Dragon tear ผจญภัยสุดขอบฟ้าฝ่าเซียนเทพ

เมฆาอัคคีรับดาบสุริยันที่พุ่งลงมาจากท้องฟ้า แล้วหมุนตัวทะยานพลังสูงสุดพวยพุ่งออกมาอย่างมากมาย

"ข้าไม่อภัยให้พวกเจ้าแล้วพวกเจ้าจงหายไป"

ดาบสุริยันวาดออกเป็นวงกว้างเกิดระเบิดเพลิงขนาดใหญ่ทั่วทั้งเขา ภูเขาสะเทือนเกิดการปริแตกไปทั่ว

เซียงหลันกับเอ้อหลันตกลงไปในรอยแตกนั้นเฉินโจวรีบพุ่งตามไปอย่างรวดเร็ว

ทั้งสามลื่นลงตามรอยแตกจนมาหยุดที่โพลงขนาดใหญ่ส่องสว่างขาวโพลน ทั้งสามคนถึงกับตะลึงกับความสวยงาม

"ข้าต้องไปที่ไม้เทวา"

"อ้ะ พี่เอ้อหลัน"

เอ้อหลันเดินเหมือนโดนสิง ตรงไปยังไม้ใหญ่ตรงกลางโพลงบ่นพึมพัมเบาๆไปพลาง

"ข้าต้องทำลายน้ำตามังกร"

เอ้อหลันพูดเหมือนคนละเมอ เฉินโจวกลั้นความเจ็บปวดยืนขึ้น

"เอ้อหลันเจ้าได้ยินข้าใหม"

เงียบไม่มีเสียงตอบกลับมาเขาจึงกระเผกไปหาเอ้อหลันด้วยความยากลำบาก

"เซียงหลันกลับไปช่วยต้ากงอ้วง ที่นี่ข้าจะรับมือเอง"

"แต่"

"ฟังนะข้าไม่แน่ใจนัก แต่ถ้าน้ำตามังกรถูกทำลายแล้วเขาจะหายไป เจ้าจงอยู่ข้างๆเขาเท่าที่ทำได้เถอะ"

เซียงหลันพยักหน้า แต่มองรอบๆอย่างลังเลว่าจะขึ้นไปทางใหน [จับข้าไว้ให้มั่นเซียงหลัน] ดาบส่องประกายเป็นคมดาบขาดใหญ่พุ่งทะลวงพาเซียงหลันออกไป นางร้องอย่างตกใจกลัว

เมื่อเซียงหลันลับตาไปแล้ว เฉินโจวจึงวิ่งเข้าหาเอ้อหลันอย่างยากลำบาก แต่เขากระเด็นไปเหมือนโดนพลังบางอย่างขวางกั้นไว้

"เอ้อหลัน เจ้าจะฆ่าต้ากงอ้วงลงเหรอ" เฉินโจวร้องเรียกด้วยเสียงอันดัง

แต่เอ้อหลันก็ไม่หันกลับมา

"ต้า กง อ้วง "

เอ้อหลันพูดขึ้นอย่างแผ่วเบาเฉินโจวกัดฟันเดินเข้าไปหานางอีกครั้ง น้ำตานองหน้าเอ้อหลันนางยังเหมือนคนละเมอมากกว่าคนได้สติ

"ต้า..กง..อ้วง..เขาไม่ใช่คน เขาไม่มีวันได้อยู่กับข้า"

เอ้อหลั้นพูดความรู้สึกที่เก็บไว้ในส่วนลึก นางยังเดินโงนเงนต่อไปด้วยน้ำตานองหน้า เมื่อนางเดินมาถึงต้นไม้ใหญ่

น้ำตามังกรก็ลอยออกมาจากที่เก็บมาลอยอยู่ตรงหน้าเอ้อหลันแล้วทันใดนั้นแสงสีทองก็สว่างจ้าไปทั่วถ้ำ ปรากฎเป็นเจ้าแม่กวนอิมลงมา ทั้งเฉินโจวแล้เอ้อหลันต่างตกตะลึง

"เจ้าทั้งสองทำดีมาก คัมภีร์นี้สร้างมาจากเปลือกไม้เทวาเป็นสมบัติของสวรรค์สมควรที่ข้าจะรับคืนไป เอ้อหลัน แต่ข้ามิอาจทนมองเจ้าเจ็บปวดด้วยภาระที่เจ้าจำใจรับนี้ได้ ข้าจะให้เจ้าเป็นคนเลือก"

เจ้าแม่กวนอิมพูดด้วยน้ำเสียงที่อารีเฉินโจวกับเอีอหลันคุกเข่าอย่างผู้ด้อยต่อเทวา

"ถ้าเจ้าเลือกทำลาย วิญญานในอาวุธทั้งหมดจะกลับสู่สวรรค์ นั่นหมายถึงเจ้าต้องสูญเสียคนสำคัญ กับอีกข้อข้าจะทำลายคัมภีร์แต่อาวุธยังใช้ได้เหมือนเดิม จงเลือกให้ดี"

เฉินโจวมองเอ้อหลันที่ทำใจลำบากแต่เขามิอาจแย้งเจ้าแม่กวนอิมได้

"เจ้าแม่ข้าจะทำยังไงดี"

เอ้อหลันร้องให้ต่อหน้าเจ้าแม่กวนอิมอย่างไม่อาย

"ทำใมต้องเป็นข้า ทำใมต้องให้ข้าเลือก ไม่ว่าเลือกข้อใหนล้วนโหดร้ายนัก"

"ข้าจะต้องทำภารกิจ แต่ข้าอยากทำตามหัวใจของข้า" เอ้อหลันฟูมฟาย

เฉินโจวแตะไหล่เอ้อหลันแล้วส่ายหน้า

"ทำสิ่งที่ถูกต้องเอ้อหลัน ข้าจะอยู่ข้างเจ้า"

เอ้อหลันพยักหน้า เจ้าแม่กวนอิมยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วหายไป

........................