แอนดรอยด์ที่รักผม

  คณะแพทย์มือดีพร้อมทีมนักวิจัยหุ่นยนต์ที่รวมตัวกันที่ห้องวิจัย เพื่อที่จะรักษาชีวิตหนึ่งชีวิตโดยมีผมนำทีม
         ผมมองคนเจ็บที่นอนหลับด้วยฤทธิ์ยาสลบ
สองชั่วโมงก่อน ผมใช้เวลาตรวจเช็ค am-02
รอยแผลที่กลางหลังหนักหนาจริงๆ ผมนั่งลงก้มหน้าหมดหนทาง
           "ปู่สร้างกลไกลผสมที่ซับซ้อนเกินไปต่อให้ฉันมีข้อมูลทั้งหมดก็ต้องใช้เวลาทำความเข้าใจ อาจนานถึงสองปี"ผมกุมขมับ
           "ด๊อกเตอร์อย่าคิดมากเลย ฉันเป็นแค่สิ่งประดิษฐ์ เอมอรสร้างขึ้นมาใหม่แบบฉันไม่ได้ เรารอนานไม่ได้"
แอนดรอยด์สาวยิ้มหวานเธอดูเหมือนเอมอรมากและเธอสวมเสื้อแค่ตัวเดียวมันทำให้ผมสวมกอดเธออย่างลืมตัว
           "เวลาต้นแบบของฉันฟื้นขึ้นมาขอให้กอดเธอแบบนี้นะคะ"
         ผมร้องให้ คราวนี้ร้องให้ความเศร้าที่กลั่นออกมาจากใจ
         "ฉันเป็นสิ่งที่เร็วไปสำหรับประเทศนี้ ปู่คุณบอกฉันบ่อยๆ และมันก็เกิดขึ้นจริงๆเขาพูดถูก คุณรู้ใหมคะด็อกเตอร์ว่าปู่คุณตายยังไง"
          ผมส่ายหน้า ผมไม่รู้จริงๆงานศพผมมัวแต่เสียใจ
         "เขาตายเพราะความรักที่มีให้พวกฉัน"
        "ว่าไงนะ"
ผมเอะใจในคำพูดของเธอ เป็นคำพูดชวนสงสัยเธอพูดลักษณะนี้มาตลอด
         "พวกงั้นเหรอ"
เธอพยักหน้า ทำใมผมไม่เอะใจกับชื่อของเธอตั้งแต่แรก
        "am-01แอนดรอยด์สังหารที่อเมริกาขอให้เขาสร้างฆ่าเขา"
ผมตกใจ แม้จะคิดไว้แล้วเธอผละออกจากอ้อมกอดผม
         "สิ่งทีพวกนั้นต้องการทำลายคือสิ่งนั้น"
เธอพยักหน้าแล้วเริ่มสารภาพเหตุการณ์ทั้งหมด
         "เธอน่ารักและเหมือนมนุษย์มากและใจดียิ่งกว่าใคร"
         "ไม่จริง แล้วเธอทำแบบนั้นทำใมกัน"
         "ปู่คุณสั่งให้am-01ฆ่าเขา"
ผมอึ้งและไม่เข้าใจในใจผมนั้นมีแต่คำถาม
         "อเมริกาต้องการตัวด๊อกเตอร์เพื่อขอให้เขาสร้างหุ่นสังหารขึ้น ปู่คุณถูกบังคับ  am-01ได้รับการดัดแปลงให้ติดตั้งอาวุธ แต่เขาได้ทำมากกว่านั้น  เขาได้เพิ่มกฎเข้าไปอีกข้อ นั่นคือการประเมินค่าของมนุษย์ ด้วยความฉลาดของam-01เธอได้คิดด้วยตัวเองว่าการสร้างแอนดรอย์สังหารคือหายนะของมนุษย์เธอจึงสังหารทหารอเมริกาและนักวิจัยต่างชาติในห้องนั้นทั้งหมด ยกเว้นปู่ของคุณ"
            อาจเป็นด้วยความฉลาดของผมหรือเปล่าทำให้ผมเข้าใจสถานะการณ์ได้อย่าวรวดเร็วผมนิ่งเงียบเธอจึงเล่าต่อ
            "แต่เหตุผลที่ปู่ของคุณที่สั่งให้เธอสังหารตัวเขาเองฉันหยั่งไม่ถึงความคิดเขาเลยค่ะ ที่ฉันจำกัดความได้คงเพราะเขาคิดว่าตัวเองนั้นถ้าหายไปจากโลกโปรเจ็คแอนดรอยด์สังหารคงจะยุติ และปิดลงจริงๆ ไม่มีการวิจัยต่อและอเมริการทำการกำจัดพวกฉันที่เป็นหลักฐานจริงๆ"
        ผมนั่งคิดด้วยความสงบเซลสมองทุกส่วนกำลังปะติดปะต่อเรื่องราวขึ้นมาใหม่
        "ฉันเริ่มคิดออกแล้ว มีชั้นใต้ดินอีกชั้น  ทำใมฉันคิดไม่ออก ทุกห้อง ประตูทุกบาน ฉันสามารถแสกนผ่านได้
ปู่ต้องการให้ฉันเจอ am-01"
        "ปฎิบัติกับพวกเธออย่างมนุษย์คนนึง  ให้ตายสิ ปู่ต้องการให้ฉันทำบางอย่างแต่นึกไม่ออก ความทรงจำฉันหายไปส่วนนึง ตอนเด็ก  เหมือนฉันนึกเรื่องเอมอรไม่ออกทำใมนะ"
       ผมพยายามนึกแต่นึกยังไงก็ได้แต่ความทรงจำสีจางเลือนลางมากคิดถึงเรื่องห้องแลปสมัยเด็กไม่ออกเลย
         "คุณถูกลบความจำด้วยยาของนักวิจัยอเมริกาค่ะ เรื่องแอนดรอยด์นั้นเขาต้องการเก็บเป็นความลับ อย่าตำหนิฉันว่าไม่ยอมบอกเลยนะคะ ข้อมูลในตัวฉันเป็นเพียงข้อมูลสมัยก่อนที่ปู่ของคุณบันทึกไว้  ฉันพูดออกมาได้เพราะข้อมูลได้ถูกปลดออกตามไทม์สคริปที่ถูกตั้งไว้แล้วแล้วคุณปลดล็อคมันออกตามเงื่อนไข"
          "เงื่อนไข" ผมทวนคำพูดเธอพยักหน้าแล้วยิ้มสดใส
           "ใช่ค่ะ คุณกอดฉันเหมือนฉันเป็นมนุษย์คนนึง การปฎิบัติกับพวกเราอย่างมนุษย์นั่นคือเงื่อนไข พวกเราต่างมีไทม์สคริป  คุณเปรียบเสมือนกุญแจของพวกเรา"
       ตอนนี้ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว ปู่วางแผนให้จำเป็นต้องส่งผมมา การที่ใช้เอมอรเป็นต้นแบบเพราะเราผูกพันและรักกัน เมื่อผมเจอกับแอนดรอยด์ที่มีรูปร่างเป็นเอมอรผมจะอ่อนโยนกับพวกเธอ และเงื่อนไขในการปลดไทม์สคริปจะถูกต้อง   การที่ผมพบกับ am-01 จะต้องเกิดอะไรบางอย่างขึ้น บางอย่างที่ปู่อยากจะทำแต่ทำไม่ได้
            "ฉันจะกลับไปที่ห้องแลปหลังจากที่ผ่าตัดให้เอมอรเสร็จ"
            นั่นคือสองชั่วโมงก่อนหน้านั้น
เวลานี้จะเป็นการร่วมมือครั้งประวัติศาสตร์ระหว่างทีมแพทย์มนุษย์และทีมแพทย์หุ่นยนต์
        และการผ่าตัดก็ได้เริ่มต้นขึ้น..
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++