ความรัก [สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด]

            ยามคํ่าคืนบรรยายกาศในคอนโดใหญ่สีเขียวสองพี่น้องตระกูลอนาวรณ์ที่กําลังนั้งดูทีวีและอ่านหนังสืออะไรแก้เซ็งหญิงสาววัยอายุสิบแปดปีใส่เสื้อยืดสีดำที่มีปีกสีขาวพร้อมกับกางเกงขาสั้นสีนํ้าเงินนอนอ่านหนังสืชายหนุ่มอายุสิบเจ็ดปีใสเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สีดํากำลังนั่งพูดคุยกันตามประสานพี่น้องอยู่ก่อนที่จะมีเสียงของอชิระดังขึ้นมา
 
 
''เฮ้? ... ผมแกยาวขึ้นนะวิราว''
 
เสียงพี่สาวของผมที่ดื่มนมสตอเบอรี่  อยู่นอนอ่านหนังสือการ์ตูนและผมที่นั่งอยู่โซฟาตัวเล็กๆนุ่มสีขาวที่ใส่ที่คาดหูฟังเพลงอัลบั้มใหม่ๆพวกเราในตอนนี้ก็ทํา  ธุระของใครของมันและอยู่ๆ  พี่เขาก็พูดขึ้นมาผมเลยต้องพูดตอบเพื่อให้บรรยากาศสบายๆ 
      ''ผมยาวขึ้นแล้วเหรอ? ... สงสัยคงต้องไปตัดแล้วละมั้ง'' ผมที่พูดออกมาด้วยนํ้าเสียงที่พึ้งสังเกตผมสีนํ้าตาลที่ยาวลงมาถึงต้นคอแล้วลองจับดูพร้อมพี่สาวของผมที่จ้องมองผมอะไรบางอย่างที่ผมเดาอารมณ์พี่ของผมไม่ถูก
       ''สวยดีออก ห้ามตัดเด็ดขาดนะเฟร้ย'' พี่สาวของผมพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงข่มๆเล็กน้อยพร้อมกับนั้งอ่านหนังสือต่อผมที่ทําสีหน้าโดนข่มรังแกเล็กน้อยก็ปั้นหน้ายิ้มเหมือนพยายามใจดีสู้เสื้ออยู่
 
      ''ว่าแต่พี่ไปนอนอะไรบนพื้นละ? มานั่งด้วยกันสิ '' ผมเอยเสียงทักพร้อมตบโซฟาเหมือนเรียกแมวตัวน้อยให้มานั่งด้วยพี่ที่มองผมสักพักก็ยอมลุกขึ้นแล้วมานั้งโซฟาข้างๆผมก่อนจะหยิบหนังสือการ์ตูนมาอ่านด้วยผมที่เห็นพี่เอาแต่อ่านหนังสือการ์ตูนก็เลยหยิบขึ้นมาอ่านดู
    ''ไกล้สอบแล้วแท้ๆ ทําไมไม่ไปอ่านหนังสือเรียนละครับ?'' ผมเอยออกมาพร้อมพี่ที่โดนแย่งทําสีหน้าอารมณ์เซ็งบูด
    ''หนวกหูหน่า เดียวก็อ่านแล้วก็เก่งเอง ไม่เหมือนายอ่านแปปเดียวก็พอเข้าใจ?'' พี่ทําท่าประชดประชันผมที่เก่งกว่าพี่สาวแท้ๆผมที่เป็นคนเก็บอารมณ์ความโกรธไม่ไหวโดยเฉพาะพี่เพียงคนเดียวก่อนจะดังอีกฝ่ายขึ้นคร่อมหน้าตัวเองที่เกือบจะใกล้มิดพี่สาวของผม
 
ที่ตกใจโดนฉุดเข้ามาใกล้ๆหน้าผมสีนํ้าตาลที่พึ้งสระผมใหม่มะกี้ได้กลิ่นหอมดอกลิลลี่ในเส้นผมยาวสลวยผมที่  แอบตกตะลึงเล็กน้อยหลับตาลงสูบบรรยายกาศในยามคํ่าคืนและใบหน้าขับอารมณ์สีแดงแบบสตอเบอรี่พร้อมริมฝีปากที่สั่นๆ
 
 
....ดูยังไงมันก็น่าตลกดีนะ ...
 
ที่มุมมองแค่นี้มันก็เปลี่ยนได้แล้วก่อนที่ผมจะคิดอะไรอื่นๆพี่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเพราะ       ผมล็อกข้อมือเอาไว้
 
   ''ปะ...ปะ...ปล่อยฉันได้แล้ว ...!'' พี่สาวที่มีชื่อว่าอชิระใบหน้าของเขาเริ่มแดงไม่สิ .. แดงหนักกว่าพร้อมดวงตาสีนํ้าตาลที่มองลึกลงไปแล้วถึงพี่เขาจะทําตัวเป็นเข้มแข็งแต่ลึกๆแล้วในมุมมองของผม..เหมือนแมวน้อยที่กําลังหวาดกลัวอยู่ผมจ้องมองใบหน้านั้นด้วยความหลงใหลก่อนจะพูดออกมาพร้อมขยับมือดันใบหน้าของอีกฝ่าย
 
   ''ห้ามหลับตาเด็ดขาดนะ ...... '' ผมถอดแว่นออกมาพี่เขาที่ตัวสั่นเล็กน้อยพร้อมเกิดอาการเกร็งอยู่เล็กๆพี่สาวของผม .. อ่า..ดูยังไงตอนนี้เหมือนไม่ใช้มะกี้เลยนะผมขยับใบหน้าของตัวเองเข้าไปหาพี่สาวของผมที่หลับตาลงก้มมะกี้ผมสั่งห้ามแล้วแท้ๆ      
 
..ช่างมันเถอะ..
 
ผมก้มลงจูบริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆที่เหมือนจะตอบสนองไวผมล้วงเข้าไปลิ้นรสนมสตเบอรี่พร้อมกับลิ้นที่ติดกันก่อนที่จะมีเสียงร้องของพี่ดังออกมาเล็กน้อยผมจึงยอมปล่อยออกมา
 
 
   ''อือ..อะ...อือ '' เสียงของพี่สาวของผมดังออกมาพร้อมซบอกผมที่จับไหล่ทั้งสองข้างเอาไว้อยู่นํ้าลายไหลออกมาผมที่ยอมปล่อยให้พี่เขาพักอยู่บนตัวร่างกายของผมซบไว้ผมเลยหัวเราะเบาๆแบบเด็กที่ได้ลูกอมก่อนจะเลียนํ้าลายของตัวเองที่ไหลเข้ามาพร้อมพูดจาติดตลกกับเช็ดนํ้าลายของอีกฝ่ายที่ไหลออกมา
 
 
  ''อะไรกันนะพี่น่ะ ... ทําตัวแบบนั้นหมายความว่าไงละ ...''  ผมขยี้หัวมองพี่สาวของผมที่หน้าแดงทุบอกก่อนจะหันหน้าหนีพร้อมพูดออกมาซบอกของผมเอาไว้
 
 
 
  ''จ..เจ้าบ้า ...! ม..มาไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ใครมันจะตั้งรับได้ฟะ!''ใบหน้าที่ขับอารมณ์ความเขินอายผมมองลงไปแล้ว ยังไงก็น่ารักชะมัด ... 
 
 
 
   ''นมสตอเบอรี่ก็อร่อยดีนะ ... วันหลังผมจะซื้อมาเพิ่มละกัน .. เอาละนอนกันดีกว่านะครับ.. ''ผมหยิบผ้าห่มผืนบางห่มคลุมตัวเอาไว้พร้อมกับพี่สาวที่ทับผมไว้อยู่บอกตามตรงผมไม่รู้สึกหนักเลย ผมแค่อยากจะให้พี่อยู่ๆไกล้ๆแบบนี้ตลอดไปเลย  
 
 
 
 
  ''ว...วันหลังบอกให้เตรียมตัวเตรียมใจกันบ้างสิฟะ! '' ใบหน้าที่แดงแจ๋กอดผมอย่างแน่นพร้อมกับบ่นพึมพําหลายๆอย่างที่ผมขี้เกียจฟังมากหยิบหูฟังMP3ฟังอีกข้างและให้พี่เขาฟังอีกข้างผมมองทางนอกหน้าต่างที่มืดมิดก่อนจะอ้อมกอดร่างเล็กๆที่นอนอยู่ 
 
 
  ''ฝันดีนะ .... พี่ครับ '' ผมพูดออกมากระซิบตรงหูอีกฝ่ายอย่างเบาบาง..
 
 
 
  ''ร..ราตรีสวัสดิ์..วันหลังห้ามทําแบบนี้อีกนะ!''พี่เขาสบทบออกมาเบาๆก่อนจะกอดผมเอาไว้แล้วค่อยๆหลับตาลงไปเพราะคงง่วงแล้วละมั้งนี้มันก็สี่,ห้าทุ่มแล้วสิก่อนที่ผมจะพูดเบาๆ
 
 
  ''ครับๆ ...'' ผมหัวเราะออกมาก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งและมันทําให้นึกถึงสมัยตอนเด็ก
 
ผมน่ะอ่อนแอ่มาตลอดพี่สาวของผมมาปกป้องผมเสมอในแววตาของพี่น่ะผมน่ะอยากให้พี่มองผม.. แค่คนเดียว ..เพราะทุกสิ่งในตอนนี้ผมยังไม่กล้าที่จะพูดคํานั้นหรอกเพราะผมน่ะอยากให้พี่อยู่กับผมนานๆ
 
จงถึง...วันสุดท้าย ... ผมขอแค่นั้น ..ก่อนจะนอนหลับในห้วงแห่งความฝัน 
 
 
....รักพี่นะ ....
 
 
------------------------------------------------------------------------------------