วัย

ขอบคุณความผิดหวังในวันนั้น..........ที่ทำให้มี............วันนี้
 
เชื่อว่าใครหลายๆคนคงเคยประสบพบเจอกับเหตุการณ์ความรู้สึกประทับใจบนความผิดหวังแบบนี้
ความพยายามที่จะทำตัวเองให้ดีขึ้นเพื่อหวังว่าใครคนนั้นจะหันมามองคนอย่างเรา
 
 
พอมานั่งนึกถึงความทรงจำเก่าๆทำให้อดอมยิ้มไม่ได้ทุกที
 
 
 
...
.......
...........
 
สมัยที่ผมเริ่มแตกหนุ่ม ช่วงราวๆ มัธยมต้นช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงความเป็นหนุ่มขึ้นมา
ผมเริ่มรู้จักคำว่าความรักเป็นครั้งแรก โดยที่ไม่รู้ตัวว่า  
 
 
"นี่หรอ..... ที่เค้าเรียกว่า....ความรัก...."
 
 
ทุกคนคงเคยมีใครสักคนที่เรารู้สึกว่าเค้าน่ารักที่สุด คนที่ทำให้เราหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
ทำอะไรไม่ถูกเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา
เหงื่อไหลออกทางมือ
 
ความรักที่เกิดจาก โซเชียลเน็ตเวิร์ค
นำให้เราสองคนมาพบเจอกัน
 
 
....ผมจำได้ว่า
เป็นช่วงแรกๆที่โปรแกรมระบบที่ทุกคนเรียกกันว่า " แชท" ได้เปิดตัวใช้ในการสื่อสารกับผู้คนที่เราไม่เคยพบเจอมาก่อน จากทุกที่บนโลกได้บันดาลให้มาพบปะพูดคุยกัน
 
แต่กับเธอคนนี้....
 
เราเรียน โรงเรียนเดียวกัน
 
เธอเป็นรุ่นน้องผม 1 ปี (ตอนนั้นผมเรียน ม. 5)
เราเริ่มคุยกันมาสักระยะหนึ่ง ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันแต่เราไม่เคยเห็นหน้า แม้ใจจริงก็มีความรู้สึกอยากจะนัดพบกันสักครั้ง
แต่ด้วยเธอเป็นคนขี้เล่น จึงไม่ยอมให้เห็นหน้าแม้สักครั้งเดียว
 
ผมจึงหลอกล่อด้วยกลวิธีต่างๆ จนสุดท้ายก็ได้เห็นหน้าเธอคนนั้น
 
เธอบอกผมว่าเธออ้วน
.....เธอดำ
....เธอผมหยิก
....สิวเกรอะ
.... ทุกอย่างที่ทำให้คุณรู้สึกว่าเค้าดูไม่ดีในสายตาคนบนโลกนี้เลย
 
 
แต่มันกลับตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอพูดมาทั้งสิ้น ผมเห็นเธอครั้งแรกตอนเธอกำลังนั่งคุยกับเพื่อนอยู่ในชั้นเรียน ในช่วงพักเที่ยง
เธอทำให้ผมรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปพักหนึ่ง
ครั้งแรกที่เห็นเธอ ผมกลับไม่รู้สึกโกรธเธอเลยสักนิด
กับสิ่งที่เธอแกล้งหลอกผมมาตลอด
 
ผมเดินเข้าไปหาเธอพร้อมแนะนำตัวว่าผมคือบุคคลบนโลกไซเบอร์คนนั้น
แต่เธอกลับยิ้มและหัวเราะเบาพร้อมบอกกับผมว่า
 
 
...."เค้ารู้ตั้งนานแล้วจ้ะ.......
 
เป็นอีกหนึ่งเซอไพร ที่ทำเอาผมถึงกับอึ้งและรู้สึกเหมือนถูกกลั่นแกล้งอย่างโหดร้ายทารุณ
 
 
 
 
 
 
 
พวกเราค่อยๆทำความรู้จักกันมากขึ้นๆ
 
จนถึงวันเวลาที่ต้องแยกย้ายกันไปตามทางที่ตัวเองต้องเดินไป
 
เราสัญญากันว่าจะตามไปเรียนยังสถาบันเดียวกัน
ซึ่งผมต้องเป็นคนเดินไปยังสถาบันมหาลัยแห่งนั้นก่อนและรอเธอตามมาตามคำสัญญา
 
 
...แต่ก็อย่างที่ทุกคนคิดล่ะครับ
 
ความห่างไกลบวกกับเราทะเลาะกันมากขึ้นทุกๆวันทางสายโทรศัพท์
 
พร้อมกับคำพูดประโยคที่เธอขอยกเลิกสัญญา
 
 
ทำให้ความสัมพันธ์ของสองเราจบลงตั้งแต่วันนั้น
 
 
 
แต่หลังจากนั้น 1 ปี ผมกลับเห็นเดินอยู่ในรั้วมหาลัยเดียวกัน
 
 
 
....เธอทำตามสัญญาที่ให้ไว้
 
....แต่ทุกอย่างไม่เป็นเหมือนเดิม
 
ผมรู้สึกเธออยู่ใกล้ผมแต่เหมือนอยู่ห่างไกลมาก
 
 
ในช่วงเวลานั้นผมได้กลายเป็นนักกิจกรรมดีเด่น
เป็นประธานสภาของมหาลัยแห่งนั้น
ทำกิจกรรมดีๆเพื่อสังคมไว้มากมาย
 
 
กีต้าร์ที่เคยเล่นไว้เพื่อคิดจะเอาไว้เล่นจีบเธอนั้น
 
วันนี้กลับกลายเป็นอาชีพงานพิเศษในช่วงกลางคืนไว้หาเลี้ยงชีพเป็นรายได้เสริม
จากวันนั้นถึงวันนี้
 
ต้องขอบคุณความผิดหวัง....วันนั้น
ทำให้ผมมีวันนี้ได้
 
แต่ความทรงจำดีๆ
 
ผมขอเก็บมันไว้ตลอดไป  
 
บางครั้งความรู้สึกดีๆไม่จำเป็นต้องมีความสุขเสมอไป
 
ขอแค่วันนั้นเคยเป็นครั้งหนึ่งที่เรารู้สึกประทับใจกับสิ่งๆนั้น ก็เพียงพอ
 
 
                                   solo1075.....เขียน