หมาป่า

"พี่คูรุตื่นได้แล้ว"ดีน่าตะโกนใส่หูของพี่ชาย
"ฮาวววว รู้แล้วน่าอย่าตะโกนงี้สิ"
"ค่ะ วันนี้ล่าสัตว์กลับมาเร็วๆน่ะ"
"อืม"แล้วคูรุก็เดินออกจากถำ่ของตนไป
 
 
 
ณ ชานป่าของป่าแดวู
"เหนื่อยจังเลย พวกสัตว์ป่าแถวนี้หายไปไหนหมดเนี้ย"คูรุบ่น
"เมื่อวานยังมีอยู่เลย ถ้ากลับไปมือเปล่ามีหวังโดยดีน่างอนแน่เลย"
"เฮ้ ฉันบอกให้เอามั้ย ว่าพวกสัตว์มันไปไหนหมด"
"นั้นใครน่ะ ออกมาน่ะ"แล้วคูรุก็หันไปมองด้านหลังก็เห็นนกฮูกตัวหนึ่งอยู่บนต้นไม้
"นายอยากรู้มั้ยล่ะ"
"อยากสิ บอกมาเลยเจ้านกฮูก"
"ก็พวกมนุษย์น่ะ เข้ามาล่าสัตว์แถวนี้กันน่ะสิ เหล่าสัตว์เลยหนีไปหมดนายกำ็ระวังตัวไว้น่ะ"
"อืมขอบใจน่ะที่มาบอก นายชื่อว่าอะไรหรอ"
"ฉันชื่อ โนมะ แล้วนายล่ะ"
"ฉันชื่อ คูรุ ยินดีที่ได้รู้จักกันน่ะโนมะ"
อืมฉันก็เหมือนกัน ไปก่อนน่ะคูรุ บาย"
"บาย"แล้วโนมะก็บินเข้าไปในป่า
"เราก็รีบหนีดึีกว่าถ้าพวกมนุษย์เจอเรามีหวังตายตามพ่อแม่แน่" 
ขณะที่คูรุกำลังคิดอยู่นั้นก็ได้มีสายตาคู่หนึ่งได้หันมามองคูรุแล้วเจ้าของสายตานั้นก็ออกมาจากพุ่มไม้ แล้วตะโกนว่า
"เฮ้ย เจอหมาป่าเว้ย มาเร็ววว"
"แย่แล้วพวกมนุษย์มันเจอเราแล้ว" คูรุรีบออกวิ่งสุดกำลัง หวังว่าจะตามมาไม่ทันแต่...
"หมาป่ามันวิ่งไปไกลแล้ว พวกเรายิงมันเลย"
"แย่แล้วเราตายแน่ ทำไงดี"