แอบชอบ..อยู่ในมุมที่เขาไม่สนใจ

กรี๊งงงงงงงง เสียงกริ่งเตือนเมื่อถึงเวลาพักกลางวันแล้ว

"แพร วันนี้กินข้าวป่ะ"ยัยบีมถาม เพราะปกติฉันไม่ค่อยทานข้าวกลางวันอยู่แล้ว เบื่ออาหารน่ะ 

"ฉันไม่กินอ่ะ แกจะกินป่ะล่ะเดี๋ยวไปส่ง"ฉันพูดเหมือนเดิม ฉันเลือกที่จะไม่กินข้าว

"ไม่กินข้าวระวังเป็นโรคกระเพาะนะ"เสียงของตังทอนดังขึ้นมาข้างหูของฉัน ฉันแอบเขินอยู่ในใจ>//<

"ทำไมอ่ะ เป็นห่วงเราหรอ?"เอาอีกแล้ว ฉันนี่ไม่เก็บอาการเลย 

"อือ"แค่คำคำเดียว ที่ทำเอาฉันยิ้มได้ทั้งวัน 

"แพร เป็นอะไรของแกอ่ะ เห็นยิ้มมีความสุขมาตั้งแต่เมื่อกลางวันแล้วนะ"ยัยบีมพูดขัดจังหวะฉันตลอดเลย-.-

"แก ไม่ได้ยินเมื่อกลางวันที่ตังทอนบอกหรอ ว่ามันเป็นห่วงเค้าอ่ะ เขินแทบตาย><"

"แพร มีความสุขอะไรหรอ บอกเราบ้างสิ"เสียงของแพรวาดังขึ้นมาแทรก แต่จะทำยังไงล่ะ ฉันจะบอกดีไหม ยังไงซะแพรวาก็เพื่อนฉันนะ ฉันไม่อยากทำให้แพรวาเสียใจ โอ๊ยยยเครียดๆๆ แันไม่น่าไปแอบชอบคนเดียวกับเพื่อนเลย แล้วอีกอย่างนึงฉันเคยได้ยินมาว่าคนที่แอบชอบเพื่อนคนได้แค่แอบชอบเพราะน้อยคนที่จะชอบเพื่อนเราเอง T_T

"ไม่มีอะไรหรอกแพรวา เค้ากับบีมก็แค่ดีใจที่ใกล้สอบแล้วน่ะ"ฉันขอโทษนะแพรวา ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะโกหก

"หรอ ที่เราเห็นแพรยิ่มมาทั้งวันก็เพราะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ นึกว่าแพรจะมีคนชอบแล้วซะอีก"-.-ตายแล้ว แพรวาสงสัยเราแบบนี้ ไม่น่าเลย เก็บอาการหน่อยสิเรา!!

"เลิกเรียนแล้วฉันกลับบ้านเลยนะบีม วันนี้รู้สึกปวดหัวอ่ะ"

"อืมๆ กินยาด้วยนะพรุ่งนี้เจอกัน"