ครอสทิเดียม

ผ่านมาเพียงสองวัน ลำไยกระป่องจากโรงเก็บก็ถูกส่งจำหน่ายออกหมด และก็ผลิตได้อย่างต่อเนื่อง

จนพี่ยงยุทธ์ เข้ามาพูดกับเขา

“น้องเกียรติขจร นี่เก่งจริง คิดช่วยแก้ปัญหาให้โรงงานเราได้ ”

“ขอบคุณครับพี่ผมก็ไม่ได้คิดทำอะไรมากหรอกครับ แค่เดินเข้าไปในโรงเก็บเห็นกระป๋องบวมพองมีแต่ด้านบนติดหลังคา ก็เลยคิดว่า เชื้อกลุ่มนี้ที่เจริญได้คงชอบความร้อนสูง เพราะความร้อนที่เราใช้ฆ่าเชื้อ(commercial sterilization) มันฆ่าแต่เชื้อกลุ่มที่เจริญความร้อนต่ำ กับ เจริญความร้อนกลาง ๆเท่านั้น ดังนั้นถ้าเก็บไว้ที่อุณหภูมิห้อง อุณหภูมิไม่สูง หรือเก็บที่เย็น ก็ไม่มีจะไม่เกิดปัญหาแน่นอน”

“เก่งจริง เดี่ยวได้โบนัส แน่ เห็นคุณวิเชียรเจ้าของบริษัทจะจัดเลี้ยงให้เย็นนี้แก่น้องและพวกเราทุกคน ที่ช่วยกันผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปได้”

งานจัดเลี้ยงในตอนเย็นประดับประดาด้วยไฟกระพริบสวยงาม มีโต๊ะจีนหลายสิบโต๊ะเพียงพอสำหรับพนักงาน เมื่อได้เวลาตามกำหนด พิธีกรจึงกล่าวเชิญคุณวิเชียรเจ้าของบริษัทให้กล่าวเปิดงาน

“เรียนเชิญ คุณวิเชียร บุญรักษ์ กล่าวเปิดงานในครั้งนี้ด้วยครับ”

คุณวิเชียรขึ้นพูด “ก็ไม่ต้องทางการมากละนะครับ ผมต้องขอขอบคุณพวกเราทุกคนที่ช่วยแก้ปัญหานี้ให้ผ่านพ้นไปด้วยดี อย่างที่รู้กันถ้าหากแก้ปัญหาไม่ได้ต้องเสียเงินไปหลายล้านบาท ผมต้องขอบคุณพวกเราทุกคนที่ช่วยกันในครั้งนี้ โดยเฉพาะ คุณเกียรติขจร วานิช        ผมจะให้โบนัสพิเศษ แก่ทุกคนเป็นรางวัลในครั้งนี้”

หลังจากคุณวิเชียร พูดจบ เสียงปรบมือ ไชโยของพนักงาน ก็ดังขึ้นเกรียวกราว

คุณวิเชียร ลงมานั่ง ทานอาหาร ร่วมกับผู้บริหารของบริษัท พร้อมกับให้พนักงานคนหนึ่งเรียก เกียรติขจร วานิช ให้มาร่วมรับประทานอาหารด้วย สักครู่หนึ่งเขาจึงเดินมา

“สวัสดีครับท่าน”

“อ้อ คุณเกียรติขจร มาทานข้าวด้วยกัน นี่ช่างเป็นโชคดีของบริษัทเราจริง ๆ ที่มีคนเก่งอย่างคุณ”

“ขอบคุณครับท่าน ผมมีหน่อไม้ปี๊บ สูตรพิเศษใหม่ ผมกำลังลองทดลองทำเพื่อบริษัท สูตรนี้เฉพาะท่านด้วยครับ เผื่อจะได้วางขายได้ด้วย ”

“คุณนี่รู้ใจผมจริง ๆ ไม่อย่างนั้นผมไม่ทำ หน่อไม้ปี๊บ เป็นอย่างแรกของบริษัทเรา ผมชอบหน่อไม้มาก เอาไป ผัด แกง ทอด ก็อร่อยทั้งนั้น”

“ครับท่าน ลองชิมดู”

“อร่อยมากเลย กลมกล่อม นี่ไม่ค่อยเปรี้ยวแต่เหมือน หน่อไม้สด เลย ”

“อย่างนั้นก็ทานมาก ๆ เลยครับ”

ไม่นานนัก เสียงจากพิธีกรก็ประกาศให้เขาขึ้นไปพูดบนเวที

“งานในวันนี้จะไม่มีเกิดอย่างแน่นอน ถ้าไม่มีฮีโร่ น้องใหม่ไฟแรงของเรา ขอเชิญคุณเกียรติขจร วานิช ฮีโร่ของเราขึ้นมาพูดบนเวทีด้วยครับ”

เกียรติขจร เดินขึ้นบนเวทีแล้ว พูดว่า “ผมก็ดีใจครับที่บริษัทของเราสามารถผ่านพ้นปัญหาไปได้ แต่ผลงานครั้งนี้ก็ไม่ใช่เป็นของผมคนเดียว ถ้าไม่ได้ ความช่วยเหลือจากพี่ ๆ น้อง บริษัทเราทุกคน ช่วยกัน ตอนนี้ครับผมได้ทำสูตรหน่อไม้ปี๊บใหม่ที่คุณวิเชียรเจ้าของบริษัทกำลังชิมอยู่นี้ เพื่อบริษัทของเราและพวกเราทุกคน รับรองครับว่าไม่มีเชื้อครอสทิเดียม โบทูลินั่ม (Clostridium botulinum) แน่นอน เพราะผมรู้จักกับเชื้อตัวนี้ดีครับ พ่อผมเคยได้รับสารพิษมาจากเชื้อนี้มาแล้วแล้ว มันทำให้อัมพาต ตาจะพร่า กลืนอาหารไม่ได้ และสุดท้ายอาจตายได้เหมือนพ่อที่จากไป แล้วแม่ของผมจึงต้องย้ายบ้าน ขายที่ดิน มาอยู่ที่ใหม่ แต่ก็ดันมารับสารพิษจากโลหะหนักที่ปนเปื้อนจากโรงงานอุตสาหกรรมอีก ทำให้ปวดตามข้ออย่างทุกวัน อ้าว ลืมไปครับ ผมมักเล่าชีวประวัติตนเองให้ฟังอีกแล้ว วันนี้เป็นวันดีที่สุดครับ มีความสุขให้เต็มที่ครับพวกเราทุกคน

หลังจากงานเลี้ยงผ่านไปไม่กี่วัน ทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่น ถ้าหากวันนี้พี่ยงยุทธ์ ไม่ได้เดินมาพูดกับเขา

“น้องระบบโรงงานเราปล่อยน้ำเสียนานมาแล้วพี่พึ่งนึกได้ตอนน้องพูดวันนั้น เราต้องช่วยกันวางแผนทำระบบบำบัดน้ำเสียหน่อย น้องรู้หรือยัง คุณวิเชียร เจ้าของบริษัทตายแล้ว หมอบอกว่าได้รับสารพิษจากอาหารมีหลายชนิดแต่ยังไม่สามารถระบุได้แน่ชัดว่าจากพิษอะไรบ้าง”

“คงทรมานมากนะครับ เหมือนกับชาวบ้านแถวนี้ เมื่อสิบปีก่อนที่ผ่านมา ได้รับหน่อไม้ปี๊บแจกฟรี กินกันไปมาก มีทั้งอัมพาต และตาย ต้องขายที่ดินให้นายทุนเพื่อมารักษาตัว ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเป็นที่ดินแถวบริษัทเรา แต่ที่แน่ ๆ ผมว่า คุณวิเชียรคงจะได้รับพิษจากโลหะหนักและครอสทิเดียม โบทูลินั่ม(Clostridium botulinum) รวมกัน คงทรมาน ทรมาน หลายสิบเท่า”