ดวงใจพ่อ

ความสุขของพ่อคือการที่่ได้เห็นลูกมีอนาคตที่ดีไม่ลำบาก
พ่อทำทุกอย่างเพื่อลูก
สบาย  มีความสูข  มีของใช้ที่ดี  บ้านที่ดี  มีครอบครัวที่ดี  ได้เรียนสูงๆ
และ
บางอย่างที่พ่อไม่เคยได้ทำ
เอื้ยด โครม เสียงรถคนหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วแล้วเกิดเสียหลักพุ่งชนกับต้นไม้อย่างแรงเเละมีเสียงหนึ่งที่แทรกซ้อนมาคือเสียงผู้หญิงคนหนึ่ง  "ช่วยด้วยค่ะ โอ๊ย"ก่อนที่เสียงงจะเงียบลงพร้อมกับเสียงรถพยาบาลที่ตามอย่างรวดเร็ว
ณ   โรงพยาบาล
ท่ามกลางความจ้าระหวั่นมีชายคนหนึ่งยืนหัวมุมโรงพยาบาลยิ้มอย่างสะใจ  และระหว่างนั้นมีชายอีกคนที่กำลังเครียดจัดเพราะภรรยาถูกตัวรถยึดไว้แน่นระหว่างเดินทางไปคลอดในที่สุดหมอจึงเดินออกจากห้อง  ICU  "ใครเป็นญาติของคุณ ดาวณีครับ"ชายหนุ่มรีบวิ่งมาหาคุณหมอ"ตอนนี้เรได้ทำคลอดคุณดาวนีได้ลูกผู้หญิงแฝดครับ  แต่ที่น่าเป็นห่วงคือคุณดาวนีอาจอยู่ได้อีกไม่นานเพราะอุบัติเหตุครั้งนี้ทำให้สมองของคุณดาวนีได้รับความกระทบกระเทือนมากทำให้สมองเริ่มได้หมอกะได้ประมาณสองชั่วโมงสมองคุณดาวนีจะหยุดทำงานครับ"รัชเวมย์สงสัยอย่างมากจึงถามออกไปว่า
"แต่ภรรยาของผมรถชนนะครับทำไทถึงได้สมองตาย"ด้วยเหตุผลบางประการที่ทำให้เธอไม่น่าจะสมองตาย"นี่คุณคงจะยังไม่รู้ว่าคดีนี้เป็นคดีฆาตกรรมครับ   ภรรยาของคุณอยู่นอกตัวรถครับ ไปถึงพวกเราก็เจอคุณดาวนีนอนอยู่ที่ถนนพอไปดูก็เห็นคุณดาวนีนอนมี่เลือดออกทางจมูก ปาก แพทย์วินิฉัยว่าเธอถูกนำศรีษะทุบกับถนนครับ  ตอนนี้เธอต้องจะพูดกลับคุณครับรีบไปเพราะเหลือเวลาอีกไม่มาก"นายแพทย์คนหนึ่งบอก เมื่อได้ยินอย่างนั้นรัชเวทย์รีบวิ่งไปหาภรรยาที่รักที่สุดพบว่าเธอนอนสลบอยู่รัชเวทย์จึงปลุกเธอ "คุณดาวครับอย่าเป็นอะไรนะครับ ใครมันทำคุณทำได้ยังไงผู้หญิงท้องคนหนึ่งมันน่าจะสงสารบ้างไรัชเวทย์พูดอย่างไม่มีช่องไฟ"รัชค่ะ  สังขานมันไม่จีรังนะไม่ตายช้าก็ตายเร็วอยู่ดีช่วยบตามตัว ไอ้รวิทย์น้องชายคุณมันเป็นคนทำร้ายฉัน ฉันเห็นรู้ในสิ่งที่มันทำ มันค้ายาจะข่มขืนฉันเลยต้องวิ่งไปหาตำรวจเเละขู่ว่าจะบอกเรื่องที่ค้ายากับตำรวจถ้ามันมาหาฉันอีก สุดท้ายนี้ฉันจะไปรอคุณนะรัชฝากลูกด้วยตั้งชื่อให้เธอว่าดาวรี  ดาวนานะฝากทางนี้ด้วยลาก่อน"ทันใดนั้นตาของดาวนีก็หลับลงอย่างไม่มีวันที่จะฟื้นขึ้นมาอีกมือของเธอที่เคยจับแน่นแต่ตอนนีอ่อนระโรย"ไม่นะคุณดาวอย่าทิ้งผมไปกลับมาอยู่ด้วยกันก่อน"เขาร้องไห้หนักก่อนจะหันไปดูลูกสาวที่น่ารักทั้งสองพร้อมเอยปากรับคำที่จะดุแลเด็กเป็นอย่างดีไม่ให้ขาดตกบกพร้องแม้แต่น้อย
 
ต่อมา 20 ปี
"พ่อไม่รักหนูเลย ลาก่อนนะค่ะเราอาจอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้มาตั้งแต่หนูเกิดถ้าพ่อเลือกให้หนูมาเกิดคนเดียวพอว่าแต่เอายายนี่มาเป็นน้องหนูทำไมกันหน้าตาเหมือนหนูแย่งแฟนหนูอีก พ่อก็เข้าข้างยัยนี่อีกดาวรีเก็บของขึ้นรถของไอยะก่อนที่จะขึ้นไปอย่างไม่ใยดีพ่อที่ยืนมองดูลูสสาวของตนจากไปอย่างไม่ใยดีนี่คือหัวใจที่แตกดวงที่สองในชีวิตเขามีหัวใจสามดวงเท่านั้น ให้ภรรยาไปและลูกสาวคนละดวงเขาสัญญาว่าจะดูแลลูกคนสุดท้ายให้ดีขึ้นไป  00:50   เลยเวลากลับบ้านมานาน แต่ดาวนายังไม่กลับบ้านสร้างความกังวลใจให้แก่ผู้เป็นบิดาอย่างมากและเวลาต่อมาก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  "โหล ป๋าหรอวันนี้นาไม่กลับบ้านนาจะนอนบ้านไดยนะจุ๊บๆๆๆค่ะคุณป๋า"เสียงของดาวนาเงียบไปอย่างที่รู้กันไดยเป็นแฟนหนุ่มของดาวรีแต่ถูกน้องรักหักเหลี่ยมโหดแย้งไปรัชเวทย์เดินเข้าห้องไปนอนหว่างที่ลูกสาวของเขากำลังมีความสุขกับผู้ชายมากหน้าหลายตาเพราะนิสัยนี้รัชเวทย์รู้ดีว่ามาจากใคร เพราะ เรื่องก่อนเเปดเดือนคือเขากลับบ้านไปพบว่าดาวนีกำลังมีความสุขกับรวิทย์น้องชายที่เขารักมากที่สุดเพราะโตมาด้วยกันเเละรวิทย์ก็เป็นน้องต่างบิดากัน
"ทำไมเธอถึงทำกับฉันอย่างนี้"รัชเวทย์ตื่นมาร้องไห้กับรูปของภรรยาที่่จากไปด้วยอาลัยรักและความโศกเศร้าเพราะรู้ความจริงว่าลูกสาวทั้งสองที่รักมากมิใช่สายเลือดโดยตรงจากเขาแต่หากกลับเป็นน้องชายของเขา
2 ปีต่อ
ความรู้สึกเจ็บปวดไม่เคยหายจากใจเลยถึงแม้ว่าลูกสาวทั้งสองไม่เคยจะกลับบ้านเลยตั้งแต่ต้นปี
จนถึงวันนี้รัชเวทย์เลยออกไปตามหาเพราะได้ที่อยู่จากเพื่อนบ้าน
ณ  บ้านของไอยะ
"มาหาใครค่ะ"สาวใช้รีบออกมารับหน้าผู้มาเยือน  "มาหาดาวรีครับ"สาวใช้เลยอึ้งเพราะดาวรีเคยบอกว่าไม่มีญาตที่ไหน "สักครู่นะค่ะ" สาวใช้มารยาทดีวิ่งเข้าไปก็เดินมาพร้อมกับดาวรี"คนนี้หละรีมาหารี"ดาวรีบอกให้สาวใช้เข่าบ้านไป"พ่อมีอะไรกับฉันมาง้อเหรอยัยนาล่ะ"ผู้เป็นบิดาจึงเอ่ยกับดาวรีว่า "น้องไม่กลับบ้านมาเป็นเดือนเเล้วลูก กลับมาอยู่บ้านเรานะ"ดาวรีก็รักบิดาอยู่แต่ด้วยความจำเป็นจึงไม่สามารถไปได้"พ่อหนูขอโทษ หนูท้องสองเดือนแล้วหนูจะไปหาพ่อเรื่องที่หนูจะแต่งงานอาทิตย์หน้าจ๊ะ" น้ำตาของบิดาล่วงหล่นมาเพราะรู้สึกเสียใจที่ทำร้ายใจลูกตัวเอง"ยินดีด้วยนะเเล้วพ่อจะมา"บิดากล่าวก่อนจากไปแต่"พ่อหนูจะไปรับพ่อนะจ๊ะ"พอพูดเสร็จดาวรีก็รีบมา กราบเท้าบิดา
ณ  บ้านไดย
"มาหาใครค่ะ"เมื่อรัชเวทย์เห็นคนที่เปิดประตูก็ร้องไห้เพราะนั้นเป็นลูกสาวของเขาเองในสภาพผมพันกัน เสื้อผ้าสกปรกมอมแมม"พ่อ"พอดาวนาเห็นบิดาจึงรีบพามาคุยข้างนอก"พ่อรีบกลับไปนะ  ถ้าคุณไดยมาเห็นพ่อ พ่อตายแน่"บิดาสงสารลูกสาวมากจึงพาลูกสาวหนีมาด้วยกัน
ณ  บ้านรัชเวทย์
"พ่อพวกนั้นรู้จักพ่อกับแม่ด้วย พอรู้ว่าหนูเป็นลูกพ่อกับแม่ก็เกลียดหนูทันทีเค้าชื่อว่า รวิทย์ สริยาจ้า"รัชเวทย์อึ้งขึ้นมาทันที"เค้าเป็นคนฆ่าแม่ของหนู"รัชวิทย์ตัดสินใจบอกความจริงบางส่วน  
อาทิตย์ต่อมา
"วันนี้เป็นวันดีของพี่เค้าแต่งตัวสวยๆนะ"พูดจบรัชเวทย์ก็เดินไป"รัช อยูาบ้านไหม"เสียงนั้นเขาจำได้ดีเพราะนั้นคือเสียงของน้องชายเขาเอง"มาทำไม"รัชเวทย์พยายามระงับสติอารมณ์ไว้"เอานางดาวนามามันเป็ยเมียฉัน"คำพูดนี้ทำให้เป็นลูกสาวแกเองและแกก็โหดมากที่ทำร้ายเมียตัวเอง"รวิทย์ถึงกลับอึ้งที่รู้ความจริงว่าตัวเองทำได้ไง"บ้า  ไม่จริงถ้ามันเป็นลูกฉันแกเลี้ยงมันทำไม"รัชเวทย์ตอบแบบไม่ตอบแบบไม่ต้องคิด"ความรัก ความผูกพันธ์ไง"รวิทย์สับสนจัดไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดีจึงยิงรัชเวทย์ไปโดยไม่ตั้งใจลูกสาวที่บังเอิญได้ยินเรื่องทั้งหมดจึงรีบไปช่วยทันที"คุณทำร้ายพ่อทำไม"รวิททย์แก้ตัวน้ำขุ่น"มันไม่ใช่พ่อแกฉันต่างหาก"ดาวนารีบตอกกลับ"ถ้าฉันไม่มีพ่อคนนี้ฉันก็ตายไปเเล้ว"รัชเวทย์ดีใจที่ลูกสาวยอมรับในตัวเขา "ลูกนาพ่อฝากบอกพี่เขาว่าพ่อรักเขามากพ่อไปอยู่กับแม่ก่อนนะ อย่ารีบตามพ่อไปนะ
ไม่ว่าลูกจะเป็นแบบไหน
พ่อก็รับได้