เด็กกะโปโล

   เรื่องราวของเด็กหญิงตัวน้อย(มากๆ)ที่เป็นคนธรรมดา หน้าตาบ้านๆ ไม่มีความสามารที่โดดเด่น เรียนก็ไม่ค่อยได้เรื่อง จะมีก็แต่ความเป็นเด็กซื่อๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราว ตามใครไม่ทัน คิดอะไรที่ไม่เหมือนใคร แปลกแบบเด็กๆแต่ก็แฝงเหตุผล ฟุ้งซ่านชอบจินตนาการ เธอเป็นคนชอบเอาใจใส่ แต่ไม่แสดงออก คิดเล็กคิดน้อย แต่เป็นคนตรงๆ เรื่องไหนดีก็พูด เรื่องไหนไม่ดีก็ไม่อยากพูดให้คนอื่นเสียใจ ดูเหมือนเธอจะอ่อนโยนนะ แต่ไม่เลยจริงๆเธอเก็บกด การที่ความคิดไม่เหมือนใครทำให้เธอต้องพยายามเข้ากับคนอื่นให้ได้ แต่ก็ไม่คิดที่จะละตัวตนของตังเอง เธอจะตลกกับคนสนิท บางครั้งอาจเข้าขั้นบ้าบอ แตกลับกันกับคนที่ไม่สนิท จะไม่ยิ้มหรือคุยด้วยง่ายๆ เว้นแต่ว่าเธอจะถูกชะตากับคนนั้น เธอเป็นคนฝังใจจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน เห็น ได้กลิ่น หรือสัมผัสเป็นครั้งแรกอย่างสนิทใจ แต่ว่าถ้ามีอะไรมาพิสูจน์ว่ามีอย่างอื่นที่ถูกต้องกว่าก็จะแปรเปลี่ยนไปได้ง่ายๆ อคติ ถือตัว ปากแข็ง อวดดี ทั้งหมดนี้ไม่ใช่นิสัยทั้งหมดของเด็กหญิงน้อยหรอกนะ

.................................................................................................................. 

     "นานา" เกิดในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง บ้านอยู่ชนบทที่แสนสงบและเหมาะกับการเติบโตด้านจิตใจ มี่พ่อแม่พี่ชายและพี่สาวที่เป็นคนดูแลเธอตลอด ตอนเด็กๆนานาเป็นที่รักใคร่ของบรรดาเพื่อนฝูง เป็นเด็กน่ารักใครๆก็เอ็นดูเธอ ช่างพูดช่างเจรจา อ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ทำให้ผู้ใหญ่หลายๆคนให้ความรักกับนานาได้ไม่อยาก หนูน้อยนานาโตมาพร้อมกับความรักจากรอบด้าน เธอไม่เคยรับรู้ความโหดร้ายจากผู้คนรอบตัวมาก่อนไม่ว่าจะเป็น การเห็นพ่อแม่ทะเลากัน หรือดุเธอตีเธอก็ไม่มีใครทำ ใครๆก็พูดว่าพ่อแม่ของนานาเลี้ยงลูกให้เป็นเด็กน่ารักทุกคนเลย นั่นเป็นความภูมิใจสมัยเด็กของนานา

.................................................................................................................. 

     และแล้วก็ถึงเวลาที่นานาต้องเข้าเรียนเตรียมอนุบาล วันแรกนานาก็แผลงฤิทธิ์ซะแล้ว หนูน้อยไปศูนเด็กเล็กแค่ครึ่งวันแล้วก็แอบหนีกลับบ้าน ทำให้ครูที่ศูนฯหาตัวนานากันใหญ่ สุดท้ายก็มารู้กันว่านานากลับบ้านไปแล้ว หลังจากนั้นหนูน้อยนานาก็ไม่ได้ไปศูนเด็กเล็กอีกเลย ไม่แม้แต่จะไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆหรือไปเล่นด้วยกัน ความรู้สึกที่หนูน้อยมีในตอนนั้นคงจะประมาณว่า "นานามีพ่อแม่กับพี่ๆอยู่แล้วนานาไม่ต้องการเพื่อนหรอก" เป็นความคิดที่ไม่ควรเลยสำหรับเด็กน้อยวัยกำลังต้องการประสบการณ์ แต่โชคดีที่แม่ของนานาเป็นครูเธอพาเด็กน้อยไปที่โรงเรียนบ่อยๆ จนหนูน้อยนานาชินกับการอยูู่โรงเรียนและมีเพื่อนรุ่นพี่ที่โรงเรียนมากมาย แต่ละวันที่ผ่านไปของนานาดูมีความสุข และน่าตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อถึงเวลาที่นานาต้องเข้าเรียนอนุบาลเสียที นานาเจอเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเธอมากมาย และเป็นที่รักใคร่ของเพื่อนๆ

     "มีแต่คนรักนานา"ความคิดแบบเด็กๆที่เชื่อไปหมดใจว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคนที่ทุกคนจะรักและสนใจมากที่สุดต้องเป็นนนานาแน่ๆ นานามีความสุขกับการได้รับความรักอย่างนี้ไปจนนานาเรียนจบประถม

..................................................................................................................