กอดไม่ได้

     ฉันนั่งมองรูปใบเก่า รูปที่เธอกับฉันเคยถ่ายด้วยกัน ยังจำมันได้หรือเปล่า?
     
     ฉันถามเธอ แต่เธอกลับเพียงแค่จ้องหน้าฉันนิ่ง ไม่เป็นไร...ฉันบอกตัวเอง
 
     ฉันวางรูปถ่ายใบนั้นลงบนตักเธอ พร้อมกับหันหลังเดินจากมา
 
     ฝนตกพรำๆ ฉันย่ำเท้าลงบนพื้นทรายที่แหลกเหลว พร้อมกับสายน้ำเล็กๆไหลเข้าร้องเท้าผ้าใบที่เธอซื้อให้ฉันเมื่อปีก่อน
 
     ฉันหยุดเดิน...ก้มมองรองเท้าผ้าใบที่ตัวเองสวมใส่ สภาพของมันเหมือนกับผ่านสงครามโลกครั้งที่สองมาอย่างไรอย่างนั้น
 
     รองเท้าผ้าใบเปียกชุ่มไปด้วยสายฝนจากเบื้องบน และสายน้ำจากทางเท้าไหลเข้าสู่รองเท้าผ้าใบ
 
     รองเท้าผ้าใบคู่นี้ แต่ก่อนมันเคยสวยงาม แต่ครั้งนี้ มันกลับเหมือนว่าฉันเก็บมาจากถังขยะอย่างนั้นล่ะ
 
     ฉันก้มลงถอดรองเท้าผ้าใบ ใส่ลงกระเป๋าสะพายหลัง 
 
     กระเป๋ามันคงไม่ได้ช่วยให้รองเท้าผ้าใบที่เปียกปอนให้แห้งสนิทได้
 
     แต่ช่างเถอะ ฉันพึมพำกับตัวเองพร้อมส่ายหน้า 
 
     ฉันก้าวเดินไปตามเส้นทางที่ครั้งนึงฉันรู้จักเป็นอย่างดี แต่ครั้งนี้ล่ะ? ฉันไม่แน่ใจแล้วสิว่า ฉันจำได้หรือเปล่าว่ามันเป็นเส้นทางไปไหน
 
     แต่ละก้าวที่ฉันก้าวไปนั้น มันช่างเจ็บและปวดทรมานเหลือเกิน พื้นหิน และพื้นปูนซีเมนท์ ใครเคยบอกนะว่าถ้าเดินด้วยพื้นพวกนี้ จะไม่เป็นอะไร ยกเว้นเสียจากว่าเราจะเดินตอนที่แสงแดดแผดเผา
 
     เหอะ !ฉันพ่นลมออกมาทางปาก โกหกทั้งเพ เท้าฉันแข็งยังกะหินแกะสลัก เนื้อตัวก็สั่นเทาด้วยความเหน็บหนาว
 
     หากว่าฝนจะหยุดตกเสียที !!!
 
     ฉันทรุดฮวบลงที่พื้นหินเย็นๆ แข็งๆ และสายน้ำจากฝนที่ตกลงมาจากฟากฟ้าแบบลืมหูลืมตา
 
     ถ้าจะมีใครสักคน ใครสักคน ที่เดินผ่านมาทางนี้บ้าง...ผ่านมาเห็นฉันที่กำลังนั่งที่พื้นพร้อมกับน้ำตาหรือสายฝนที่ตกลงมากระทบที่ใบหน้าฉันไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง
 
     เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหนาว หนาวทั้งกายและหนาวทั้งใจ ไม่ขออะไรมาก อยากได้อ้อมกอดของเธอที่เคยกอดฉันไว้
 
     ขอได้ไหม ขอกอดของเธอ ให้ฉันได้ีมีที่พักพิง ได้ซบลงที่อกแผ่นกว้างของเธอ
 
     แต่ก็คงจะไม่มีอีกแล้ว ไม่มีมันอีกแล้ว
 
     ฉันร้องไห้ออกมา เสียงสะอึกสะอื้นของฉันดังแข่งกับเสียงฟ้าร้องครวญคราง
 
     อยากกอดเธอสักครั้ง...แค่นั้นเอง
 
     ฉันนั่งอยู่ตรงนั้นนานหรือไม่นาน ฉันก็ไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่า ฉันต้องหยุดการกระทำที่มันน่าสมเพชนี้ลงเสียที
 
     อย่างน้อยตอนนี้เธอคงกอดฉันไม่ได้ แต่ครั้งนี้ฉันขอกอดตัวเองไปก่อน ถึงแม้การกอดตัวเอง จะไม่อุ่นเท่าที่ฉันกอดเธอสักเท่าไร 
 
     แต่อย่างน้อย ฉันก็มีคนให้กอด
 
.....................................................................................................................
     
     ฉันนั่งมองรูปที่เคยถ่ายกับเธอ ในรูปฉันนั่งพิงไหล่เธอ และแขนของเธอทั้งสองข้างโอบกอดฉันมาจากด้านหลัง
 
     ฉันยิ้ม^_^