หนังสือเล่มเก่า

 เคยมีคนพูดว่า ...เราคบกัน รักกันมาก จนเกินกว่าจะมีใคมาทำร้าย มาพรากเราจากกันได้ ความเชื่อใจ ความไว้ใจเท่านั้นที่จะทำให้เราอยู่ด้วยกันได้ตลอดไป อยู่ได้โดยไม่มีอะไรมาขว้างกันความรักของเราได้ แต่ก๊มีบางอย่างมาทำร้ายความรัก ทั้งคำพูด สิ่งยั่วยุ หูเบา จนเกิดความเสียใจ มีน้ำตาร้องไห้ รวมไปถึงการทะเลาะกัน จนถึงจุดหักร้าว และเลิกรากันในที่สุด เมื่อกลับไปนึกย้อนถึงวันเก่าๆ คำพูดเก่าๆ ว่าเรารักกัน ไม่มีใคมาพรากเราไปจากกันได้ ก๊หวนคิดขึ้นมาว่า          - ใช่! ที่ไม่มีใคมาพรากเราไปจากกันได้ แต่สิ่งที่มาพรากเราไปจากกัน ก๊คือตัวเราที่หมดความอดทนไปเองบางคนเลิกลากันไป ทั้งๆที่ยังรักหมดใจ น่าเสียดายที่วันเวลาไม่ได้ช่วยเหยียวยาอะไร ยิ่งเดินห่างเท่าไหร่ ใจก๊ยิ่งอยากวนกลับไปที่จุดๆเดิมทุกครั้ง >> จนลืมไปว่า ความรัก ก๊เหมือนการอ่านหนังสือ ถ้าเราอ่านแต่เล่มเก่า เรารู้ทุกอย่างว่ามันต้องเจ๊บต้องปวดสักเท่าไหร่ รู้ว่าตอนไหน ฉากไหนที่มีความสุข แต่เราก๊ยังอยากที่จะกลับไปอ่านมันตลอดเพราะมันคือความทรงจำ สุดท้ายแล้วจะมีสักกี่คนที่อ่านหนังสือเล่มเก่าแล้วสมหวัง ไม่กลับไปเจ๊บซ้ำซากดั่งเดิม ....