โชคชะตานำพารัก

      ตอนเช้าของวันออกเดินทางจากบ้านไปอยู่หอที่มหาลัย เป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก ที่เราจะต้องออกไปอยู่ต่างที่ต่างถิ่น ไปพบเจอคนใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ สถานที่ใหม่ๆ ผมไม่เคยอยู่ห่างจากบ้านเลย อยู่บ้านตลอด ก็มีไปเที่ยวไปนอนค้างกับเพื่อนบ้าง แต่จะให้ไปใช้ชีวิตอยู่เป็นเดือนๆมันเป็นความแปลกใหม่ในชีวิตมาก แถมยังต้องมาลุ้นกับเพื่อนร่วมห้องอีก ซึ่งหอพักในมหาลัยนี้ 1ห้องอยู่กัน 4 คน ก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้ได้เพื่อนร่วมห้องที่ดี อย่างน้อยๆขอไม่สูบบุหรี่ก็พอ ผมออกจากบ้านตอน 7 โมงเช้า เค้าให้รายงานตัวตั้งแต่ 10 โมงถึงเที่ยง ผมไปถึงที่มหาลัยตอน 9 โมงครึ่ง ผมก็ไปรายงานตัวเซ็นชื่อแล้วก็รับกุญแจห้อง เค้าก็แจกเนคไทแล้วก็เข็มขัดให้  เสร็จแล้วก็ไปที่หอ พ่อแม่ แล้วก็น้า ช่วยกันขนของขึ้นห้อง หอมี 5 ชั้น ปี1 อยู่ชั้น 5 ปี2 3 4 ก็ถัดลงมาชั้นละปี ลักษณะของห้องพักก็เล็กๆ มีเตียงนอน2ชั้น 2 เตียง ตู้เสื้อผ้า 4 ตู้ โต๊ะคอม 4 ตัว ห้องน้ำ1 ห้องส้วม1 แยกกัน แล้วก็มีระเบียงตากผ้า พอไปถึงก็เห็นมีคนเก็บของเข้าห้องแล้ว 1 คน แต่ไม่ยังไม่เห็นหน้าเพื่อนร่วมห้องที เค้าจองเตียงบน ผ้าปูที่นอนนี่สีม่วงมาเลย ในใจก็คิดมันจะเป็นรึเปล่าวะ ผมก็เลือกเตียงบนเหมือนกันเพราะมันดูส่วนตัวดี พ่อกับแม่ก็ช่วยจัดของให้  ในห้องก็ขาดแต่ตู้เย็นกับทีวีนี่แหละ ก็ต้องรอว่าจะมีรูมเมทคนไหนยกมาบ้าง พอเก็บของสักพักก็มีเพื่อนร่วมห้องมาอีก 1 คน  ก็ทักทายทำความรู้จักกัน ชื่อบาส มาจากนครปฐม ก็ดูไม่ค่อยเกเรพ่อแม่เค้าก็พูดจาดี เราก็อุ่นใจและน่าจะอยู่กันได้ สักพักเจ้าของเตียงสีม่วงก็เข้ามา ชื่อ เค ก็ไม่ได้เป็นเกย์หรือกะเทย ดูหน้ามันก็โหดๆหน่อย แต่ก็พูดจาดี มาจากสุพรรณบุรี ตอนนี้เจอรูมเมทสองคนแล้ว บาส กับ เค เหลืออีกคนนึงยังไม่รู้ว่าใคร
 
      ผมก็ลงจากหอก็มาดูสถานที่รอบๆว่ามีอะไรบ้าง โรงอาหารอยู่ตรงไหน ในระหว่างนั้นก็มีผู้ปกครองขนของมาส่งลูกเข้าหอกันเต็มไปหมด ผมก็นั่งอยู่ที่โรงอาหารใกล้ๆหอพัก ก็มองไปเห็นรถเบ็นซ์สีดำคันหนึ่งมาจอดที่หน้าโรงอาหารมันสะดุดตามาก แล้วก็มีผู้หญิงคนนึงลงมาจากรถ แล้วก็เดินขึ้นหอไปพร้อมกับพ่อแม่เค้าแล้วก็มีรถขนของมาอีกคันตามมา น่าจะเป็นของผู้หญิงคนนั้นเพราะเห็นคนขับรถเบ็นซ์กับรถกะบะคันนั้นคุยกันก็คงจะมาด้วยกัน เราก็บอกแม่ว่าดูเค้าขนของมาสิยังกะย้ายบ้านมาเลย ห้องก็เล็กนิดเดียว  พ่อแม่อยู่กับผมจนถึงตอนเที่ยงก็กลับ ผมก็ขึ้นห้องไป ก็เจอเพื่อนคนที่ 4 คนนี้มาจากกาญจนบุรี ชื่อบูม มันเอาทีวีมาด้วย เราก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก ตอนนั้นในใจก็ยังคิดอยู่ว่าจะได้เจอกับฟ้ารึเปล่า แล้วจะหน้าตาเป็นยังไง ตอนบ่าย 2 รุ่นพี่ก็ประกาศให้ปี.1 เปลี่ยนชุดธรรมดากางเกงขายาวไปรวมกันที่อาคารเรียนของคณะ ผมก็ไปพร้อมกับรูมเมท ไปถึงก็มีเพื่อนๆในคณะเยอะแยะไปหมดทั้งชายหญิง ที่นี่มีหอชายแค่หอเดียว ส่วนหอหญิงมีตั้ง 4 หอ สัดส่วนผู้หญิงที่นี่มากกว่าผู้ชายแน่นอน ผมก็มองๆหาว่าฟ้าคือคนไหน คุยกันมาตั้งนานแต่ไม่เคยเห็นหน้าเลย สักพักรุ่นพี่ก็ให้ตั้งแถวแยกชายหญิง แล้วก็ ให้นับเลข 1-12 ใครนับได้เลขอะไรก็มาตั้งแถวใหม่ตามเลขนั้นก็จะมีรุ่นพี่ปี 2 เป็นหัวหน้ากลุ่ม ผมกับรูมเมทก็เลยโดนจับแยกกันเพราะดันยืนเรียงแถวติดกันเลย ในระหว่างที่กำลังชุลมุลเข้าแถวตามกลุ่มอยู่ ผมก็รู้สึกเหมือนมีมือมาสะกิดจิ้มๆข้างหลัง ผมหันไปก็เจอผู้หญิงคนหนึ่งในใจก็คิดว่าเป็นฟ้าแน่ๆ หน้าตาก็น่ารักนะ ผมยาว ขาวสูง เธอก็ถามผมว่าอยู่เลขอะไร ผมก็บอกว่าเลข 2 เค้าก็บอกเลขเดียวกันเลย แล้วเธอก็แนะนำตัวเธอชื่อแนน เราก็อ้าวเฮ้ย ไม่ใช่ฟ้าหรอวะเนี่ย ตอนนั้นก็รู้สึกผิดหวังเล็กๆ ผมก็บอกเธอไปว่าชื่อต้น แล้วก็เข้าแถวตามกลุ่มกันไป ในวันแรก รุ่นพี่ก็มีเกมต่างๆมาเล่น แล้วก็ให้จำชื่อเพื่อนในกลุ่ม ก็เล่นกิจกรรมรับน้องกันไปจนถึงสองทุ่มเค้าก็แจกข้าวกล่องให้กินแล้วก็ปล่อยกลับห้อง กลับไปถึงห้องก็กะจะเปิดเนตเล่น msn แล้วคุยกับฟ้าว่าตกลงแล้วได้มาเรียนที่นี่จริงหรือเปล่า แต่อินเตอร์เนตดันใช้ไม่ได้อีก ก็เลยไม่รู้จะติดต่อยังไงเพราะมันเป็นทางเดียวที่ผมได้คุยกับเธอ เป็นอะไรที่เซงมาก เหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก อย่างน้อยๆถ้ามีเนตก็ยังคุยกับเพื่อนได้ ไม่เหงา  เราก็คิดว่าคงไม่ได้เจอกับฟ้าแล้ว ตอนนั้นก็รู้สึกเซงๆเบื่อๆ แล้วสักพักเราก็ได้รับข้อความจากมือถือ เป็นข้อความที่ไม่โชว์เบอร์ส่งมาว่า “วันนี้มองหาเราอยู่หรอ เราเห็นนายแล้วนะ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้เข้าไปทัก”