ลองดีจนได้เรื่อง

'เห้ย พิณ  กฤษ เฮามาเล่น ผีเหรียญกันบ่ ?  บรรยากาศ  แหม่ บรึ้ย ย ย!  ตาย่านคัก '

ป่าน ชวนเพื่อนของเธอเมื่อเธอเห็นว่า บรรยากาศ ชวนสยอง

'ป่าน มึงสิบ้าบ่ ? จำได้บ่ว่าโรงเรียนเฮา มันมีประวัติ ตาย่านส่ำได๋? บ่กล้าเล่นนำสูดอก แม่นบ่ พิณ '

กฤษ เริ่มถามพิณ  เพื่อนอีกคน  ซึ่งเค้าไม่เห็นด้วยกับความคิด  ของป่านเลย เพราะ .. ประวัติ ของโรงเรียน ที่น่ากลัว  มากขนาดนั้น  โดยคำเล่าขานจากรุ่น สู่รุ่น

'แต่ .. เฮา ว่ามันกะเป็นตาม่วน อยู่ได๋  แถมอีกอย่างเฮาน่ะ  กะนอนบ่หลับคือกันแหม่  เล่นโลดๆๆ '

พิณเริ่มเห็นด้วยกับป่าน  เพราะความอยากรู้  อยากเห็น ของเธอ

'โอเค! ค่ะซั่น เฮามาเริ่มเลยมาๆๆๆ  กฤษ  มึงบ่ต้อง 2 ต่อ 1 ซุมกู ชนะ มาๆๆ '

จากนั้น  ป่านก็  เริ่มลงมือ  ทำอุปกรณ์  เขียน  ก-ฮ ลงกระดาษ  ทางออก  ทางเข้า และเหรียญบาท 1 เหรียญ

'เอาล่ะ เริ่มๆ มาเล่น  เอามือจับเหรียญ  ละก็ ตั้งสมาธิเอา  ปล่อยให้เขา เลื่อนเหรียญเอง'

ป่านบอก

'เขานี่ไผวะ  ป่าน ?'

กฤษถาม

'บักกฤษ มึงอย่าสิโง่หลาย บักห่านี้ เขา  กะ  กะ กะ ..'

ป่านตะคอก !

'ผี!!'

พิณพูด

'เออ  แม่น  ผี แม่นหยังต้องเฮ็ดหน้าตกใจ ปานนั้น? '

ป่านสงสัย

'ป่าน พิณ มันหมายถึง  ผี  ผี  อยู่ ตรงนั้น  หน้าห้องนั้น !!! '

กฤษ  พูดด้วยความตกใจ

'อ๋อ  ว่าแต่แม่นหยัง  ผี อยู่หน้าห้อง นั่นเอง นึกว่าหยัง ห๊า  ผี  กฤษ มึงบอกว่า ผีบ่ ?'

ป่านถาม ด้วยความสั่นกลัว

'มึงหันไปเบิ่ง ติ พุ้นล่ะ'

พิณ พูด ด้วย ความ กลัว พร้อมชี้ มือไปทาง ผีตนนั้น

ป่านหันไปมอง

'ซุมมึง ถ่าอิหยัง ง ง  เปิดแท่แหล่ ล่ะหวา า า '

  ทั้ง 3 เห็น !! วิญญานเด็กผู้หญิงคนนึง  ยืนร้องไห้อยู่หน้าห้องเรียนที่ถูกปิดตาย ห้องนึง  ซึ่งไม่มีใครรู้ว่า มันปิดตาย ด้วยเหตุใด? 

แต่ใคร  จะอยู่นิ่งๆได้ในสถานการณ์แบบนี้  ทั้ง 3 วิ่งออกไปโดย ไม่คิดชีวิตโดยลืม กฎสำคัญข้อนึงของการเล่นผีเหรียญ ซึ่งก็คือ คือ ... !!!

----To be continue----