ครอสทิเดียม

                                               “ครอสทิเดียม”

“ ผมตัดสินใจมาสมัครงานที่บริษัทแห่งนี้เพราะอยู่ใกล้บ้านของผม อีกอย่างงานที่ประกาศรับสมัครก็เกี่ยวข้องกับสาขาที่ผมเรียนจบมา คือจุลชีววิทยาทางอาหาร ”

“คุณเคยมีประสบการณ์อะไรแล้วบ้าง”

“ผมยังไม่เคยมีประสบการณ์ เพราะพึ่งจบมาใหม่ แต่ก็เชื่อว่าความรู้ที่ผมมีอยู่น่าจะช่วยงานบริษัทแห่งนี้ได้ครับ”

“จบมหาลัยแนวหน้า แถมเกียรตินิยม อันดับหนึ่งอีกด้วย แล้วทำไมถึงไม่เลือกไปทำงานต่างประเทศ หรือเรียนต่อปริญญาโท ”

“ผมต้องอยู่ดูแลแม่ครับ แม่ของผมแก่มากแล้วทำงานไม่ค่อยไหว ตอนนี้ก็ปวดตามข้อ เดินไปไหนไม่ค่อยสะดวก อีกอย่างผมอยากลองทำงานก่อนด้วยครับ”

“คำถามสุดท้าย คุณมีอะไรอยากจะพูดเกี่ยวกับการสัมภาษณ์วันนี้”

“ขอบคุณมากครับสำหรับการสัมภาษณ์วันนี้ ผมขอแค่โอกาสแล้วผมจะทำให้ดีที่สุด ”

    ณ บริษัทเฟอร์เม้นเอนเตอร์ไพร์ บริษัทซึ่งผลิตอาหารกระป๋อง มาเป็น

ระยะเวลานานหลายยี่สิบปีส่งจำหน่ายทั้งภายในและภายนอกประเทศ มี

ผลิตภัณฑ์ทั้ง อาหารหมักดอง พวกผักกาดดองผลไม้ดอง ผลไม้กระป๋อง

โดยบริษัทมีรายได้หลักจากหน่อไมปี๊บเพราะเป็นผลิตภัณฑ์แรกของบริษัทที่

ทำออกมาจำหน่าย        เมื่อไม่นานมานี้ทางบริษัทได้ติดป้ายรับสมัครนัก

จุลชีววิทยาทางอาหาร ๒ อัตรา ด้วยกัน มีผู้มาสมัครถึง ๕๐ คน บริษัทได้

คัดเลือกโดยการสอบข้อเขียนแล้วคัดออกเหลือสิบคนสุดท้ายที่ได้คะแนน

สูงสุดสิบอันดับแรก จึงจะมีสิทธิ์ได้รับการสอบสัมภาษณ์      ซึ่งการสอบ

สัมภาษณ์คนสุดท้ายพึ่งจะเสร็จไปเมื่อห้านาทีที่ผ่านมา           แล้วจะมี

การประกาศผลในเวลาบ่ายโมงตรงของวันนี้

            ถึงเวลาบ่ายโมงตรงผู้สอบสัมภาษณ์ทั้งหมดต่างมามุงดูบริเวณ

บอร์ดติดผลประกาศ คนที่ไม่ได้ก็ทำหน้าเศร้าแล้วเดินไป แต่หนึ่งในคนที่ได้

งานในวันนั้น เป็นคนสอบสัมภาษณ์คนสุดท้ายเขาชื่อ เกียรติขจร วานิช 

เขาพูดว่า “ ผมทำได้ ผมทำได้ ”ก่อนที่จะยิ้มที่มุมปาก แล้วเดินกลับไปบ้าน

เตรียมพร้อมสำหรับการทำงานในวันรุ่งขึ้น บ้านของเกียรติขจร มีทางเข้าบ้าน

ที่เป็นซอยแคบเล็ก ๆ เป็นชุมชนที่มีผู้คนอยู่กันหนาแน่นเพราะที่ดินตรงนี้

เป็นของหลวง เหลือจากการทำถนนหลักสายใหญ่ จึงมีคนมาจับจองอยู่มาก

มาย อยู่กันอย่างแออัด มีทั้งกลิ่นขยะ กลิ่นเน่า โชยกลิ่นมาเป็นระยะ   ตั้งแต่

เขาจำความได้เขาต้องย้ายมาอยู่ที่นี้    เพราะแม่ได้ขายที่ดินบ้านหลังเก่าไป

เพื่อรักษาอาการอัมพาตของพ่อ       แต่พ่อเขาก็รักษาเพียงไม่กี่เดือนก็จาก

ไป    เขาตั้งใจว่าเมื่อเรียนจบจะทำงานเก็บเงินและย้ายออกจากชุมชนแออัด

นี้ไปสักที