การเดินทางแห่งรัก

เมื่อตอนสอบปลายภาคที่แล้ว แันได้ลงชื่อสมัคร อาสาสมัครไปทำห้องสมุดเพื่อน้องที่ต่างจังหวัด
ที่กันดารในเรื่องหนังสือ ซึ่งทริปครั้งนี้ไปนาน สองสัปดาห์
 
แล้วเมื่อวันนนั้นมาถึง กับเปนว่า เพื่อนชั้นที่นัดว่าจะไปด้วยกัน กับหนีหายไปหมด เหลือแต่เพื่อนโรงเรียนคนอื่นเท่านั้น ทริปนี้ไปกัน 30 คน เมื่อขาดเพื่อนฉันไป ตอนนี้ก้อเหลือ 29 คน แล้วชัน ต้อง นั่งคนเดียวซินะ จะให้ฉันมีเพื่อนคนอื่นก้อลำบาก เพราะว่าเพินย้ายมาเรียนที่นี่ไดไม่นาน
เลยไม่ค่อยรู้จักคัยเลย แล้วชั้นต้องเหงาแน่ๆเลย
 
ยัยเพื่อนบ้ามัวทามรัยยุนะ ฉันจะจัดการหั้ยดิ้นเลยถ้าเจอกัน
  ขณะที่ โลกกำลังดับนั้น ฉันกับเจอเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งที่ชั้นจำชื่อไม่ได้ เดิน มานั่งใกล้ๆ ฉัน
แล้วทักว่า 
"ปอล  แนน ไม่มาด้วยเหรอ" ถ้าแนนมาคงเหนแล้วซิ เพราะรถเริ่มใกล้ออกแล้ว
ฉัน " อืมแนน ไม่มาหรอก แต่ว่านายยุห้องเดวกันกับเราใช่ไหม แต่ขอโทดนะเราไม่รู้ชื่นายเลย"
 
" อ้อเราชื่อ กิต นะ อยุ๋ห้งเดวกันแหละ แต่เราไม่ค่อยเข้าเลย ปอลคงไม่รู้จักเราเป็นเรื่องธรรมดา"
แล้วอยู่ๆ กิต เราเรียกเพื่อน มานั่งที่ว่าง ข้างๆ ฉัน ซึ่งเป็นผุ้ชาย ที่ฉันไม่เคยเหนหน้ามาก่อน เลยสงสัยว่า ชั้นไม่มีคนคบ หรือว่า ชั้นไม่เข้าสังคมกันแน่ ซึ่งเปนชายที่ ทุกคนในรถรุ้จัก และดูสนิทด้วยทุกคน มีชั้นคนเดวที่ไม่รู้ว่า เขา ชื่ออะไร ฉันละรู้สึกละอายสิ้นดี เลย    แล้วจะทามงัยดีเนี่ย  เขามา นั่ง ติดกับฉันเลย  ฉันจะดูเหมือนยัยโง่ หรือป่าว แต่ที่แน่ๆ ฉันคิดว่าฉันเป็นยัยโง่ที่ไม่เข้าสังคมเอาซะเลย  
           เมื่อเค้ามานั่งใกล้ ฉัน ฉันรู้สึกว่าหัวใจ ฉันมาเต้นผิดจังหวะ เต้นแทบกะเดนออกจากอก และ
มีแต่คนหันมามองฉัน เหมือนเพิ่งเหนฉันงั้นแหละ แล้วทามไมผู้ชายพวกนั้นถึงได้ทามสายตาแปลกๆ
สงมาหั้ยฉันด้วย  ฉันไม่ชอบนะ ปกติฉันไม่ชอบทามตัวเด่นอยุ่แล้ว และไม่ชอบเป็นเป้าสายตาของคนอื่นด้วย  
 
 
การไปทริป อาสาสมัคร ครั้วนี้ฉันจะรอดไหมเนี่ย แหละคราวนี่ เป็นทริปครั้งแรกที่ ทามให้ลำบากใจสุดๆๆๆๆ