เรื่องสั้นรวมพลคนอกหัก

เขียนโดย api3api

วันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.43 น.

4 ตอน

0 วิจารณ์

10.19K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 มกราคม พ.ศ. 2557 21.47 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

3) ซื่อ,บื้อ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

[เรื่งสั้นแสนสั้น]รวมพลคนอกหัก-ซื่อ,บื้อ

ความเจ็บปวดที่หัวใจนั้นเหรอ ไม่มีใครถวิลหาหรอก หากมันมีตัวเลือกคงจะเลือกทางออกที่ดีที่สุดที่จะทำให้ตัวเองเจ็บปวดน้อยที่สุด

บางคนอดทนทำเป็นเมินกับความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามา แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นมันเพื่อที่จะเก็บความรู้สึกดีๆที่เคยมีไว้ แต่ทำใมนะผมเลืกทางนี้เพราะคิดว่ามันจะเจ็บปวดน้อยที่สุดแล้ว

แต่วันนี้ผมก็ยังร้องให้คนเดียว......

"แฮปปี้เบิร์เดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ทเดย์ทูยู"

เสียงอวยพรวันเกิดประสานเสียงจากกลุ่มคนหลายคน วันเกิดคนนั้น คนที่ผมชอบ

เธอขวยเขินเป่าเทียนจนหมดในคราเดียว เสียงเฮของบรรดาเพื่อนๆที่ดีใจที่จะได้ดื่มกินต่อดังขึ้น

ของขวัญ? ผมไม่มี ผมมาเพราะเพื่อนลากจูงมาเพราะถ้าขาดผมไปกลุ่มเพื่อนจะไม่ครบ เธอจะเสียใจ

ผมนั่งดื่มเงียบ ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แต่ช่วยไม่ได้จึงจำหน่ายเมาอย่างเร็ว

"เฮ้ย รอชาวบ้านเขามั่งเดะวะ มาชนๆ"

เพื่อนผมมาร่วมวงคงเพราะมันก็ว้อนท์เต็มที่

ผมหลับไปตอนใหนไม่รู้ รู้แต่ผมนอนในห้องตัวเอง

ผมตื่นขึ้นมาพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแต่จำอะไรไม่ได้เลย เหล้าครึ่งกลมวางอยู่ในห้อง ผมจึงเอายกให้หายปวดหัวแฮ้งค์เหล้า

ผมแต่งตัวเข้ามาทำงานแต่วันนี้ทุกคนมองผมแปลกๆจนรู้สึกได้เลย

"เฮ้ยเมื่อคืนกูกลับห้องได้ไงวะ"

ผมกระแซะถามเพื่อนไอ้คนที่ชนแก้วเมื่อคืน

"มึงจำไม่ได้เหรอ ช่างเถอะ กูนี่แหละลากมึงมา"

มันไม่พูดอะไรต่อ จะถามอะไรได้อีกเลยทำงานตามปกติ แต่บรรยากาศมันไม่ปกตินี่สิ

"สัสเก่งเมื่อคืนมึงทำลงได้ไงวะ"

เอาอีกล่ะมันยิ่งกระตุ้นความอยากรู้ของผมขึ้นมาอีก

"เก่งมาคุยกันหน่อย บัวมีเรื่องคุยด้วย"

เจ้าของวันเกิดเมื่อคืนมาเรียก ผมทำแะไรแย่ๆลงไปหรือเปล่า ตายแน่เลย

ผมเดินตามเธอออกมานอกร้านเธอทำท่าคิดหนักผมยิ่งกังวล

"เมื่อคืนเก่งทำอะไร เข้ามากอดบัวทำใม ร้องให้อีกโอ้ยบัวอายจะแย่อยู่แล้ว"

"ห๊ะ"

"ไม่ห้ะล่ะ ขอบอกไว้เลยนะว่าบัวไม่ชอบเก่งและไม่คิดอะไรเลยด้วย เพราะงั้นอย่ามาทำแบบนี้อีกนะจำไว้"

ผมพยักหน้าด้วยความกล้าจากฤทธิ์เหล้าเมื่อคืนยังคงมีผลอยู่

"เก่งไม่เคยขัดบัวอยู่แล้ว อีกอย่างเก่งบอกไปแล้วว่าไม่ไป ใครล่ะที่ยื่นคำมาว่าไม่มาจะเลิกคุยด้วย"

เธอทำท่าลำบากใจและส่ายหน้ายิ่งทำให้ผมเสียใจหนัก

"งั้นบัวขอโทษ ต่อไปห้ามรุ่มร่ามกับบัว ห้ามหึงโง่ๆ ห้ามทำอะไรบื้อๆด้วย จำไว้"

เธอเดินจากไปปล่อยให้ผมยืนเอ๋อ เรื่องเลวร้ายนี้มันมากจากเหล้าตัวเดียว ผมเกลียดมัน

ตกเย็นผมก็จัดเบียร์ครึ่งลังซดแก้ช้ำที่ห้องคนเดียว

"แม่ม เบียร์ก็เมาสัส"

ผมคิดเรื่อยเปื่อยไป มันเริ่มจาก ผมเช่าห้องข้างกันและผมขอคบเธอก่อนแม้เธอจะไม่พูดอะไรชัดเจนแต่เธอก็ไม่ผลักไล่ แถมยังขอให้ผมทำนั้นทำนี่บ่อยครั้ง จนผมย้ายห้องมาอีกซอย

ห่างกันแค่ซอยอะไรมันก็เปลี่ยนไปอย่างมหาศาล

เธอเลือกคบอีกคนที่อยู่ในซอยนั้นและกุ๊กกิ๊กกันมากมาย เธอไม่เคยบอก แต่ผมรู้ดีแต่เลือกไม่แสดงอาการเพราะเธอยังคุยกับผมปกติ

วันนั้นเธอบอกว่านอนแล้ว แต่ผมออกไปซื้อข้าวก็เห็นเธอซ้อนรถออกมากับผู้ชาย

ใครจะจำคนที่ตัวเองชอบไม่ได้บ้าหรือเปล่าต่อมให้เห็นแค่หลังไวๆก็เหอะ

เบียร์ขวดที่สี่หมดผมเปิดขวดใหม่ด้วยไฟแช็คและเสียบหลอดดูด

วันเกิดเธอเมื่อปีก่อนผมไปลานวัดปาลูกโป่งได้ตุ๊กตาหลายตัว เจอเธอพอดีเลยให้เธอทั้งหมด

หลายครั้งที่เธอขอให้ผมช่วยทำเรื่องที่ผมไม่ค่อยอยากทำนัก แต่ผมก็เต็มใจทำมัน

คิดไปคิดมานี่ผมรักเธอมากๆเลยนี่ น้ำตาผมไหลออกมามากมาย

ไม่ได้ไม่ได้ ด้วยความเมาทำให้ผมนึกออกว่าคืนนั้นผมทำอะไรไปบ้าง และผมก็ยกเบียร์หมดขวดแล้วไปที่ห้องของเธอ

"บัว เก่งขอโทษ ออกมาคุยกันหน่อย"

ผมเคาะประตูเรียกแต่เธอไม่เปิด

"บัว บัว"