ความทรง..จำ ของเราสองคน

  วันนี้ทางโรงเรียนให้ฉันกับเพื่อนอีกสองคนไปเข้าร่วมค่ายคณิตศาสตร์ ฉันกับเพื่อนก็กำลังมายืนรอรถที่หน้าโรงเรียน
"นี่ ปาล์ม แกรู้สึกยังไงกับการเข้าค่ายครั้งนี้ว่ะ"เพื่อนของฉันอีกคนหนึ่งถามขึ้นขณะที่เรากำลังยืนรอรถอยู่
"ไม่รู้สินิว แยมล่ะว่าไง"
"นั่นสิ ก็ธรรมดาเพราะปกติแล้วนานๆทีออกไปศึกษาความรู้ข้างนอกน่าจะดีล่ะมั้ง"แยมตอบพร้อมกับก้มเล่นโทรศัพท์ต่อ
"แต่ฉันกลัวว่าเราจะได้แยกจากกันอ่ะดิ'' นิวพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้ากังวล
"ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเราก็อยู่ในค่ายที่เดียวกัน เราจะได้มีเพื่อนใหม่ไง" แยมพูดปลอบนิว
"เอาอย่างนี้ถ้าสมมติว่าเราได้แยกจากกันจริงๆ เวลากินข้าวก็ให้นัดเจอกัน."ฉันพูดสรุปให้
   จากนั้นพี่นักศึกษาก็เรียกรวมตัวเพื่อแบ่งกลุ่มฉันกับเพื่อนๆได้แยกกันอย่างที่ยัยนิวระแวงไว้ตั้งแต่ที่แรกฉันได้อยู่กับเพื่อนต่างโรงเรียนอีก 6 คนเพราะว่าพี่นักศึกษาเขาให้แบ่งกลุ่มล่ะ7 คน มีดังนี้ คนแรกหัวกลุ่มของฉันหน้าตาน่ารัก บุคลิกดี ชื่อ เบนซ์ เป็นที่ที่ดึงฉันเข้ากลุ่ม คนที่ 2 ชื่อ นิก เป็นน่ารัก ตัวเล็กๆแต่ดูแล้วน่าจะเป็นคนพูดเก่ง คนที่ 3 ชื่อ มินท์ เป็นคนเงียบๆ แต่ท่าทางจะสนิทกับนิกล่ะมั้ง คนที่ 4 ชื่อ โซ่ เป็นคนเงียบๆเหมือนกัน เป็นผู้ชายที่เข้าใจอยาก(ในความคิดของฉันนะ)ชอบแอบดูฉันเวลาเผลอ ไม่รู้ว่าทำไม? แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจหรอกน่ะแต่ดูหน้่าแล้วมันคุ้นๆ ช่างเถอะๆ คนที่ 5 ชื่อ ภูร์ เป็นคนสูงมากกก ที่สุดในกลุ่มฉัน หน้าตาดี นิสัยเป็นคนร่าเริงชอบแกล้งเพื่อนสนิทกับโซ่ไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นเกย์รึป่าวอันนี้ไม่รู้สิ และคนสุดท้ายชื่อ ตังค์ทอน เป็นคนน่ารัก นิสัยดี ยิ้มก็สวย ขนาดจับปากกายังน่ารักเลยอ่า ดูเหมือนจะเข้าได้กับทุกคน เป็นที่สูง เพียว และเป็นคนที่ฉันอื้มมมม จะพูดยังไงดีล่ะพูดแล้วก็อาย เป็นคนที่ฉันแอบปลื้มๆก็แล้วกัน หลังจากแบ่งกลุ่มแล้วพี่นักศึกษาก็ให้พักมาทานของว่าง
"ปาล์มกินอะไรดี? มีแต่ขนมปังกับโอวัลติน" นิกถามหลังจากที่ไปดูอาหารว่่าง
"เอาโอวัลตินก็แล้วกัน"
"โอเค รอแปปนะ แล้วตังค์ทอนล่ะเอาอะไร" นิกหันไปถามตังค์ทอนที่เดินมาตอนไหนไม่รู้
"ฉันเอาโอวัลตินกับขนมสักชิ้นก็แล้วกัน"ตังค์ทอนพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้นิก
"จ๊ะๆ งั้นตังค์ทอนกับปาล์มไปหาที่นั่งก่อนนะเดี๋ยวเรากับ มินท์และเบนซ์จะตามไป"
"อ้าวแล้ว ภูร์กับโซ่ล่ะ"ฉันถามขึ้นเพราะตั้งแต่แยกแถวแล้วไม่เห็นสองคนนั้น
"ไอ่โซ่ กับภูร์ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวก็มาเราไปจองโต๊ะรอกันเถอะปาล์ม"ตังค์ทอนพูพร้อมกับจับมือฉันเดิน
"อ่อ...อืม"เป็นครั้งแรกที่ตังค์ทอนเรียกชื่อฉันและจับมือฉันด้วย
"ขอโทษนะที่จับมือโดยไม่ได้ขอเรากลัวปาล์มหลงน่ะ"ตังค์ทอนหันมาพูดกับฉัน
"ไม่เป็นไร"ฉันพูดพร้อมกับก้มหน้าไม่รู้ว่าเพราะอะไร มันรู้สึกใจเต้นแปลกๆ
"ตรงนั้นว่างพอดีเราไปนั่งกันเถอะ"ตังค์ทอนพูดแล้วก้พาฉันเดินไปตรงโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นใกล้ริมแม่น้ำ แล้วเราสองคนก็นั่งกันคนล่ะฝั่ง
"ปาล์มมีแฟนยังอ่ะ"อยู่ดีๆตังค์ทอนก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา
"ถามทำไมหรอ"ฉันถามพร้อมกับมองหน้าตังค์ทอน
"เราอยากรู้น่ะ ตกลงคำตอบว่าไง"ตังค์ทอนพุดพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉัน
"เรายังไม่มีหรอก ตังค์ทอนล่ะหล่อๆแบบนี้คงจะมีแล้วสิน่ะ หึๆ"
"ป่าว รู้ได้ไง เรายังโสด" ตังค์พูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเลห์
" โกหกเราใช่ม่า " 
"ป่าว ตอนนี้เรากำลังแอบชอบใครบางคนอยู่"
"ใครอ่ะ บอกหน่อยสิ" ฉันพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหาตังค์ทอนเพราะอยากรู้
"เอาหูมานี้สิ"ตังค์ทอนพุดพร้อมกับควักมือเรียกฉันเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
"ความลับครับ เด็กน้อย"
"ชิ" ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าเพื่อจะแยกเขี้ยวใส่ตังค์ทอนแต่กลายเป็นว่าจมูกของเราสองคนกลับชนกันช่วงเวลานั้นทำให้สายตาของฉันกับตังค์สบตากัน
"อ่ะแฮ่ม!! สองคนนี้ทำอะไรกันอ่ะ" เสียงเบนว์ดังมาแต่ใกล้ทำให้ตัวเราสองคนออกจากกันอย่างอัตโนมัติ
''ป่าวสักหน่อย เนอะตังค์ทอน"
"ชะ ใช่"
"หราาาาาา"ทุกคนพูดพร้อมกันเหมือนกับไม่เชื่อ