ABnormal

                 "ถ้าอยากเจอในสิ่งที่อยากเจอ มันไม่มีหรอก มันก็แค่หลอกพวกคุณเข้ามาอ่านเท่านั้น แต่ถ้าคุณอ่านต่อไป คุณจะรู้ว่าชีวิตคุณไม่ได้บัดซบไปซะทีเดียว"

เตือนแล้วนะ

รักแอบจิต  วิปริต หรือธรรมชาติแปลกแยก ฉันว่าไม่ใช่นะก็ฉันไม่เห็นรู้สึกเป็นอย่างนั้นสักนิด ทำใมน่ะเหรอ ก็เรื่องที่เกิดขึ้นก็แค่ ความใคร่รู้ อยากรู้ ของพวกเราก็แค่นั้น 

15 ปี มอสาม มั้ง บางคนอาจ มอสี่แล้ว แต่เกรณมันตั้งไว้อย่างนั้นจริงๆนะ

"ฉันชื่อ สา เป็นเด็กผู้หญิงที่พึ่งใช้คำนำหน้าว่านางสาวไม่นานเท่าไร ฉันกำลังปลื้มกับคนหนึ่งคน"

ฉันเขียนบันทึกอย่างเรียบง่าย อะไรเหรอ แปลก อ๋อคงแปลกๆสักนิดเพราะเด็กชาติเราไม่นิยมทำสิ่งที่น่ารำคาญพวกนี้เท่าไรนัก หากถ้ามันไม่เป็นหนึ่งในวิชาเรียนภาษาไทย คงไม่มีใครอยากซื้อสมุดบันทึกมากนัก แต่ฉันชอบมัน และฉันจะอ่านให้ฟังขอเตือนไว้ก่อนนะว่า ฉันอยู่คนละโลกกับพวกเธอฉันไม่ได้หวังยอดวิว สิ่งที่ฉันหวังก็เพียงการระบายสิ่งที่อยู่ข้างในใครจะรับได้ไม่ได้ฉันไม่สนหรอกเพราะเรื่องของฉันมัน ผิดธรรมชาติ

18 พฤษภาคม

ฉันได้รู้จักเด็กผู้หญิงผมยาวที่ชื่อ กานสุดา ชื่อแปลกๆแต่สวยเป็นนางรำ ดัมเมเยอร์ พวกเราเหล่ากระรอกน้อยเรียกเธอว่าเจ้าหญิง เธอมีทุกอย่างอย่างที่เด็กผู้ชายไฝ่ฝันถึง ซึ่งต่างจากพวกเรามากมาย สวย รวย และ กุลสตรี อ่อนช้อย ผิวสวย ผมยาว และกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ สำหรับฉันคนเดียว เห็นใหมล่ะฉันปลื้มจนแยกคำออกมา ใช่แค่กลิ่นหอมฉันก็แยกเธอออก การยิ้มเธอแปลกๆแค่ฉัน ใช่ฉันมองออก และคิดว่าฉันอยากจะเดินไปคุยกับเธอสักวัน แต่ทำไม่ได้

แต่เธอก็เลือกที่จะมาคุยกับฉัน ปลื้มมาก 

"ปั่บ"ฉันปิดบันทึกลงเพราะทำทักท้วงของใครบางคน

"เขียนอะไรน่ะอ่านมั่งสิ"

เจ้าเอก นายเอก ไอ้เอก แล้วใจฉันจะเรียก นายคนนี้มันเชื่อว่าตัวเองหน้าตาดีกว่าใครและป๊อปปูล่าที่สามารถเสือกคุยกับใครก็ได้ แต่ฉันกลับไม่ชอบเลยสักนิด ไม่ชอบนิสัยมัน

"ยุ่ง รวบกวนด้วย รู้ใหมนายละเมิดความเป็นส่วนตัวของฉัน"ฉันเก็บสมุดบันทึกด้วยความอารมณ์เสีย

"เฮ้ยฉันไม่ได้ว่าดูถูกอะไรเลยนะ ก็แค่อยากรู้"

ฉันเดินหนีโดยไม่ฟังต่อปล่อยให้หมอนั่นนั่งเอ๋อเด๋อรับประทานไปคนเดียว

สะใจค่ะ การทำให้ไอ้ตัวน่ารำคาญหนึ่งคนใบ้กิน

ฉันเดินขึ้นมาบนชั้นสี่อย่างเรื่อยเปื่อยโดยไม่หวังอะไรแต่ก็ได้กลิ่นรุนแรงฉุนกึก กลิ่นคล้ายๆเธอคนนั้นแต่เหม็นจัง ฉันเคยได้กลิ่นนี้ตอนพี่เดินออกไปนอกห้อง ใช่สิฉันรู้จัก

"บุหรี่"

สายลมพัดผมกระจาย ผิวขาวผ่อง ขนตายาว เหม่อมองท้องฟ้าโดยมีบุหรี่ยี่ห้อดังคาปากที่ดูนุ่มนิ่ม

เธอมองมาที่ฉัน

"สาเหรอ เห็นแล้วใช่ใหม"

คำพูดสั้นๆแต่จะประสาอะไรเท่าความรู้สึกที่ถูกทำลาย เธอทำอะไร ทำลายความเชื่อทั้งหมด สายตาแปลกจากเดิม แต่ความสวยยิ่งเพิ่มพูน

มือเรียวยาวยื่นบางอย่างมาที่ฉัน มันคือ บุหรี่ที่ติดไฟจากปากเธอ

"สา ลองสิ"

ถึงจะปลื้มที่เธอจำชื่อได้แต่นี่มันผิด แต่สายตาเธอจริงจังและดุร้าย

ฉันรับมาแต่ทำอะไรไม่ถูก เธอเดินเข้ามาไกล้แล้วดูดบุหรี่ในมือฉันแล้วพ่นควันใส่ฉันเต็มๆ

"ที่นี้เธอก็สมรู้ร่วมคิดกับฉันแก้ตัวไม่ขึ้นหรอก ทำสิครั้งเดียวติดฉันจะให้เธอฟ้องครูเลย"

ฉันดูดมันเข้าปอด แล้วก็สำรักจนน้ำหูน้ำตาไหล เธอแย่งบุหรี่ไปแล้วดูดมันจนหมดมวนแล้วโยนทิ้งก้นบุหรี่ที่เธอดับแล้วบนหลังคาอาคารสาม

"ทีนี้ถ้าเธอปากโป้ง ฉันจะฟ้องว่าเธอบังคับฉันทำแบบนี้"

เธอกล่าวด้วยใบหน้าที่แปลกไปจากเดิม ดุร้าย เจ้าเล่ห์ และไม่ใช่กุลสตรี

"ถ้าไม่อยากให้ฉันฟ้องเธอต้องเชื่อฟังฉัน"

ฉันหน้าชาที่ได้ยินแบบนั้น สายตาของเธอเหมือนผู้ชนะ

และนี่คือจุดเริ่มแรก ที่ฉันต้องเชื่อฟังเธอ.....

จบบทที่หนึ่ง