very handsome ขอหัวใจให้ฉันเถอะยัยแว่นหนา
9.2
เขียนโดย 
umi0914
วันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 18.59 น.
5 บท
17 วิจารณ์
9,513 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2557 07.38 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
แชร์เรื่องสั้น
2) ภายใต้แว่นหนา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "เฮ้ย" ผมพูดได้เท่านี้เพราะยัยโรคจิตนั่นวิ่งหนีไปแล้ว แล้วแบบนี้ผมควรจะทำยังไงเนี่ย
ระหว่างวิ่งตามยัยโรคจิตไป กับ ดึงกางเกงขึ้นก่อนดี แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมควรทำอะไร เพราะคนที่
เดินผ่านผมต่างพากันกรี๊ด บางคนถึงกับถ่ายรูปเก็บเอาไว้แล้วทำหน้าหื่นใส่(เอิ่ม....คนโรงเรียนนี้หื่นไปมั๊ย) เอาเป็นว่าตอนนี้ผมควรจะดึงกางเกงขึ้น ก่อนที่จะมีใครมาเห็นมากกว่านี้ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงรีบดึงกางเกงขึ้นแล้ววิ่งตามยัยโรคจิตนั่นไป
"หยุดนะ"ผมตะโกนบอก
"ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจ"ยัยโรคจิตพูดเสียงสั่น คงจะเป็นเพราะเหนื่อยละมั้ง แต่เมื่อผมเห็นว่ายัยโรคจิตนั่นยังไม่ยอมหยุด ผมจึงรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ยัยโรคจิตเมื่อเห็นว่าผมวิ่งมาใกล้ทันแล้วจึงรีบเร่งรีบฝีเท้าให้ห่างจากผม แต่เร่งไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก เมื่อตอนที่ผมอยู่ที่โรงเรียนเก่าน่ะผมเป็นถึงนักวิ่งที่ได้ครองเหรียญทองตลอดทุกปีเชียวน้าาาา ไม่อยากจะโม้(เหรอออออออได้ข่าวว่าพึ่งโม้ไปเมื่อกี้นี้เองนะ/umi0914) เอาล่ะที่ผมอยากจะบอกก็คือผมเป็นถึงนักวิ่งแล้วทำไมกะอีแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมจะวิ่งตามไม่ทัน ว่าแล้วผมจึงเร่งฝีเท้าเพิ่มขึ้นอีกและตะโกนอีกว่า......................
"หยุดนะ" เอาล่ะตอนนี้ผมวิ่งเกือบทันเธอแล้วและท้ายที่สุดเธอก็ไม่รอด ผมสวมกอดเธอจากด้านหลังเพื่อที่เธอจะได้หนีไปไหนไม่ได้ โอ๊ะ!!!แว่นของยัยโรคจิตตกนี่นาแต่ก็ดีเหมือนกันเพราะผมก็อยากรู้ว่ายะยโรคจิตนั่นหน้าตาเป็นยังไง
ช่วยกันแชร์ช่วยกันเม้นหน่อยน้าาา
1เม้น = กำลังใจมหาศาล
เพราะฉะนั้น ช่วยกันแชร์ช่วยกันเม้นหน่อยน้า >~<
ระหว่างวิ่งตามยัยโรคจิตไป กับ ดึงกางเกงขึ้นก่อนดี แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมควรทำอะไร เพราะคนที่
เดินผ่านผมต่างพากันกรี๊ด บางคนถึงกับถ่ายรูปเก็บเอาไว้แล้วทำหน้าหื่นใส่(เอิ่ม....คนโรงเรียนนี้หื่นไปมั๊ย) เอาเป็นว่าตอนนี้ผมควรจะดึงกางเกงขึ้น ก่อนที่จะมีใครมาเห็นมากกว่านี้ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงรีบดึงกางเกงขึ้นแล้ววิ่งตามยัยโรคจิตนั่นไป
"หยุดนะ"ผมตะโกนบอก
"ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจ"ยัยโรคจิตพูดเสียงสั่น คงจะเป็นเพราะเหนื่อยละมั้ง แต่เมื่อผมเห็นว่ายัยโรคจิตนั่นยังไม่ยอมหยุด ผมจึงรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ยัยโรคจิตเมื่อเห็นว่าผมวิ่งมาใกล้ทันแล้วจึงรีบเร่งรีบฝีเท้าให้ห่างจากผม แต่เร่งไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก เมื่อตอนที่ผมอยู่ที่โรงเรียนเก่าน่ะผมเป็นถึงนักวิ่งที่ได้ครองเหรียญทองตลอดทุกปีเชียวน้าาาา ไม่อยากจะโม้(เหรอออออออได้ข่าวว่าพึ่งโม้ไปเมื่อกี้นี้เองนะ/umi0914) เอาล่ะที่ผมอยากจะบอกก็คือผมเป็นถึงนักวิ่งแล้วทำไมกะอีแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมจะวิ่งตามไม่ทัน ว่าแล้วผมจึงเร่งฝีเท้าเพิ่มขึ้นอีกและตะโกนอีกว่า......................
"หยุดนะ" เอาล่ะตอนนี้ผมวิ่งเกือบทันเธอแล้วและท้ายที่สุดเธอก็ไม่รอด ผมสวมกอดเธอจากด้านหลังเพื่อที่เธอจะได้หนีไปไหนไม่ได้ โอ๊ะ!!!แว่นของยัยโรคจิตตกนี่นาแต่ก็ดีเหมือนกันเพราะผมก็อยากรู้ว่ายะยโรคจิตนั่นหน้าตาเป็นยังไง
ช่วยกันแชร์ช่วยกันเม้นหน่อยน้าาา
1เม้น = กำลังใจมหาศาล
เพราะฉะนั้น ช่วยกันแชร์ช่วยกันเม้นหน่อยน้า >~<
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
