เดี๋ยวหลงทาง

    แม่ผู้แก่เฒ่าเดินไม่ได้คนหนึ่ง เป็นที่น่ารำคาญ และเป็นภาระของชายหนุ่มผู้เป็นลูก
สมัยนั้นยังไม่มีสถานสงเคาระห์คนชรา จึงไม่สามารถไปฝากใครเลี้ยงแม่แทนตนได้
ชายหนุ่งผู้เป็นลูกจึงตัดสินใจ แบกเอาแม่ไปทิ้งกลางป่าให้อยู่ตามยถากรรม
.....ระหว่างทางผู้เป็นแม่ไม่ร้องขอ ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น ตั้งใจหักกิ่งไม้ไปตามทางเรื่อยไป
เข้าป่าไปลึกมาก เมื่อถึงจุดที่ชายหนุ่มคิดว่าไกลมากแล้ว จึงวางผู้เป็นแม่ลงบนโขดหิน
และกำลังจะเดินกลับบ้าน
.....ตอนนี้เอง ผู้เป็นแม่ก็ตะโกนไปว่า
.........."ลูกเอ๋ย เดินตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้นะ เดี๋ยวจะหลงทาง..."