ลาฟลอร่ากับรักที่ไม่มีวันลืมของสาวชาวไทย

    ออดดดดด....
 เสียงออดดังขึ้นอย่างยาวทำให้นักเรียนทุกคนรู้แล้วว่าตอนนี้คือเวลาพักของพวกเขา
"คุณเหมยฮัวเจ้าค่ะ คุณทิวาเจ้าค่ะไปโรงอาหารกันเถอะเจ้าค่ะ"อ้ะ...เวลาพักแล้วหรอนั้นยูรินิ "ยูริ~~"ฉันเรียกยูริให้หันมา"แล้วคุณเหมยฮัวหล่ะเจ้าค่ะ"ฉันก็เหลือบไปเห็นเหมยฮัวพอดีเห็นเหมยฮัวเดินออกมาจากห้องเรียน"อั๊วอยู่นี่น่อ""ไปกันเถอะฉันหิวมากแล้วนะ-_-"ฉันบ่นกับยูริและเหมยฮัว"เสียเวลามามากแล้วน่อไปกันน่อ""อืม/เจ้าค่ะ"ฉันกับยูริตอบพร้อมเพรียงกัน
 ณ โรงอาหาร
ฉันเห็นยูริมองหาอะไรสักอย่างฉันจึงถามไปว่า"ยูริหาใครอยู่หน่ะ"ยูริหันมามองก่อนจะตอบว่า"อ่อ...ยูริมองหาคุโรซารี่กับคุณนาซิสซ่าเจ้าค่ะ"เหมยฮัวจึงหันมามองยูริก่อนจะตอบว่า"คงไม่ต้องหาแล้วน่อ"ยูริกับฉันงงจึงถามไปว่า"ทำไมหล่ะ/เจ้าค่ะ""ก็เพราะว่า...นั่งกินอาหารอยู่น่อ"เพราะคำตอบนี่แหละทำให้ยูริอึนไปสักพักก่อนจะเดินไปหา"สวัสดีเจ้าค่ะคุณผโรซารี่ คุณนาซิสซ่า""อืม/ย่ะ"โรซารี่กับนาซิสซาตอบพร้อมกัน 
 ตุ่ง ตุ้ง ตุ่ง~!!
เสียงประกาศดังขึ้นทำให้ฉันที่กำลังเดินไปซื้อข้าวตกใจ"ขอให้นักเรียนทุกคนไปที่ห้องปฐมนิเทศเดียวนี้ค่ะ!!"อะไรจะตอนนี๊~"รีบไปกันเถอะเจ้าค่ะ""อืม/น่อเพื่อนๆฉันตอบพร้อมกัน
...ติดตามตอนต่อไป...