Girl form another.ปิ้งรักสาวต่างมิติ

                   "คืนนี้เขาพักกับพี่เกื้อนะ"

           ประโยคที่ชวนอี้งนี่ไม่ได้เป็นแค่ผมคนเดียวที่อึ้ง 

                   

                     อึ้งทั้งร้าน

 

           (โป๊ก) "โอ้ยเขกหัวตรูทำใมวะเอ็ก"

 โป๊ก โป๊ก โป๊ก   "โอ้ยๆๆๆ" ทั้งห้องครัวพาเรรดมาเขกหัวผมไม่ยั้ง

 

           "เกื้อ ไอ้ชั่ว ก็รู้เฮ้ยว่าพวกแกจะสานความสัมพันกันต่อ แต่มาถึง  มาถึงเอ็งจะพาเข้าบ้านเลยรึไงวะ เลวมาก"

  หึ หึๆ เอาเข้าไปตรูยังไม่ตกลงเลยเว้ย แถมไปตอนนี้แล้วไปเจอยัยคอมมิวนิตส์งานก็เข้าตรูอ่ะเดะ

           "เอ๋ พี่เอ็กว่าพี่เกื้อทำใม เขาโกรธนะ"

 

 อ้าก ไอ้เอ็กกุมขมับกระอักเลือดเพราะมันอิจฉา สมน้ำหน้าแกแหละชั่วคิดได้ยังไงแบบนั้น

           ไม่เพียงแค่ไอ้เอ็ก ลาล่าสาวสวยหัวหน้าเด็กเสิร์ฟทนฟังไม่ใหววางปึกบิลดังปึง ทุกคนมองเป็นตาเดียว

 

           "เกื้อ เราผิดหวังกับนายมาก"

 

        อัลรั้ย อะไรเธอก็เป็นไปกับเขาด้วยเรอะ

 

          "จะบ้าเรอะอีหล่า ฉันยังไม่พูดอะไรเลยเว้ย"

 

          "หุบปาก บ้ากามอย่างนายน่ะฉันรู้ทันหรอก  หนอยว่างไม่ได้โหลดคลิป!"

        

    เออ ให้มันชั่วที่ตูนี่  สะใจเลยสิพวกเอ็งน่ะ ล่าล่าเดินโฉบมาประกบกับน้องยุ้ย

          "ยุ้ยผู้หญิงพักกับผู้ชายตามลำพังมันไม่งามนะจ๊ะ คืนนี้พักกับพี่นี่แหละ ผู้ชายไว้ใจไม่ได้หรอกโดยเฉพาะ  ไอ้เกื้อ  "

          แค่ก แอ่ก แอ่ก สำรักน้ำลายเลยครับ อีหล่าเอ้ย อีเด็กชัยภูมิ เอ็งจะเน้นคำทำใมวะ แค่นี้ตูก็ชั่วในสายตาพวกแกแล้วคร้าบ

 

         "เหรอคะ แต่วันก่อนพี่เขาก็นอนที่ห้องหนูนะ พี่เขาใจดีกับยุ้ยมากเลยค่ะพี่ล่าล่า"

 

              เอาล่ะครับ ทั้งครัวเงียบกริบ ดุจดังคลื่นลมสงบก่อนพายุใหญ่

             และทั้งร้านก็สามัคคีกันดีจริงๆ

 

              "ไอ้เกื้อเอ็งตาย"

 

 

            

 

หลังเลิกงานผมพายุ้ยแวะกินก๋วยเตี๋ยวก่อนพาไปส่งห้องล่าล่า

 

            "ตลกเนาะ ทุกคนไม่เปลี่ยนไปเลย"

 

           "ตลกแต่พี่เจ็บอ่ะดิ ดูสิเนี่ยรอยเล็บล่าล่ายังแดงอยู่เลย"

 

            "พี่ ยุ้ยคิดถึงแม่"

นั่นไงจู่ๆก็ลากเข้าเรื่องดราม่าซะงั้น ยุ้ยมักจะเปลี่ยนเรื่องกะทันหันแบบนี้บ่อยๆ ผมชินแล้วล่ะมั้ง

 

           "ไม่เป็นไรหรอกมั้งยุ้ย ยานอวกาศขนาดใหญ่แม่ยุ้ยยังฟันกระจุยได้ง่ายๆเลย พี่เชื่อว่าไม่เป็นอะไรหรอก"

           "ขอบคุณค่ะพี่เกื้อใจดีจัง"

 

           "เออ แล้วที่มิตินี้ยุ้ยยังสร้างสิ่งของได้รึเปล่า"

 

           "ได้สิ แต่กฎหมายห้ามชาวอีทส์เกรทที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะสร้างสิ่งของนอกอาณาจักร นอกจากป้องกันตัวเองเท่านั้น ถามทำใมเหรอ"

 

            "เปล่า คือดีแล้วน่ะ คือคนที่นี่เขาจะคิดว่ายุ้ยเป็นต่างดาวน่ะ"

 

 เด็กเสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวได้ยินพวกผมคุยกันมันวางแก้วน้ำซะจนน้ำกระฉอก

 

            "ต่างด้าวแล้วงัยเพ่  หนูมีบัด ร้องเพงชาดได้ด้วยฟังปะ"

 

              "อ่ะโทษที่น้อง ไม่เกี่ยวกับน้องครับ"

 

 ผมรีบวางค่าก๋วยเตี๋ยว แล้วรีบฉุดยุ้ยมาอย่างเร็วเดี๋ยวมีเรื่อง เราเดินจนมาถึงหอพักของลาล่า ยุ้ยหัวเราะคิกคัก

 

       "หนูชอบโลกนี้ มันสงบสุบ สงครามน้อยมาก ยุ้ยอยากอยู่ที่นี่ตลอดไป"

 

           ผมยิ้มให้กับความใสซื่อของเธอเลยลูบแก้มเธอเบาๆ

 

       "เกื้อ ห้องเอ็งตึกนู้น ไปได้แล้วเฮ้ย"ยัยลาล่ามาข้างหลังตอนใหนเนี่ยเหวอเลย

 

             "พี่เกื้อฝันดีนะ ฝันหวานๆ ที่รัก"

 

    ยุ้ยโบกมือส่งจูบให้ผม ผมเดินจากมาด้วยความโล่งใจปนกังวลใจเล็กน้อย

 

              ยุ้ย มันไม่ใช่ความฝันใช่ใหม พรุ่งนี้คงไม่หายไปอีกใช่ใหม

 

              ผมเอามือถือกดเบอร์อย่างร้อนรน

 

       "(ได้ยินใหม ได้ยินใหม ได้ยินว่าฉันรักเธอ)ฮัลโหลว่าไงคะที่รัก"

 

         ผมยิ้มน้ำตาซึม ผมอยากให้เบอร์นี้โทรติดตลอดไปเลย

 

            "พี่รักยุ้ยนะฝันดี"

            "ค่ะยุ้ยก็รักพี่ฝันดีนะคะที่รัก"

 

          ผมวางมือถือด้วยรอยยิ้มในคืนนั้น

 

               

 

         แต่อันตรายมันเริ่มคืบคลานเข้ามาโดยที่พวกเราไม่ทันตั้งตัวและผมไม่รู้เลยว่ามีนักฆ่าของเอทอลส่งผ่านมิติตามยุ้ยมาด้วยอย่างลับๆ

 

 .....................................................................................

 

          วันต่อมาทั้งร้านก็ดีใจดดยเฉพาะไอ้เอ็ก

 

           "เกื้อ เด็กเสิร์ฟมาใหม่โครตน่ารักเลยชื่อน้องเบลล่า"

 

           หึๆ ไอ้เอ็ก ไอ้เหยี่ยวข่าวเห็นมันร้องว่าน่ารักทุกคนน่ะแหละ

 

           "แล้วน้องเอมึงล่ะ"

 

           "บ้า เอใหน เลิกกันแล้ว เพราะเอ็งนั่นแหละทำร้ายจิตใจเพื่อนเขา"

 

          "น้อง(ช้าง)น้ำนั่นนะ"

 

          "เออ นั่นแหละน้องน้ำร้องให้เลยนะเว้ยว่าเอ็งไม่สนใจ เอเลยบอกเลิกกับกรู"

 

       น้องเบลล่า น่ารักอย่างที่มันพูดจริงแต่ผมมียุ้ยแล้ว น่ารักแค่ใหนก็ไม่สนใจหรอก  

        แต่ยุ้ยรีบวิ่งมาดึงแขนผมไปหลังร้าน

 

       "พี่คนนั้นเป็นชาวเอทอล"

 

       "ห้ะ แย่ล่ะสิถ้างั้นยานอวกาศก็มีสิทธิ์โผล่มาได้สิ"

 

        "ไม่หรอกพี่รูมิติมันกว้างแค่คนผ่านได้น่ะ แต่แม่เตือนฉันว่ามีนักฆ่าจ้องเล่นงานฉันเพื่อบีบบังคับแม่"

 

    เรื่องยุ่งยากมาแล้วผมจะทำยังไงดีผมจะปกป้องยุ้ยได้ใหมเนี่ย

 

         "ที่แม่ส่งฉันมาเพราะฉันบอกแม่ว่า พี่เกื้อเก่งมากปกป้องยุ้ยได้แน่"

 

  อั่ก งานเข้าแล้วสิ  และเรื่องน่ากลัวก็เกิดขึ้นเมื่อเบลล่าเปิดประตูตามมาดังปังยุ้ยตั้งท่าต่อสู้แต่เบลล่ายิ้มอย่างเย้ยหยัน

 

          "ยุ้ยลูกสาวยอดนักรบริสะ ฉันมาที่นี่เพื่อจับแกกลับไป"

 

         "กล้าเหรอที่นี่ไม่ใช่โลกเรา การสร้างของถูกจำกัดไว้สร้างอาวุธทำลายล้างไม่ได้หรอก"

 

  ฮ่า ฮ่า ฮ่า เบลล่าหัวเราะน่ารักแต่สายตาไม่น่ารักเหมือนเธอไม่สนใจข้อนี้เลย

 

         "ฉันเป็นนักสู้ระดับสอง การต่อสู้มือเปล่าถูกฝึกมาอย่างดี สร้างแค่ดาบฉันก็ฆ่าเธอได้ไม่ยาก"

 

         เธอวาดมือในอากาศแสงส่องแว้บผมมีหรือจะรอผมเคยเห็นแล้วว่ามันต้องใช้เวลาประมาณสิบวินาที ไม่รู้ผมเอาความกล้ามาจากใหน กระโดดถีบมือของเธอดาบกระเด็นดังเคร้ง

 

             ยุ้ยไม่รอช้าเธอสร้างเชือกรัดแขนเธอไว้ 

 

              "อ๊า"เสียงร้องช่างเซ็กซี่มากยิ่งในชุดเด็กเสิร์ฟด้วยแล้วยิ่งน่ารักไปใหญ่ ผมเอามือกดแขนสองข้างเธอไว้

 

             "ฉันไม่สนว่าเธอจะเป็นใครแต่ที่นี่เป็นโลกของฉัน ฉันไม่ยอมให้เธอทำร้ายยุ้ย ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ"

    

         พูดไปงั้นแหละ ตอนนี้ผมสั่นไปทั้งตัวแล้ว

 

 

               "ไอ้เกื้อปล่อยมือน้องเขา"

 

   เสียงมรณะของลาล่าทำเอาพวกเราทั้งสามคนตกใจจนหน้าซีด เบลล่าสลัดผมหลุดออกมาแล้วกระซิบข้างหูผม

     (การเปิดเผยตัวตนเป็นสิ่งต้องห้ามแต่แกระวังไว้ฉันจะฆ่าแกก่อน)

 

        เธอเดินเข้าร้านไป ส่วนผมโดนลาล่าเรียกตัวเข้าไปแจกใบเตือนเรื่องหื่นกาม   นี่หล่อนคิดว่าผมเป็นคนยังไงเนี่ย

 

        เบลล่าแสร้งแอ้บแบ้วเล่นบทเด็กเสิร์ฟได้เป็นอย่างดีจนไม่น่าเชื่อว่ามาจากต่างมิติ รวมถึงยุ้ยด้วย แสดงว่าพวกเขาศึกษาโลกของเรามาเป็นอย่างดีทีเดียว   แต่ด้วยงานเข้าอย่างเต็มเปาเบลล่าแอบมองผมหลายครั้งจนเสียวสันหลัง ยิ่งเธอทำท่านิ้วเชือดคอด้วยแล้วใจยิ่งแป้ว

             

 

       เบลล่าเดินเข้าห้องน้ำ ยุ้ยเธอตามไปผมจึงรีบตามไปด้วยความเป็นห่วง

 

 

             "เบลล่า ถ้าเธอทำร้ายพี่เกื้อ ฉันคนนี้แหละจะฆ่าเธอเอง"

 

        ผมไดยินถึงกับซึ้งในน้ำใจที่ยุ้ยมีให้ผมจนพูดอะไรไม่ออก เบลล่าเชิดหน้าหนีอย่างไม่ใส่ใจ

 

              "ฉันรู้หรอกว่าถ้าฉันไม่ฆ่าผู้ชายคนนั้นก่อนการจัดการเธอคงลำบากเอาเวลามาห่วงตัวเองเถอะแทนที่จะห่วงผู้ชายอ่อนๆนั่น"

 

               "เธอไม่รู้หรอกว่าพี่เขาเก่งมาก"

 

เบลล่ากุมมือข้างที่ถูกผมถีบแล้วเชิดหน้าไป ส่วนผมโดนไอ้เอ็กดึงแขนออกมา

 

              "ไอ้เกื้อห้องน้ำผู้หญิงนะเว้ยออกมา เดี๋ยวเจ้าแม่ก็โกรธหรอก"

 

ผมถอนหายใจ เออน่ะอย่างน้อยในร้านนี้คงปลอดภัยแหละ ผมปลอบใจไปงั้นแหละ ผมและยุ้ยระวังตัวไม่รู้ว่าสาวน่ารักจอมโหดนั่นจะลงมือตอนใหน

 

 

                ผมเครียดมากเลยครับ