แม่มดผู้สาบสูญ

     "นี่! พี่ไมเคิล พี่จะพาพวกเราไปไหนกัน!" เอ็มม่าตะคอกใส่พี่ชาย ส่วนคนที่ถูกตวาดใส่กลับขยับแว่นตาเล็กน้อยก่อนจะกระแอ่มให้โล่งคอทีหนึ่ง

     "ห้องสมุดเก่าของสถานสงเคราะห์นี้ไง" ไมเคิดพูดอย่างภาคภูมิใจ

     "พี่ว่าไงนะ! ห้องสมุดเก่างั้นหรอ นี่มันวันเกิดของฉันนะ เราควรจะฉลอง เข้าไปเล่นในห้องโถงกับเพื่อนๆ แต่นี้พี่กลับพาเรามาที่ห้องสมุดหรอ!" เอ็มม่าตวาดใส่ไมเคิลอีกรอบ แต่ไมเคิลทำเป็นเมินเฉย

     "เถอะน่าเอ็มม่า บางทีไมเคิลอาจมีอะไรให้เธอดูก็ได้ อย่างเช่น..." เคตเว้นช่วงไปสักพัก ก่อนจะพูดต่อ "เซอไพรซ์ อะไรทำนองนั้นนะ" เคตลังเลเล็กน้อย เธอเป็นพี่คนโตสุดและน่าทีของเธอก็คือ การปกป้อง และดูแลน้องๆของเธอให้ปลอดภัย เคตยังจำคำของแม่ได้

     'สัญญากับแม่นะจ๊ะ ว่าถ้าพ่อกับแม่ไม่ด้อยู่ หนูต้องดูแลไมเคิล และเอ็มม่าแทนแม่นะ...' ก็ที่เด็กหญิงวัยห้าขวบจะได้พูดอะไร แม่ของเธอก็ปลดสร้อยล็อกเก็ต และนำมาใส่ไว้รอบคอของเด็กหญิง ก่อนของเธอที่โลกทั้งใบจะถูกตัดขาดออกจากเธอ

     แม่คะ หนูดูแลน้องๆแทนแม่ได้แล้วนะคะ...เคตนึก

     "พี่เคต พี่เคต!"

     "จ๊ะ" เคตตอบ

     "เปล่า ฉันแค่เห็นพี่เหม่ออยู่นะ คิดอะไรอยู่หรอ"

     "เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก"

     "โอเค" เอ็มม่าพูด ก่อนจะหันไปทางไมเคิล และบ่นว่าอีกเมื่อไหร่ถึงจะถึงห้องสมุดบ้าๆของเขาสักที