ความรักของฉันก็เหมือนกระดาษทราย กับ ก้อนดิน

ความรักของฉัน ก็เหมือน กระดาษทรายกับก้อนดิน
ที่รักจ๊ะ ฉันรักเธอ
ฉันจึงขอมอบกระดาษทรายแผ่นหยาบหนานี้ไว้ให้เธอ ส่วนก้อนดินกลมเกลี้ยงนี้เป็นตัวแทนความรักของเรานะจ๊ะ
 
ก้อนดินยังกลมเกลี้ยงดีจนถึงกาลของมัน กาลที่เธอได้กำกระดาษทรายแผ่นหนาเท่าฝ่ามือมาลูบผ่านมาเป็นครั้งแรก ก้อนดินยังเเน่นดี  แต่ผิวนอกก็กร่อนร่วงเป็นเศษเล็กๆ
ฉันเอามือกอบกวาดเศษดินน้อยๆ  พยามแปะปะมันลงบนก้อนดินเดิม แต่มันก็กลายเป็นก้อนดินที่มีผิวขรุขระไปทั่ว เธอเอาน้ำมาวางให้หนึ่งแก้ว นี่คือวัตถุดิบที่จะชโลมให้ความรักกลับมากลมเกลี้ยงเหมือนเดิม
 
ฉันคว้านหาพู่กันในลิ้นชักเก่า จุ่มน้ำใส ค่อยๆลูบไปที่ผิวดิน ช้า ช้า
 
ก้อนดินกลายมาเกือบจะกลิ้งได้ไม่สะดุดดังเดิม
 
เมื่อฉันอ่อนล้า ฉันฝากก้อนดินไว้ที่เธอ เธอกลับนำใส่กล่องสวยมาคืนเมื่อฉันหายดี ฉันหวังว่าเมื่อเปิดฝาขึ้นมา ก้อนดินจะยังคงเหมือนแรกฝาก
 
แต่แล้วมันก็ยุบ บู้บี้
 
ฉันประคองก้อนดินน้อยขึ้นด้วยน้ำตา เธอบอกว่า ขอโทษฉันเผลอทำมันตกลงพื้น
 
ฉันขอให้เธอช่วยทำให้มันกลมดังเดิม  เธอบอกไม่รู้วิธี ซ้ำยังหยิบกระดาษทรายหนาใบเดิม มากดย้ำ ปัดซ้าย ปัดขวา เธอบอกเธอตัดส่วนที่ยุบบี้ออกไปแล้ว พร้อมส่งคืนให้ฉัน
 
ฉันรับก้อนดินจิ๋วหลิวมาด้วยสองมือ
 
แล้วหันหลังกลับบ้าน 
 
วางก้อนดินจิ๋วไว้ในกระถางต้นไม้ตรงระเบียง
 
ให้เจ้าสลายลงรวมกับดิน เพื่อประโยชน์แก่ต้นไม้
 
ดีกว่าปล่อยให้ถูกกระดาษทรายซัดจน แตกปลิวไปตามลม