แก้วตาดวงใจของพ่อ

 

                                                  ''พ่อจะดูแลลูกเอง''

 

        เสียงห่วงใยจากคนมีอายุที่เรียกตัวเองว่า พ่อ ซึ่งกำลังคุยกับเด็กทารกตัวน้อย เพศหญิงกำลังร้องหิวนม เมื่อเขารู้ว่าภรรยาของเขากำลังจะคลอดลูก เขาก็รีบนั่งรถสองเเถวมาด้วยตื่นเต้นเเละรีบร้อน ด้วยเนื้อตัวมอมเเมมที่เดินเข้ามาในโรงพยาบาล เขาก็ไม่สนใจสายตาจากผู้คนที่เขาไม่รู้จัก แต่ก็พบกับความผิดหวัง ที่ มีความยินดี แฝงอยู่

 

''คุณลุงชื่อ แช่ม ใช่ไหมครับ ผมขอเเสดงความเสียใจ กับภรรยาของคุณด้วยนะครับ เธอเสียชีวิตหลังจากคลอดบุตร เป็นเพราะเธอเสียเลือดมาก...''

 

         หัวใจของเขาเเตกสลายเมื่อรับรู้ว่าคนรักที่สู้ชีวิตมากับเขาเสียชีวิตลง เเละเขาไม่รอช้าที่จะถามคุณหมอเกี่ยวกับเรื่องลูกของเขา ...ได้โปรดอย่าให้ลูกเขาตาย...เขาวิงวอน

 

''ลูกผม...ลูกของผมละครับ''

 

''ส่วนลูกของคุณลงเธอปลอดภัยดีนะครับ ลูกของคุณเพศหญิง น่าเกลียดน่าชังดีเลยนะครับ อีกสิบนาทีให้คุณลุงเเช่มติดต่อพยาบาลด้านหน้านะครับ ''

 

             หลังจากที่คุยกับคุณหมอเสร็จสรรพเรื่องค่าใช้จ่าย เงินก้อนสุดท้ายของเขาจำนวนหนึ่งหมื่นบาทที่สะสมมากับภรรยา ก็ได้ใช้ไปเเล้ว ครอบครัวลุงเเช่มมีฐานะยากจน มีอาชีพเก็บขยะ ภรรยาเเละเขารักกันด้วยหัวใจเเละเมื่อเงินเก็บมีมากพอเขาเเละเธอจึงสร้างดวงใจที่จะมาเลี้ยงดู แต่เหตุไฉน...เธอจึงร่ำลาโลกไปแบบไม่ถามอะไรเขาเลย แต่ไม่เป็นไรเขายังมีลูกน้อยที่สามารถมองเเล้วนึกถึงภรรยาได้... ถึงเเม้การเก็บขยะจะได้เงินน้อยแต่เขาจะทำให้ลูกของเขาไม่อายใคร...เขาได้กล่าวคำมั่นคงในใจแก่ตนเอง พร้อมกับตั้งชื่อลูกให้ว่า

 

 

''แก้วตา ของพ่อ''

 

        หลายปีผ่านไป

        เเก้วตา อยู่มัธยมปลาย เธอดูสวยเเละเป็นที่จับตามอง ดวงตากลมโต ปากสวยได้รูป จมูกโด่ง ผิวขาว ตัวสูง ร่างบาง เธอมีคนชอบมากมายเเละเธอก็เป็นดาวเด่นของโรงเรียน และเธอก็มีเพื่อนสาวที่ดูจะไฮโซทุกคน ซึ่งต่างจากเธอ...แก้วตา ที่พ่อของเธอไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไรเลย

 

 

''แก้วตา เหลือแค่เธอคนเดียวเเล้วนะที่ไม่ยอมพาพวกฉันไปบ้านซักที''

 

 

'' จะมาทำไมล่ะ บ้านฉันก็หรูเท่าบ้านพวกเธออยู่เเล้ว ''

 

 

'' โอเคๆ ฉันก็เบื่อบ้านหรูๆที่อยู่ทุกวัน  ถ้าไปเห็นบ้านเธอก็ไม่รู้จะทำอะไรอยู่ดี''

 

 

          เมื่อสาวๆได้คุยกันสัพเพเหระกันเสร็จเรียบร้อย แก้วตา ก็ขอตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนๆของเธอเพื่อที่จะรับสายคุยกับใครซักคน เธอจึงยกโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดหลังจากที่เธอโกหกพ่อของเธอว่าเป็นค่าเรียนพิเศษเเละค่าเทอม

 

 

''สวัสดีค่ะพี่ตุ๊ก ว่าไงคะ เรื่องบริษัทร้อยสีเขาว่ายังไงบ้างคะ ''

 

 

''...ยินดีด้วยนะจ้ะ ยัยแก้วตา!!! บริษัทช่องร้อยสี รับเธอเป็นดาราเเล้ว''

 

 

''พี่ตุ๊ก!! กรี๊ดดด พี่ไม่ได้โกหกใช่มั้ย แล้วเเก้วต้องเตรียมอะไรบ้างคะพี่ตุ๊ก''

 

 

''ไม่ได้โกหกเลยยัยเเก้ว เธอเตรียมแค่เรื่องความสวย ความเริ่ด เท่านั้น...อ้อ เธออย่าลืมขอพ่อเเม่เธอก่อนนะจ้ะ เผื่อกลับบ้านดึก ให้เรียบร้อยด้วยนะ พรุ่งนี้พี่จะไปรับเธอที่หน้าโรงเรียน ''

 

     

         เมื่อแก้วตาวางสายจากคนปลายสายที่ชื่อว่าตุ๊ก เธอก็ร้องลั่นด้วยความดีใจ จนคนที่อยู่รอบข้างหันมามองแบบ งงๆ เเต่เธอก็ไม่ใส่ใจหรอกนะ เธอกำลังจะเป็นดารา!! เธอจึงรีบกลับบ้านไม้หลังเก่าที่พ่อเเละแม่ของเธอได้สร้างเอาไว้ตอนสมัยเเต่งงานกันใหม่ๆ  ซึ่งไม่ได้เริ่ดหรูอย่างที่เธอบอกกับเพื่อนเลย ...เธอไปหาพ่อของเธอเพื่อที่จะบอกความฝันอัีนสูงสุดของเธอ

 

 

''พ่อแช่ม!! แก้วจะได้เป็นดารา!!!''

 

 

            ผู้เป็นพ่อแช่มหันมามองแก้วตา ใบหน้าของเขาแก่ชราลงมาก เขาอายุราวๆจะหกสิบปีเเล้ว แต่ความขยันของเขายังมีครบถ้วน เเละบางทีอาจจะมีมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เขากำลังเก็บขยะอย่างขมักเขม้น แต่ใบหน้าที่เขาหันมากลับเป็นใบหน้าบึ้งตึง เเละยืนมองหน้าเธอชัดๆ และเอ่ยปากบอกลูกเบาๆ

 

 

''อย่าเป็นเลยลูก''

 

 

''ทำไมพ่อ แก้วอยากเป็นดารา แล้วแก้วก็จะได้เป็นเเล้วด้วย!!!''

 

 

       เเก้วตะคอกเสียงดังใส่พ่อของเธอ ทั้งๆที่อยู่ใกล้ๆกันแท้ๆ

 

 

''แก้วตา พ่อมีเงินให้ลูกเรียน มีบ้านให้ลูกนอน...พ่อก็เหนื่อยมากเเล้วลูก''

 

        พ่อเเช่มพูดเสียงอ่อนกับลูกสาวที่เอาแต่ใจ

 

 

''พ่อ!!! หาว่าเเก้วสิ้นเปลืองหรอ!!! ''

 

''...''

 

'' พ่อแช่ม ขัดขวางความฝันของเเก้วงั้นหรอ!!!''

 

'' เปล่าเลยลูก พ่อเปล่า ''

 

'' คิดว่าการเก็บขยะของพ่อมันช่วยให้แก้วมีเหมือนเพื่อนๆของเเก้วได้ไหม!!! ''

 

              เธอตวาดใส่ผู้เป็นพ่ออย่างรุนเเรง แค่นั้นยังไม่พอ เธอยังผลักพ่อของเธอที่รูปร่างผอมล้มเซลงไปนั่งกับพื้น พ่อแช่มตกใจกับเสียงใสนั่น...อะไรกัน นี่เขาเลี้ยงลูกผิดไปใช่ไหม...เขาได้เเต่ถามตัวเองอยู่ในใจ  เมื่อเเก้วมองหน้าพ่อ เธอไม่รู้ว่าเธอทำอะไรลงไป เธอไม่รู้จะทำยังไง แต่แล้วเธอจึงรีบวิ่งออกไปจากบ้าน   มือเล็กปาดน้ำตา ...ทำไมนะ พ่อไม่เคยเข้าใจฉันเลย เธอคิดในใจจากนั้นเธอหยุดเดิน ...ไม่มีที่เพิ่งเลย  เธอหยุดคิดพักนึง เธอจึงตรงรี่ไปที่เป้าหมาย 

 

          อีกด้านนึงภายในบ้านไม้หลังเก่า กำลังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้...คุยกันไม่มีกี่คำ ลูกถึงกับโกรธพ่อเลยหรือ  ดูถูกอาชีพของพ่อเลยหรือ ... ผู้เป็นพ่อน้ำตาตกใน เขาร่ำร้องภายในใจ เขาไม่เเรงที่จะเดินไปตามหาลูก แต่เขาได้พูดกับตัวเองเบาๆ ว่า

 

''แก้วตา พ่อมีอาชีพนี้ พ่อผิดมากใช่ไหมลูก...''

 

 

       

 หกวันต่อมา

 

 

''ดูในทีวีนี่สิ นั่นยัยเเก้วลูกลุงเเช่มใช่รึเปล่า''

 

 

'' ใช่หรอ... เอ้อยัยเเก้วตานี่ เป็นดาราออกทีวีคู่กับพี่ฝรั่นแฟนฉันด้วย!!!''

 

 

''ยัยหลงตัวเอง ป่านี้ลุงเเช่มคงจะสบายไปทั้งชาติเเล้วล่ะม้าง''

 

 

              ผ่านไปอีกไม่ไกล ลุงเเช่มซึ่งเป็นพ่อของเเก้วตา ได้ยินบทสนทนาที่ไม่ไกลนัก เขายิ้มภูมิใจกับลูกของเขา แก้วตาไม่กลับบ้านอีกเลยหลังจากวันที่เธอกับพ่อทะเลาะกันอย่างหนัก ...คิดถึงลูกเหลือเกิน ลุงเเช่มคิดในใจเเละัเดินเก็บขยะตามทางต่อไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย...

 

 

หนึ่งปีผ่านไป

  

              แก้วตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อที่จะมองบนท้องฟ้าที่กว้างไกล ภายในห้องสีชมพูรวบรวมไปด้วยคิตตี้สุดน่ารัก ...เธอมาไกลมากเเล้ว เธออยู่ด้วยตัวเองมาหนึ่งปีเต็มเเล้ว โดยไม่มีพ่อเลี้ยงดู เธอมีบ้านหลังโตที่อยู่กับผู้จัดการส่วนตัว หลังจากที่เธอหนีมาก็มากบดานกับผู้จัดการส่วนตัวของเธอซึ่งคือพี่ตุ๊กนั่นเอง พี่ตุ๊กช่วยเธอทุกอย่าง เหมือนพ่อคนที่สองของเธอ(พี่ตุ๊กเป็นสาวประเภทสอง) เธอมีความสุขมากโดยไม่ลืมที่จะส่งจดหมายไปหาพ่อแบบเงียบๆโดยไม่ให้ใครรู้ แก้วตามีสายของเธอคนหนึ่ง คือน้องข้างบ้านที่มาเป็นแม่บ้านอยู่ในบริษัทร้อยสีที่เเก้วตาทำงานอยู่ แต่เธอก็ส่งไปแค่ว่า ' คิดถึงพ่อเเช่ม  ซักวันเเก้วจะไปหา ' เเก้วตาส่งไปสองฉบับได้ ซึ่งทั้งสองฉบับก็เขียนเหมือนกัน  

 

               เมื่อคิดอะไรเพลินๆ เเก้วตาก็มองออกไปที่นาฬิกาเรือนใหญ่ว่าเป็นเวลาที่เธอต้องไปทำงานเเล้ว ซึ่งเธอก็ได้อาบน้ำทำผมเรียบร้อยเเล้ว จากนั้นพี่ตุ๊กก็มารับเธอที่บ้านหลังใหญ่โตเพื่อที่จะไปถ่ายละคร... เมื่อเธอมาถึงบริษัทช่องร้อยสีเเล้ว เธอก็มองออกไปทางกระจกรถ ...นักข่าวมาเต็มเลย แต่ถึงยังไงเธอก็ไม่ได้ทำผิดอะไร เธอเป็นดาราดังเเล้วก็ต้องมีนักข่าวอยากมาถามเธอ ติดตามเธอก็เป็นเรื่องธรรมดา ...เธอลงจากรถก็มีฝูงนักข่าวมากันเพียบ เเต่พี่ตุ๊กก็จัดการโดยที่มือของพี่ตุ๊กแหวกนักข่าวเพื่อที่จะเดินไปง่ายๆ 

 

 ''โอ้ยๆ ใจเย็นๆสิค่ะนักข่าว คุณแก้วตาต้องรีบไปถ่ายหนังต่อนะคะ''

 

                      พี่ตุ๊กพูดเสียงเเหลม จากนั้นเธอก็เอามือเเหวกอีกรอบ

 

''ขอสัมภาษณ์หน่อยสิคะ คุณแก้วตานะคะ ''

 

            นักข่าวนับสิบคนวิ่งกรูกันเข้ามาอีก พี่ตุ๊กทนไม่ไหวจึงมองค้อนพร้อมกับพูดเสียงดังว่า 

 

''โอ้ย คุณแก้วตาต้องรีบไปถ่ายละครต่อนะค้า!!''

 

                  เมื่อพี่ตุ๊กตะโกนเสร็จก็หันมามองหญิงสาวสวยข้างกายที่พยักหน้าพร้อมกับบอกให้นักข่าวที่กำลังรอคำตอบจากเเก้วตา 

 

''คุณแก้วตามีแฟนยังรึยังคะ ''

 

''ยังค่ะ เเค่เรียนกับทำงานแก้วก็เหนื่อยมากพอเเล้ว''

 

''คุณแก้วตา ตอนนี้กำลังถ่ายละครเรื่องอะไรอยู่ พอบอกให้ทราบได้รึเปล่าคะ''

 

''ได้ค่ะ เรื่องรักรักเลิกเลิก ออนเเอร์เเก้วยังไม่ทราบนะคะ''

 

      เเละมากมายหลายคำถามที่นักข่าวพูดออกซึ่งแก้วตาเธอตอบได้ฉะฉาน จนมีนักข่าวคนนึงซึ่งเงียบที่สุดได้เปิดปากถามบ้าง

 

''ได้ข่าวมาว่าคุณแก้วเป็นลูกของคนเก็บขยะมาก่อน เเละทิ้งครอบครัวมาเป็นดารา เรื่องนี้จริงหรือเท็จค่ะ''

 

        คำถามแทงใจดำที่นักข่าวคนนั้นได้ถามมีแค่พี่ตุ๊กกับเเก้วตาที่รู้ว่าเธอทำอะไรลงไปหลังจากที่เธอทะเลาะกับพ่อของเธอ เธอจึงหนีมาอยู่หน้าคอนโดพี่ตุ๊กให้ช่วยเหลือ ซึ่งพี่ตุ๊กได้เห็นแววว่าเธอต้องโด่งดังเเน่ เธอจึงช่วยเเก้วตา ...จะตอบว่าอะไรดีนะ เเก้วตาข่มใจเอาไว้ ถ้าเธอพูดพร้อมกับคำโกหกคำใหญ่ลงไป ซักวันนักข่าวรู้ความจริง แล้วแฟนคลับเธอ...เเละเพื่อนไฮโซของเธอ...ก็หายไปกันหมด      เธอต้องเลือกซักทาง