shadowhunters

10.0

เขียนโดย เคซี

วันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 14.39 น.

  10 ตอน
  2 วิจารณ์
  14.34K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.27 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

3) ฉันไม่ได้อ่อนหัดนะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ในเช้าวันต่อมาเคทชินกับการตื่นเช้าตั้งแต่เด็กแล้วเธอเดินออกมานอกนครวิเวก
 
"ไงยัยอัปลักษณ์ ไม่มีเพื่อนเลยรึไง" โจนาธานยืนกอดอกพูดกับเคทอย่างดูถูก
เคทฝืนนิ่งทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเดินก้าวต่อไปเรื่อยๆ "เฮ้ ฉันพูดกับเธออยู่น่ะไม่ได้ยินเหรอ" เขากระชากแขนแรงจนข้อมือเธอแดง
"ปล่อยฉันนะ"
"ไม่จนกว่าเธอจะเรียกฉันว่าเจ้านาย"
"ฉันเป็นธิดาแห่งราเชียลไม่มีวันก้มหัวให้ใครเด็ดขาด"
"งั้นฉันจะไม่ปล่อยแน่"
 
เขาบีบมือเคทแรงขึ้นจนเธอแทบจะร้องไห้ ดูเหมือนเขาจะสะใจมากที่เห็นเธอเจ็บ
 
"ปล่อยเธอซะโจนาธาน"
เด็กผู้ชายผมสีเงินบอกโจนาธานแต่เขาไม่ปล่อย
 
"ชอบแส่เรื่องของคนอื่นจริงนะ ลุค"
"ยังไงเธอก็เป็นคนดูแลพวกเรานะ"
"ฉันไม่ต้องการยัยนี่มาดูแลฉันหรอกนะ ยัยนี่อ่อนแอจะตายน่าขำมากนะ"
"เธอเป็นยังไงบ้าง"
"ฉันอยากพบท่านแม่" เธอพูดพลางเช็ดน้ำตาที่ใหลออกมานิดๆ
"แล้วแม่เธอไปไหนล่ะ" ลุคถาม
"ท่านแม่ไม่เคยมาหาฉันเลย พี่ก็ไม่มี ฉันอยู่กับอาจารย์มาตั้งแต่จำความได้"
ลุคเช็ดน้ำตาที่ใหลออกมาจากตาเคท "ฉันชื่อลุค เฮร็อนเดลนะ" เขาพูดพลางยื่นมือให้ 
"ฉันแคทเทอรีน เกรย์" เธอจับมือเขา "ถ้าหมอนั่นมาแกล้งเธออีกฉันจะปกป้องเธอเอง" คำพูดของเขาทำให้เคทยิ้ม "สัญญานะ" ทั้งสองเกี่ยวก้อยสัญญากัน "อืม ฉันสัญญา"
 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา