ไดอารี่มิตรภาพ(มุกดา)

               สายลมพัดปลิวสไวไป ใบไม้ล่องลอย. ดอกไม้ส่งกลิ่มหอมอบอวนไปทั่วบริเวณ. ศาลาสีขาวบริสุทธิ์ตั้ง

เด่งอยู่ใจกลางสระบัวของโรงเรียนแห่งหนึ่ง. มีเด็กนักเรียนมอปลายเจ็ดถึงแปดคนนั่งล้อมลอบทั่วศาลา. คุยกันเสียง

แจ้วๆ ส่วนมากเรื่องที่คุยคงหนีไม่พ้นเรื่องที่จะเรียนต่อหลังจากจบออกไป.

               " สวัสดีค่ะฉันชื่อ มุกดา ปานเพรช. อายุ 18 ปี นักเรียนชั้นปีสุดท้ายของโรงเรียน.............. ฉัน

ไม่รู้จักคำว่าเพื่อนหรือฉันไม่เคยรับรู้คำว่าเพื่อนกันแน่. ย้อนกลับไปเมื่อหกปีก่อน. ตอนนั้นฉันอยู่มอ.1. หน้าตาชื่ิอๆ

ติ้งต๋อง ฉันอยู่ตัวคนเดียวไปไหนมาไหนก็อยู่คนเดียว. กินข้าวก็กินคนเดียว. ทำรายงานกลุ่มก็ทำคนเดียว. ชีวิตฉันอยู่

อย่างโดดเดียว. ไม่รู้จำคำว่ามิตรภาพของเพื่อน. และคิดว่ามันไม่มีค่าสำหรับฉัน ถึงคนอื่นจะบอกว่ามีค่า. แต่วันนี้วันที่

ฉันได้รู้จักผู้คนมากมาย. และรู้จักคำว่ามิตรภาพของเพื่อน. ว่ามันมีค่าขนาดไหน ทรัพย์สินเงินทองไม่สามารถหาซื้อ

มิตรภาพของเพื่อนได้ ถึงจะมีเงินเป็นพันๆล้านก็ไม่สามารถซื้อมิตรภาพของเพื่อนได้. คำว่าเพื่อนถึงจะสั้นแต่ก็กินใจ

เพื่อนเรามีอะไรก็ช่วยเหลือชึ่งกันและกัน ไม่ทอดทิ้งกันยามตกทุกข์ได้ยาก. เพื่อนผู้ที่คอยหวังดีกับเรา ถึงเราจะจากกัน

แต่เราก็เป็นเพื่อนกันตลอดไป ". เสียงหญิงสาวพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส. และพูดจบทุกคนต่างปรบมือให้กัน

ยกใหญ่

.
               ". มุกเขียนได้ดีมาก. เดี่ยววิดิโอนี้จะถูกเปิดตอนปัจฉิมนิเทศนะ ". มะลิหัวหน้าห้องพูดขึ้น และทุกคน

ต่างพยักหน้ากันให้กับความคิดเห็นของมะลิ.

               ". ใช่มะลิ. เธอพูดถูก. มุกฉันชอบมากเลยตอนที่เธอพูดว่า คำว่าเพื่อนถึงจะสั้นแต่ก็กินใจ มันโดนสุด

สุด " สายขวัญพูดพร้อมตบไหล่มุกดาเบาๆๆ

               ". เป็นอะไรหรือเปล่าดอกอ้อหน้าเธอดูชีดๆนะ และตาเธอก็แดงด้วย". ม่านฟ้าถามเพื่อนด้วยความ

เป็นห่วง ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่บนศาลาที่กำลังคุยกันสนุกสนาน ต้องหันมองเป็นตาเดียวกัน. ทั้ง มุกดา. สายขวัญ.

มะลิ ขวัญใจ. ปุ๋ยฝ้าย อัญชัน ต้องหันมามอง. เพื่อนด้วยความเป็นห่วง

               " อย่ามองแบบนั้นสิ เขาแค่ชึ้งที่มุกพูดเมื่อกี้อะ. มันฟินค้างอะ ". ดอกอ้อพูดบอกเพื่อนๆ. ทำให้ทุก

คนหัวเราะกันทั่วศาลา. ขวัญใจเอามือขยีหลผมดอกอ้อเล่น. ทำให้คนที่โดยขยีผมหัดมาทำตาขว้างใส่ และทำให้ทุกคน

หัวเราะออกมากอีกรอบ.

          @. ย้อนกลับอดีต

               ฉันเพิ่งย้ายมาจากโรงเรียนในกรุงเทพ. ต้องย้ายมาอยู่ที่เมืองชนบท. ชึ่งเป็นบ้านย่า. ที่ฉันต้องย้ายมา

เพราะคุณพ่อกับคุณแม่ต้องไปดูแลงานที่ต่างประเทศ. ทำให้ฉันต้องจำใจย้ายมาบ้านย่า. ชึ่งขอบอก ณ ตรงนี้เลยว่า

บ้านนอกสุดๆ ฉันต้องเข้าโรงเรียนที่นี้ ชึ่งแตกต่างจากโรงเรียนเก่าฉันมากมายมหาศาล. ข้างนอกโรงเรียนก็ดูโอเคนะ

แต่ข้างในนี้สินึกว่าลังหนู สกปรกสุดๆ. พอฉันเห็นตารางเรียนฉันแทบครั่งก็ดูนี้สิ วิชาภาษาไทย 3 ชั่วโมงติดต่อกัน

เรียนวันหนึ่ง 10 คาบ. ไม่รวมคาบกิจกรรมต่าง มาเรียนตั้งแต่ 07.00-17.30 เรียนหนักขนาดนี้เด็กนักเรียน

โรงเรียนนี้คงเก่งสุด. โรงเรียนเก่าฉันเรียน 5-6 คาบเอง.

               มุกดาเดินดูทั่วโรงเรียนตั้งแต่อาคารแรกจนถึงอาคารสุดท้าย. เช็ดทุกห้องเรียนถึงบางห้องจะมีคนเรียน

ก็เถอะ. เด็กสาวเห็นสภาพห้องเรียนแทบเป็นลมเพราะมันสกปรกสุดๆ. เธอย้ายเข้ามาตอนเทมอสอง. ทำให้เธอเรียน

ไม่ทันเพื่อน. เธอต้องพยายามอย่างหนักเพื่อเรียนให้ทันเพื่อน. เธอต้องไปขอชีดงานของเทมอแรกกับคุณครูเพราะ

โรงเรียนที่เธอเคยเรียน ไม่ได้สอนหลักสูตรนี้. เธอมักจะไปบนดานฟ้าโรงเรียนบ่อยๆเพราะมันเป็นที่เดียวสำหรับเธอที่

เธอคิดว่าอยู่แล้วไม่กังวลใดๆทั้งสิ้น

               ฉันต้องพยายามอย่างหนักท่ี่จะเรียนตามทุกคนในห้อง. ก็ห้องฉันเป็นห้องคิง มันก็เลยเรียนหนักกว่า

ห้องอื่น แต่ฉันคิดว่าพวกที่มาอยู่ห้องนี้เนียต้องยัดเงินเข้าแน่นอน. ดูทำสิ. ครูสอนนักเรียนนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์.

บางคนก็นอนหลับ บางคนก็นั่งอ่านนิยาย. แต่มีแค่กลุ่มเดียวเท่านั้นแหละที่ตั้งใจเรียนก็กลุ่มหัวหน้าห้องที่นั่งหน้าดำคลำ

เครียดกับงานที่ครูแจกให้ หลังจากอธิบายไป 5 นาที. โรงเรียนนี้แปลกมากครูจะไม่สอน. ครูแค่อธิบาย 5 นาที.

อย่างรวดเร็วแบบว่าติดจรวจแล้วแจกใบงาน แล้วเดินออกจากห้อง ค่อยส่งคาบหน้า. อย่าแต่คนอื่นเถอะฉันก็ไม่ฟัง

เหมือนกัน. ฟังแล้วไม่เข้าใจ ยิ่งฟังยิ่งงง. ฉันเลยนั่งอ่านหนังสือเรียนเอง ถ้าข้อไหนไม่เข้าใจก็เดินออกไปถามครูชึ่งฉัน

ทำแบบนี้จนจบมอ.6แต่ฉันจะนั่งทำงานกับกลุ่มหัวหน้า

               สายขวัญ. มะลิหัวชึ่งเป็นหน้าห้อง. ดอกอ้อ. ขวัญใจ. ม่านฟ้า. ปุ๋ยฝ้าย อัญชัน พวกนี้คือเพื่อนรักของ

ฉัน. พวกนี้ค่อยช่วยฉันตลอด. ตั้งแต่ฉันเข้ามาเรียนโรงเรียนนี้. พวกเรามีทั้งทุกข์. สูข เศร้า ดีใจ เสียใจ ร้องไห พวก

เราก็ผ่านมันมาได้หมด ถึงบางครั้งพวกเราจะทะเลาะกัน แต่พวกเราก็กลับมาคืนดีกัน. พวกเราผ่านอะไรอะไรมาด้วยกัน

เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป

                   อ่านแล้วเป็นยังไงบางค่ะ. มีอะไรแก้ไขควรปรับปรุงไหมค่ะ. ถ้ามีช่วยแนะนำด้วยนะค่ะ

                                     ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องสั้นของรักแรกนะค่ะ.