แอบเขิน

      ณ โรงเรียนอินเตอร์แห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ฉันดีใจมากเพราะนี่คือการเปิดภาคเรียนที่2แล้ว ว้าว!!!ฉันดีใจจัง เอ!!"พี่ซันอยู่ไหนน้า" เฮ้อ....นึกว่ามาโรงเรียนแล้วจะได้เจอพี่ซันซะอีก ): "นี่ยัยดาวมาถึงโรงเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่ย่ะ" นุช เพื่อนซี้ที่เป็นคนตลก ขี้เล่น น่ารักแต่ชอบแซว  เอ้า!!นุชว่าไงย่ะไม่ได้เจอตั้งนานเป็นไงบ้างฮ่ะ 
นุช :ก็สบายดีอ่ะ"แล้วเธออ่ะ"
ดาว:ก็สบายดี ไม่มีอะไรผิดปกตินี่
นุช :แล้วนี่แกมายืนอะไรอยู่หน้าอาคารม.6เนี้ย
ดาว:เปล่า!!ฉันแค่ผ่านมาน่ะู^o^
นุช :แหม!!ยัยดาวนึกว่าฉันไม่รู้เหรอ ว่าเธอแอบชอบพี่...ดาวรีบนำมือมาปิดปาดของนุชอย่างรวดเร็ว
ดาว:นี่ก็ใกล้เวลาเรียนและไปเรียนดีกว่า..ป่ะนุช
ในห้องเรียนวิชาแรกคือ อังกฤษ ฉันได้นั่งคู่กับแอมซึ่งเป็นเพื่อนที่รู้ใจกันมากที่สุดถือได้ว่ามีเรื่องอะไรที่พอจะช่วยเหลือกันได้ก็พร้อมจะช่วยกันเต็มที่เลยทีเดียว
แอม:หวัดดียัยดาว "เป็นไงบ้าง"
ดาว :ก็เหมือนเคย โอ๊ย!ทำไมไม่มีสมาธิเลยน่ะ
Teacher: Good morning studrents.
นักเรียน:Good morning teacher.
Teacher: How are you?
นักเรียน: I'm fine.thank you teacher. And you?
Teacher:I'mhappy thank you studrents.
แอม:เฮ้ย!ดาวทำไมแกหน้าถึงแดงขนาดนี้เนี่ย
ดาว: หน้าดงหน้าแดงอะไรกัน...บ้า.(:
แอม :นี่แกเขินอะไรมาเนี่ย
ดาว : ถ้าฉันบอกแก...ห้ามบอกใครน้า
แอม: ได้...ว่ามา
ดาว :คือแบบนี้นะ เมื่อเช้าอ่ะฉันแกล้งเดินไปที่อาคารม.6 เพื่อที่ฉันอ่ะจะได้ไปดูพี่ซัน แต่ฉันก็ไม่เห็นพี่ซันใช่ไหม        ฉันก็เลยนั่งรอ ที่นี้พอพี่เค้าออกมาจากห้องใช่ไหม ฉันเห็นพี่เค้ายิ้มให้ฉันหรือใครก็ไม่รู้แหละถือว่าเค้ายิ้มให้        ฉันก็แล้วกัน 
แอม:โธ่! ฉันก็นึกว่าอะไรซะอีก
ดาว: เออน่ะ!!แกห้ามบอกใครนะ...เข้าใจมั๊ย
แอม: เคเค..เข้าใจก็เข้าใจ
กริ๊ง เสียงออดดังลั่นในเวลา 9.50น. ได้เวลาไปเรียนวิชาต่อไปแล้ว...