สิ่งที่พ่อต้องการ...

     สิ่งที่คนเป็นพ่อต้องการนั้น...พ่อไม่ได้ต้องการให้ลูกๆมาคอยดูแลเอาใจใส่...พ่อไม่ได้ต้องการสิ่งของเงินทองมากมายที่ลูกๆเอามาให้...สิ่งที่พ่อต้องการเพียงอย่างเดียวตั้งแต่ลูกได้เกิดมาคือลูกๆทุกคน 'เป็นคนดี' ก็พอแล้ว
                                   .................................................
ณ หมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง
"พ่อของเิงินหน่อย!"นิดลูกสาวคนโตวัย17ของนายคำตะโกนเสียงดังลั่นบ้านขณะที่นายคำในวัย47ปีกำลังทำอาหารเช้าให้ลูกๆทั้งสามคนของเขา
"ไม่แฟร์นี่พี่นิดเมื่อวานพี่ได้เงินไปแล้ววันนี้นัทต้องได้เงินสิ!"ลูกสาวคนกลางวัย10ขวบตะโกนใส่พี่สาวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเต็มที่
"พี่นิดพี่นัทเลิกทะเลาะกันเรื่องเงินซะทีจะได้มั้ยเนี่ยขืนพวกพี่ยังใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้มีหวังบ้านเราคงได้กินแกรบเป็นอาหารแน่ๆ!"เนทลูกชายวัย9ขวบพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิดไม่ใช่ว่าเนทจะไม่อยากได้เงินแต่เนทรู้ดีว่าตอนนี้ฐานะของบ้านกำลังตกต่ำลงตั้งแต่แม่ของพวกเขาตายไปด้วยโรคมะเร็ง
"พี่ไม่สนเนทถ้าวันนี้พี่ไม่ได้เงินพี่จะไปขายตัวหาเงินมาใช้ซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!"นิดตะโกนดังลั่นบ้านก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้อง
"นัทก็ต้องใช้เงินนะ"นัทบ่นพึมพัมก่อนที่นายคำจะหันมามองลูกสาวของเขา
"นัทจะเอาเงินไปทำอะไร?"นายคำถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"นัทจะเอาไปซื้อโทรศัพท์ใหม่เครื่องเก่ามันไม่ทันสมัยนัทไม่ชอบ"นัทตอบก่อนจะยื่นโทรศัพท์เครื่องเก่าของเธอมาให้พ่อเธอดู
"เอาอย่างนี้นะ...พ่อจะให้เงินนัทวันล่ะ10บาทถ้านัทอยากได้นัทต้องเก็บเงินที่พ่อให้ทุกวันพอครบ2เดือนถ้านัทเก็บเงินครบ1พันบาทพ่อจะให้เงินนัทไปซื้อโทรศัพท์ใหม่"นายคำพูดกับลูกสาวก่อนจะยื่นเหรียญสิบให้โดยที่นัทในวัยสิบขวบไม่รู้เลยว่ากำลังโดนผู้เป็นพ่อหลอกให้เก็บเงิน
"พ่อสัญญาแล้วนะ"เด็กสาวรับเงินมาถือไว้ก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไปด้วยรอยยิ้ม
"พ่อจะไปดูพี่นิดหน่อยนะเนทรออยู่นี่นะ"นายคำพูดกับลูกชายคนเล็กก่อนจะเดินขึ้นไปหานิดบนห้อง
ก๊อกๆ
"นิด...ออกมาคุยกับพ่อก่อนซิลูก...เปิดประตูให้พ่อหน่อย"
"..."
"นิดลูกเปิดประตูหน่อย"นายคำยืนเคาะประตูหน้าห้องลูกสาวคนโตอย่างใจเย็น
"มีอะไรอีกล่ะ!"เสียงลูกสาวคนโตตะโกนออกมาจากห้อง
"พ่อจะคุยด้วยเปิดประตูให้พ่อหน่อย"
"..."นิดเปิดประตูให้พ่อของเํธอก่อนจะยืนกอดอก
"นิดจะเอาเงินไปทำอะไร?"นายคำถามคำถามเดียวกันกับที่ถามกับนัท
"นิดอยากได้เงินไปซื้อเสื้อผ้าใหม่"ลูกสาวคนโตตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"อยากได้เท่าไหร่ล่ะถ้าพ่อมีพ่อจะเอาให้"
"นิดอยากได้เงิน3000บาท"นิดตอบพ่อของเธอด้วยแววตาเปล่งประกาย
"เงิน3000บาทมันไม่มากไปหรอลูก"
"ไม่มากหรอกพ่อน้อยไปด้วยซ้ำเพื่อนๆของนิดจะพานิดไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้างในเมืองนิดยังกลัวอยู่เลยว่าเงินจะไม่พอใช้แต่นิดคิดว่าเงิน3000พ่อน่าจะยอมเอาให้นิด"
"..."
"พ่อจะเอาเงินให้นิดใช่มั้ย?"
"พ่อ...พ่อมีแค่พันเดียวเองถ้านิดอยากได้พ่อก็จะให้"นายคำพูดก่อนจะล้วงเอาแบงค์พันให้ลูกสาว
"แค่พันเดียวจะไปพอใช้อะไร!ถ้าแม่ยังอยู่นะแม่คงจะให้ได้มากกว่านี้!"นิดกระชากแบงค์พันไปถือก่อนจะปิดประตูใส่หน้านายคำหลังจากพูดจบ
"นั่นสินะ...ถ้าเธอยังอยู่อะไรๆคงไม่เป็นแบบนี้"นายคำพึมพัมขณะมองไปที่รูปภรรยาที่ตายไปแล้วของเขา
"พ่อครับพ่อไม่เป็นอะไรนะ?"ลูกชายคนเล็กของเค้าถามขึ้นเมื่อให้สีหน้าเศร้าๆของผู้เป็นพ่อ
"เนทลูกอยากได้เงินแบบพี่ๆเค้ามั้ย?"
"เนทอยากได้เงินไปซื้อรถบังคับครับแต่เนทคิดว่าตอนนี้ครอบครัวเรากำลังลำบากเนทไม่ขอเงินพ่อจะดีกว่าครับไว้เนทเก็บเงินซื้อเองก็ได้"ลูกชายคนเล็กพูดก่อนจะยิ้มให้ผู้เป็นพ่อ
"ดีแล้วเนทเพียงแค่เนทรู้จักอดออมแค่นี้เนทก็สามารถซื้อรถบังคับที่เนทอยากได้ได้แล้วจำไว้นะลูกว่าเงินไม่สามารถซื้อทุกสิ่งทุกอย่างได้เงินซื้อของใช้ได้แต่ไม่สามารถซื้อชีวิตได้จำไว้ให้ดีนะ"นายคำพูดก่อนจะยิ้มให้ลูกชายคนเล็ก
ผ่านไป20ปี
(วันนี้นิดต้องไปดูงานที่อังกฤษนิดส่งเงินไปให้พ่อแล้วนะสำหรับเดือนนี้นิดจำเป็นต้องใช้เงินเยอะนิดเลยมีเงินส่งให้พ่อแค่3000นะพ่อแค่นี้แหล่ะนิดยุ่ง)นายคำในวัย67ปีนั่งบนเก้าอี้พิงหลังขณะฟังลูกสาวคนโตบ่นเรื่องงานผ่านโทรศัพท์นิดได้ทำงานเป็นเลขาฯให้กับบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งแต่กลับมีเงินส่งให้นายคำแค่ไม่กี่พัน
"ไม่เป็นไรนิดพ่อแค่อยากให้ลูกมาเยี่ยมพ่อบ้าง..."นายคำพึมพัมหลังจากที่นิดตัดสายไป
"พ่อน้ำครับ"เนทในวัย29ปียื่นแก้วน้ำให้พ่อของเขาก่อนจะนั่งลงที่พื้นข้างๆเก้าอี้
"เดี๋ยวชุดก็เปื้อนหมดหรอกเนทเป็นตำรวจต้องเนียบไว้ก่อนสิ"นายคำพูดก่อนจะยิ้ม
"ไม่เป็นไรครับพ่อเมื่อกี๊พี่นิดโทรมาหาพ่อหรอครับ?"
"พ่อโทรไปหาพี่นิดเค้าต่างหากล่ะลูกพี่นิดงานเค้ายุ่งคงไม่มีเวลาโทรหาพ่อหรอก"
"แล้วพี่นัทโทรมาหาพ่อบ้างรึเปล่า?"พอลูกชายคนเล็กถามถึงพี่สาวอีกคนนายคำถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อนัทลูกสาวคนที่สองของเขาไม่ติดต่อมาหาเขาได้เดือนกว่าๆแล้ว
"โทรสินัทเค้าโทรมาหาพ่อตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว...เนทรีบไปทำงานเถอะสายแล้ว"
"ครับพ่อ"นัทยกมือไว้พ่อของเขาก่อนจะขึ้นรถเเละขับออกไปจากบริเวณบ้าน
"นัท..."นายคำพึมพัมชื่อลูกสาวก่อนจะกดโทรศัพท์เพื่อโทรหาลูกสาว
(ฮัลโหลพ่อ...มีอะไร?)เสียงลูกสาวของเค้าทำเอานายคำแทบจะร้องไห้ออกมาหลังจากไม่ได้ยินเสียงนั้นมาเดือนกว่าๆ
"นัทสบายดีรึเปล่าลูกทำไมไม่พายัยหนูมาเล่นกับพ่อเลย"ยัยหนูที่นายคำหมายถึงคือลูกสาวของนัทที่อายุได้ขวบกว่าแล้ว
(นัทไม่ว่างน่ะพ่อนัทต้องทำงานพี่ธงเค้าก็ไม่มีเวลาว่างไหนจะต้องเลี้ยงลูกอีก)
"อ๋อ...ถ้างั้นถ้ามีเวลาว่างมาเยี่ยมพ่อหน่อยนะลูก"
(จะพยายามหาเวลาไปค่ะ)
"แล้ว..."
(นัทต้องวางแล้วมีประชุมด่วนแค่นี้นะคะ)นัทพูดก่อนจะกดตัดสายไปตอนนี้นัททำงานเป็นพนักงานของบริษัทแห่งหนึ่ง
"..."นายคำถึงกับพูดไม่ออกเมื่อลูกสาวอีกคนของเขาก็ยังไม่มีเวลามาเยี่ยมและปล่อยให้เขาเหงาอยู่คนเดียวดีหน่อยที่ลูกชายคนเล็กของเขาบอกว่าจะอยู่กับเขาไปจนกว่าเขาจะตายแต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่นายคำต้องการ...
อีก20ปีผ่านไป
"พ่อ..."นายคำในวัย87ปีลืมตาขึ้นมองคนที่อยู่ตรงหน้า
"นิด...นัท..."นายคำรู้ดีว่าวันนี้ยังไงเค้าก็ต้องตายและบางทีนี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ลูกสาวทั้งสองกลับมาหาเค้า
"คุณตาคะ..."หลานสาววัย21ปีวิ่งไปนั่งที่ข้างเตียงของนายคำ
"ตาคิดว่าวันนี้ตาอาจจะไม่รอดแล้วล่ะเมย์"
"ไม่เอาคุณตาอย่าพูดแบบนั้นสิเมย์ไม่ยอมนะ"หลานสาวคนเดียวของนายคำพูดขณะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"พ่อ...พ่อจะต้องไม่เป็นอะไร..."นิดเดินเข้าใกล้เตียงของนายคำก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำตาคลอเบ้า
"ต้องเป็นสินิด 'มะเร็งระยะสุดท้าย' น่ะไม่มีใครที่เป็นแล้วหายมีแต่คนที่เป็นแล้วตาย"
"ทำไมพ่อไม่บอกเราให้เร็วกว่านี้..."นัทพูดขึ้นขณะที่น้ำตาไหลออกมาท่วมหน้า
"การเกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นเรื่องธรรมดานะนัทลูกจำเอาไว้ให้ดีว่าคนเราไม่อาจหนีพ้นจากความตายได้พ่อไม่ต้องการให้นิดกับนัทตกนรกเมื่อตายไปเพราะงั้นหมั่นสร้างบุญสร้างกุศลให้มากๆจะได้ขึ้นสวรรค์พ่อกับแม่จะรอลูกที่นั่นไม่ว่าจะอีกกี่ร้อยปีก็ตาม"นายคำพูดขึ้นขณะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้หลานสาว
"ถ้าพ่อบอกผมให้เร็วกว่านี้...พ่อจะได้รักษาและหายแต่ทำไม..."เนทพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"พ่ออยู่มานานเกินไปแล้วล่ะเนทนานเกินไปแล้ว"นายคำพูดด้วยเสียงแผ่วเบา
"พ่อ..."
"ถึงวันนี้พ่อจะตายไปแต่พ่อก็ไม่เสียดายชีวิตแล้วเพราะวันนี้ทั้งนิด นัทและเนทเป็นคนดีของสังคมทำงานที่สุจริตแค่นี้พ่อก็สุขใจแล้วพ่อดีใจที่ลูกทั้งสามคนของพ่อเป็นคนดี..."นายคำพูดขณะเสียงและลมหายใจค่อยๆแผ่วลง
"ฮือ..."
"พ่อดีใจทีู่ลูกเป็นคนดี...ดีใจ...ที่สุด"นายคำพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะสิ้นลมหายใจไปต่อหน้าต่อตาลูกทั้งสามด้วยรอยยิ้มที่เปื้อนบนใบหน้า
"เราก็ดีใจที่มีพ่อเป็นพ่อ..."นิด นัทและเนทพูดขึ้นพร้อมกันขณะพากันกราบไปที่ร่างไร้วิญญาณของพ่อด้วยน้ำตาที่ไหนเป็นทาง...
                       ......................................
     พ่อต้องการให้ลูกเป็นคนดีของสังคม ถึงแม้บางครั้งพ่อจะดุเราบ้างแต่นั่นก็แสดงออกถึงความรักความใส่ใจของพ่อที่มีต่อลูก...แล้ววันนี้คุณเป็นคนดีให้พ่อของคุณได้เห็นรึยัง...ถ้ายังให้รีบทำซะก่อนที่ท่านจะไม่มีโอกาศได้เห็นว่าวันนี้ลูก 'เป็นคนดี' โดยสมบูรณ์แบบแล้ว...