ขีดเส้นตาย...ห้ามรักกัน

 เมือเก็บของเสร็จ... ฉันก็เดินออกมาจากห้องเพื่อจะลงไปข้างล่าง.. เมื่อเดินมาถึงชั้นล่าง ฉันก็มา
เจอผู้ชายคนหนึ่ง สูงมาก น่ารัก ผิวขาว น่าจะรุ่นเดี่ยวกับฉัน
พอเดินพี่ชายฉันก็เรียกให้ไปนั่งที่โต๊ะ ข้างๆพี่ชายแล้วพี่ชายแนะนำผู้ชายคนนี้ให้ฉันรู้จัก
'' หนูดี นี่ ไบร์ทน่ะ รู้จักกันไว้'' น่าตานายนี่ไม่เป้นมิตรเลย
'' หวัดดี ไบร์ท'' พร้อมยิ้มให้ แล้วนายนี่ตอบมาแค่
'' อื้อ... '' แค่เนี้ยน่ะ...
  ไบร์ท.. ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ หนูดีจะมาอยู่กับเราน่ะลูก พี่บีบอกนายไบร์ท แต่เอ๊ะ! ฉันฟังผิดหรือ
ป่าว ลูก หรอ? นายไบร์ท คือลูกพี่ชายฉันน่ะหรอ... เห้ย!!! ไม่จริงมั้ง ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะมี
หลานอายุเท่ากับฉันเนี้ยน่ะ ... โอ๊ย! จะบ้าตาย
'' แม่ .. ผมจะออกไปข้างนอกล่ะ ผมไม่อยากอยู่บ้านผมจะออกไปหาเพื่อน'' เป็นไรของเขาเนี้ย หลังจากพูดเสร็จนายไบร์ทก็เดินออกจากบ้าน ส่วนพี่บีก้้อได้แต่เรียกตามหลัง
'' ไบร์ท กลับมา แม่บอกให้กลับมาไง ไม่ได้ยินหรอ?'' เดินไปเชยเลย
#ไบร์ท
 ยัยนี่เป็นใครมีสิทธ์อะไรมาอยู่บ้านฉัน ฉันอยู่กับพ่อแม่ก็มีความสุขดีล่ะ มาทำไมก็ไม่รู้
เทอต้องมาแย่งความรักจากฉันแน่นอน ฉันขอพูดตรงนี้เลยว่าฉันเกลียดเธอยัย หนูร้าย 
จำไว้น่ะเธอกับฉันเราเป็นศัตรูกัน ... เทออยู่ที่นี่ไม่สงบสุขสงบสุขแน่!!! ฉันจะแกล้งเทอทุกวิธี
ทางให้เทอทันไม่ได้แร๊วกับไปช่ะ...