นายสุดกวน ฉันรักนาย

"ถ้าอย่างนั้นลองเลือกมาให้ฉัน ถ้าฉันชอบ มั่นใจได้เลยจูออน ว่าไอ้ไปร์ทมันก็ชอบ"
"เอาอย่างนั้นเหรอ ยูโล่"
ฉันมองหน้ายูโล่และมองไปรอบๆร้านฉันว่าคนอย่างยูโล่ต้องชอบเกี่ยวกับฟุตบอลแน่ๆเลยเพราะเขาชอบเล่นฟุตบอล รองเท้าเหรอ?? ถ้าเป็นรองเท้าต้องเป็นรองเท้าสีดำแน่เลยเพราะเขาใส่สีดำตั้งหลายรอบ
ใช่ล่ะ!!รองเท้ากีฬาสีดำฉันเลยเดินไปหยิบมาให้ยูโล่
"ชอบมากเลยจูออน รู้ได้ไง"
"จริงเหรอยูโล่"
"อย่ามัวพูดเถอะ ไปเลือกของให้ไอ้ไปร์ทสุดที่รักเธอได้แล้ว"
"นายชอบจริงๆใช่ป่ะ ไม่แกล้งฉันนะ"
"ชอบมากๆๆเลยนะจูออน"
รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความสว่างไสวที่สุด ที่ฉันเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกในชีวิต
หลังจากเดินไปทั่วร้าน ฉันก็ได้ของที่เหมาะกับพี่สไปร์ทของฉันจนได้ มันคือนาฬิกาข้อมือสายหนังสีน้ำตาลอ่อน ฉันไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกันว่าเขาจะชอบมัน แต่ก็เอาเถอะ
"ไปกันเถอะยูโล่"
ฉันเดินไปยืนข้างๆเขา ฉันเห็นหน้าเขาเปลือนไปนะในร้านยังยิ้มอยู่เลยแต่ทำไมตอนนี้หน้าบึงตึงแล้วล่ะ สับสนกับนายนี่เหมือนกันนะ
"นายโกรธฉันเหรอ ขอโทษที่ให้รอ"
"ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ "
แล้วหลังจากนั้นฉันกับเขาก็ไม่ได้พูดกันอีก มันอึดอัดจังเลยเนอะ

วันต่อมาซึ่งเป็นวันเกิดของพี่สไปร์ทฉันจะได้ไกล้พี่ไปร์ทสักที
คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกันแหะ
โหย~~ยากจังเป่าลูกโป่งเนี่ย ติดสายรุ่ง เตรียมของ แค่สองมืออันน้อยนิดของฉัน คงทำไม่หมดหรอก
"เลิกทำหน้าเหมือนคนเบื่อโลกได้ไหม"
"อย่ามายุ้งกับฉัน"
"ฉันคงยุ้งเธอมากสินะ จูออน"
พูดแบบนี้เหมือนฉันผิดเลยแหะ แต่ชั่งเถอะ ฉันไม่เคยแคร์นายนี่อยู่ล่ะ
"นายก็ยุ้งเรื่องของฉันมาตั้งไหนแต่ไรล่ะ"
"ฉัน..."
"ฉันอะรของนาย"
"ชอบเธอ"
"ฮะ!!"
หูฉันไม่ได้ฝาดใช่ม่ะ เขาบอกว่าเขาชอบฉัน ไม่จริงใช่ไมฉันต้องฝันไปแน่ๆเลย
"ช่างเถอะ รีบๆจัดของเร็วเข้า"
(ติดตามต่อไป)


**รอติดตามบทสรุปของความรักกันด้วยนะคะ**