บันทึกของชายผู้ซึ่งมีอยู่..

เมื่ออินโทรเพลงขึ้น เสียงเปียโนที่กำลังเริ่มบรรเลงโดยใครซักคน การขยับนิ้วบ่งบอกราวกับว่า ประหนึ่งเคยร่วมรักกับเปียโนมาอย่างโชกโชน   เขาทิ้งน้ำหนักนิ้วซึ่งรูปทรงมาตรฐานลงบนเครื่องดนตรีชิ้นใหญ่สีดำนั้นอย่างบรรจง  ราวกับชายหนุ่มที่กำลังบรรจงจูบแรกกับเด็กสาววัยแรกแย้ม ในขณะเดียวกันเธอกำลังรองรับจูบแรกจากชายหนุ่มอย่างทะนุถนอม แต่ท่วงทำนองช่างหลอกลวง มันสามารถหนักหน่วงได้โดยไม่ต้องบอกล่วงหน้า กับดักดีๆนี่เอง       
     อากาศภายนอกนั่น นี่มันฤดูกาลอะไรกันนะ คงเป็นฤดูกาลที่อ่อนแอ หรือฤดูกาลก็เหงาเป็นนะ เจ้าถึงได้เสียน้ำตาให้กับทำนองบ้านั่น ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ อย่างเสียการทรงตัวเล็กน้อย ผมดื่มเหล้าที่เกิดจากความผิดพลาดระหว่างผสมแอลกอฮอร์ไปรึเปล่า ผมหมายถึงการคำนวนผิดพลาดจากผู้ผลิต ที่จงใจใส่มันมากเกินไป  อาการผมหนักเอาการ ผมเดินตากฝน ด้วยเหตุผลบางประการ ผมควบคุมตัวเองไม่อยู่ ผมร้องไห้ แต่ผมไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตา น่าจะเป็นเหตุผลและข้อเท็จจริง
 
   “เราไม่ต่างกันนะ เม็ดฝน ฉันเข้าใจ”ผมเอ่ยลอยๆกับตัวเอง อย่างคนเสียสติ                      "เด็ก สาวผู้นั้น ป่านนี้เธอจะเป็นอย่างไรบ้างนะ” เสียงปริศนาที่ถามกลับอย่างเป็นมิตร  น้ำตาผมหยุดไหลราวกับต่อมน้ำตาดับ                                  
       "เธอคงร้องไห้ เปียกฝนอยู่ที่ไหนสักแห่ง” ผมตอบพลางหมุนตัวเพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง
       "เหมือนเราทั้งสองสินะ อะไรก็ดูเศร้าไปหมดเธอว่ามั้ย?" เสียงปริศนาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง มันทำให้ผมแน่ใจ ว่าเรื่องเหลือเชื่อนี้กำลังเกิดขึ้นจริง
 
       มันเป็นการเริ่มบทสนทนาระหว่างผมกับเม็ดฝน มันคือเรื่องจริง ผมไม่ได้โกหกแน่นอน เพราะผมเป็นคนนับถือศาสนาที่พร่ำสอนไม่ให้พูดปด ผมเคร่งเรื่องนี้มาก เราคุยกันจนถึงเที่ยงคืนกว่า เป็นคืนสุดท้ายก่อนฤดูหนาว ผมจำน้ำเสียงเธอได้ดี ผมเป็นคนคิดมาก จนจินตนาการไปว่า เธอคงจะสวยไม่น้อย และก็น่าสงสารอยู่เหมือนกัน หลังจากได้ฟังเรื่องของเธอ เธอเศร้ามากนะผมว่า ถึงได้ร้องไห้ออกมามากเช่นนั้น หรือผมจะเป็นเพียงผู้รองรับอารมณ์ของเธอกันนะ ผมคิดเล่นๆ เธออาจจะมีคู่รักเป็นก้อนเมฆหรืออะไรก็แล้วแต่ เพราะวันไหนท้องฟ้าสดใสเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมมีตัวตน แต่แค่ได้คุยกับเธอเล็กน้อย สำหรับผมมันรู้สึกดีนะ ไม่ใช่สิ ตั้งแต่จำความได้นี่มันรู้สึกวิเศษมาก ผมคิดว่าเธอจะกลับมาอีกในฤดูฝนปีหน้า ป่านนั้นเธอก็คงลืมผมไปแล้ว เศร้านะผมว่า “พยากรณ์อากาศของพรุ่งนี้จะเป็นไงบ้างนะ” ผมภาวนาให้สภาพอากาศแปรปรวน หรืออะไรประมาณนั้น ก่อนที่ผมจะเข้านอนเพื่อลืมความเหงานี้ได้ชั่วขณะ