ์ที่เต็มอกที่มันล่วงเกินสาวๆในมหาลัยมันแน่นออกจนล้นออกมันต้องการระบาย และเวลานี้มันได้เป้าหมายแล้ว

     เด็กนักเรียนหญิงมัธยมต้นกำลังรอรถเพื่อจะไปที่ใหนสักแห่ง  มันเลือกคนที่สวยและน่ารักที่สุด

    มันลากเธอเข้าไปในป่าหลังป้ายรอรถแล้วล่วงเกิน มันทั้งจูบทั้งเลียแก้มใสๆอย่างหื่นกระหาย และมันเริ่มถอดเสื้อผ้าของหล่อน

     มันถอดเสื้อแขนยาวสีขาวที่สวมทับเสื้อนักเรียนออก และถอดหมวกที่เธอใส่อยู่โยนทิ้งอย่างไม่ใยดี

      มันเลิกเสื้อนักเรียนแล้วกระชากมันออกอย่างแรกเผยให้เห็นผิวเนื้อที่ขาวสะอาด

     มันกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากด้วยอารมณ์หื่นเกิดมามันยังไม่เคยมีแฟนสักครั้งคราวนี้มันจะใช้เธอเพื่อบรรลุเป้าหมาย แต่มันต้องสะดุ้งเมื่อสายตาเธอจ้องมาที่มัน  เป็นไปไม่ได้ไม่มีใครเคลื่อนไหวในห้วงเวลานี้มาก่อน

      มันจับเธอดูเธอไม่ขยับ มันจึงเริ่มการกระทำต่อแต่มันต้องตกใจเมื่อมือของผู้หญิงได้ยันหน้าของมันไว้ มันตกใจจึงคว้าไม้บริเวณนั้นกระหน่ำฟาดเข้าที่หน้าของเธอไม่ยั้ง ตอนนี้สภาพหญิงสาวไม่ต่างจากผีร้าย

     เลือดสีแดงกระจายเต็มพื้น มันสงบสติอารมณ์แล้วมองดูรอบๆทุกคนยังแข็งทื่อ ใช่แล้วเราตาฝาด มันคิดมันใส่เสื้อผ้าแล้วเดินข้ามถนน  แต่มีรถชนมันกระเด็นไปข้างทาง ขามันหัก

     มันคลานโอดโอยและมองดูรอบๆทุอย่างยังแข็งทื่อ อะไรกันเป็นไปไม่ได้  แต่สิ่งที่ทำให้มันตกใจสุดขีดก็คือ เด็กคนนั้นที่มันฟาดจนหน้าเละและน่าจะตายไปแล้วค่อยๆเดินมาหามันในสภาพปกติ มันในตอนนี้แม้กลัวก็หนีไปใหนไม่ได้แล้วได้แต่นั่งรอเด็กคนนั้นเดินมาจนถึง  เธอนั่งยองลงตรงหน้าของมัน

            "ขอบคุณที่เก็บของที่ยมทูตทำตกไว้ให้ แต่มันไม่สมควรอยู่ในมือคุณ"

       เธอบิดนาฬิกาแล้วเวลาก็เร่งขึ้นอย่างเร็ว  มันเริ่มมองดูตัวเองที่ค่อยชราลงอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดกลัว จนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก จนความทรมานมาถึงหายใจไม่ออกอีกต่อไป   จนแสงสว่างสุดท้ายหายไปจากสายตา

                เขานึกเสียใจ เขาไม่น่าเก็บของสิ่งนี้มาเลย

..............:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::...........