[Nadech&Mark] นายเป็นของฉัน

"หมากๆ"
ณเดชน์สะกิดหมากโดยการใช้นิ้วจิ้มที่เอวสองที
"เห็นท้องฟ้านั่นไหม?"
"เห็นสิ ออกจะกว้าง"
หมากแหงนคอมองฟ้าเปิดที่ปราศจากเมฆ
"แล้วทำไมมันเขียนคำว่ารักหมากไม่พออ่ะ"
ณเดชน์ยิ้มกริ่ม ค่อยๆเอาแขนโอบรัดหมากจากข้างๆ หมากเขินจนหูแดง ทำอะไรไม่ถูก
"คนบ้า!"
หมากตีแขนณเดชน์ดังป้าป ลุกขึ้นเดินหนีเกือบจะเป็นวิ่ง ณเดชน์วิ่งตาม
"จะไปไหนเล่า รอก่อนสิหมาก รอก่อน"

หมากเดินไปจนถึงบ้านพัก ...
"หมาก... วิ่งมาไม่รอเลยนะ"
ณเดชน์หอบแฮก มานั่งข้างๆตรงม้านั่งข้างบ้านพัก แล้วเริ่มแซว "เขินอ่อ"
"ใครเขิน ไม่มี้~"
"แล้วหนีมาทำไม หา?"
"ก็...ก็...มาดูว่าบอยกลับมาหรือยัง"
"เหรอ....?"
ณเดชน์ทำหน้าไม่เชื่อ เอาจิ้มที่แก้มแดงๆของหมาก
"อื้มมมมม!" หมากยืนยัน หน้าเริ่มบูด
"จ้ะ เชื่อแล้วจ้ะ"
ณเดชน์บอกพร้อมกับหยิกแก้มทั้งสองข้างของหมากแรงๆด้วยความรัก
"เข้าบ้านแล้ว"
ว่าแล้วหมากเดินดุ่มๆเข้าบ้านไป แล้วตะโกนหาพี่ชาย "พี่บอย~"
"พี่บอย~ กลับมาหรือยะ...เฮ้ยยย!"
ณเดชน์ย่องเข้ามาโอบรัดไว้จากด้านหลัง แววตาหวานฉ่ำ "พี่บอยบอกว่าวันนี้จะไม่กลับบ้าน"
"แล้วยังไง"
"เหลือเราสองคน"
ณเดชน์กระชับร่างของหมากแน่นขึ้น
"ก็เหลือเราแค่สองคน..."
ณเดชน์กระซิบเบาๆ
"แบร์จะทำอะไร!?!" หมากถลึงตาใส่ณเดชน์
ทุบหลังดังณเดชน์ดังอั้ก
"ก็ทำ.....ในสิ่งที่อยากทำไง"
"..." (หน้าแดง)
"ไป...."
ณเดชน์ยังคงโอบหมากไม่ปล่อย ดันร่างบาง(?)
ให้ออกเดินไปยังห้อง....ของเขา....
"จะ...จะ...จะทำอะไร?"
"นอนลง"
ณเดชน์ผลักหมากเบาให้ล้มนอนบนเตียงนุ่ม
ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเองทีละเม็ด... ลงมาที่กางเกง โยนเสื้อไปทาง กางเกงไปทาง ทีนี้ละสบายเลยเทียว
หมากมองซิกแพคของณเดชน์ตามันวาว ณเดชน์เห็นอย่างนั้น เอ่ยปากแซว
"ทำอย่างกับไม่เคยเห็นนะ หมาก"
"แล้วเคยเห็นซะที่ไหนล่ะ!"
"ก็เห็นอยู่นี่ไง"
ณเดชน์ชี้ตรงซิกแพกของตน ทำตาหวานฉ่ำ
"มองอะไร!?!"
"ก็มอง... ว่าเมื่อไหร่หมากจะถอดเสื้อสักที"
ณเดชน์กอดอก พยักเพยิดไปทางเสื้อของหมาก
"คนบ้า!!!" หมากปาหมอนใส่ณเดชน์ไม่ยั้ง
"จะให้แบร์ถอดให้ใช่มั้ย?"
หมากปาสิ่งของข้างเตียงใส่ณเดชน์อีกหน
"ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก"
ว่าแล้วณเดชน์ก็กระชากเสื้อหมากขาดเป็นชิ้น โยนลงใส่พื้น แล้วเริ่ม.....
อ๊ะ! ต้องปลดเข็มขัดด้วย.... แล้วก็ทำหน้าที่ถอดทุกสิ่งรำคาญใจออกจากร่างกายของหมาก
เหลือเพียงร่างเปลือย...ของคนสองคน (*ยังมีบ๊อกเซอร์อยู่นะ*)
เขาเริ่มรุกเร้าจากข้างบน ลิ้นร้อนลถกล้ำเข้าไปภายในปากที่ปิดสนิทของหมาก หมากเผยอปากให้การตอบรับของการรุกเร้านั้นเป็นอย่างดี
ณเดชน์รุกหนักกว่า เริ่มไซ้ไปตามซอกร่างกายของหมากที่ส่วน จากคอ... ค่อยๆลงมา...
ลูบไล้บริเวณหน้าอกอย่างกระหาย ขบเม้มบริเวณยอดอกเพื่อความเสียวซ่าน
ร่างสูงของณเดชน์ลากไล้เลียลิ้นบริเวณหน้าท้องของหมาก
มือสองมือค่อยๆสอดลงไปในกางเกงบ๊อกเซอร์ ดึงมันออกอย่างใจร้อน ทำให้หมากต้องคราง
"อื๊อ..."
หมากสัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนและหวานล้ำไปในคราวเดียวกัน
"ไม่ต้องกลัว ไม่มีอะไรให้กลัวหรอก"
ปลอบเสร็จ เขาก็มอบความหวานล้ำ ที่ไม่มีใครเคยได้สัมผัส นอกจาก... หมาก ที่รักของเขา
...หมากเริ่มจะเคลิ้มไปกับสิ่งนี้เสียแล้วสิ...
มันทั้งเร่าร้อนและหวานล้ำ เขาทำได้ยังไงกัน?
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่อยากรู้...
...ที่รู้ตอนนี้ก็คือ หมากไม่ได้ต้องการอะไรแล้ว จากเขา สัมผัสที่หวานล้ำนี้...
...เป็นสิ่งเดียวที่ต้องการ จากเขา...
ณเดชน์รุกต่อหลังจากนั้น .... และคืนนี้...
เป็นคืนที่พิเศษ หวานล้ำ เร่าร้อน สำหรับเขาของสองคน และมันจะเป็นอย่างนี้ ไปตลอด...

>>>THE END<<<