My Everything [JaeJes Feat.YunRi]

 "ไอยุน!! บอกเธอไปเลยสิมึง" หนุ่มหน้าหวานกำลังนั่งเซ้าซี้เพื่อนสนิทของตัวเองด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม ส่วนเจ้าตัวที่
ถูกเซ้าซี้ก็ได้แต่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างคิดรำคาญและพยายามจะไม่สนใจไอเพื่อนหน้าหวานคนนี้
"ไอยุนโฮ สนใจกูหน่อยดิวะ!!" หนุ่มหน้าหวานคนเดิมตะโกนเรียกเพื่อนตัวเองอย่างเหลืออด ทำเอายุนโฮต้องเงย
หน้ามามองเจ้าของแสียงที่น่ารำคาญนี่ด้วยสายตาอ่านไม่ออก
"เหี้-ยไรมึงวะไอโบแจ กูรำคาญว่ะครับ" ร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างนึกรำคาญก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะต่อ คนถูกเรียก
ก็ฟาดมือของตัวเองลงไปที่กบาลของเพื่อนสนิทอย่างนึกโมโห เค้าไม่เคยชอบเลยซักนิดเวลาที่มีคนมาเรียกเค้าว่า
โบแจน่ะ มันฟังดูน่าขยะแขยงยังไงก็ไม่รู้
"ไอแจ!! กูเจ็บนะสั-ด"
"สมน้ำหน้า กูชื่อแจจุงโว๊ยยยยย!! คิม แจจุง" คิม แจจุง หรือ แจจุงเอ่ยขึ้นพลางถลึงตาใส่เพื่อนตัวโตกว่าที่ลูบหัว
ตัวเองป้อยๆอย่างเจ็บปวด ถึงหน้าแม่งจะหวานหยดย้อยยังไงก็เถอะแต่มือหนักกว่าผู้ชายตัวถึกๆบางคนซะอีกนะ
"ขอโทษนะ!" เสียงแหลมแต่แฝงไปด้วยความมีสเน่ห์ดังขึ้นจากหน้าห้อง พร้อมกับสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่เป็นถึงขวัญ
ใจของใครหลายๆคนรวมถึง ชอง ยุนโฮ คนนี้ด้วยกำลังยืนตีหน้านิ่งอยู่หน้ากระดาน นักเรียนชายทั้งหลางทั้งปวงก็
ต่างพากันจับจ้องไปที่เธออย่างไม่วางตา ก็เธอเป็นถึง ควอน ยูริ ดาวดวงที่หนึ่งของมหา'ลัยแห่งนี้เลยนี่นา
"นายแจจุงกับนายยุนโฮ ผู้อำนวยการเรียกพบ" ร่างสูงใจเต้นระส่ำเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ฟังดูหยิ่งผยองเรียกชื่อเค้า
"ไอห่-ายุน..ไปดิวะครับ!! นั่งนิ่งทำซากอะไรอยู่?" แจจุงพูดพลางเดินออกไปหน้าห้องโดยไม่ลืมที่จะหันไปยักคิ้ว
หลิ่วตาให้ยูริ ทำเอาร่างเพรียวสมส่วนถึงกับขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
"คุณ ชอง ยุนโฮคะ ขอความกรุณาลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินตามดิฉันมาเร็วๆนะคะ" ยูริพูดจาประชดประชันก่อนจะรีบ
เดินออกจากห้องไปเพราะทนกับสายตาพวกหมาป่าที่จ้องเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อไม่ได้ ยุนโฮลุกพรวดจาก
เก้าอี้และเดินตามหลังยูริไปอย่างรวดเร็ว ส่วนแจจุงก็..เดินนำไปก่อนเป็นโยชน์แล้วล่ะ (เวอร์ได้อีก) และทั้งสามคน
ก็มาถึงหน้าของผู้อำนวยการมหา'ลัยในที่สุด ยูริเข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลงข้างสาวสวยท่าทางดูมีระเบียบเรียบร้อย
เธอหันมายิ้มให้สองหนุ่มอย่างเป็นมิตรและหันกลับไปมองยังผู้อำนวยการดังเดิม สองหนุ่มนั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่อีก
ตัวนึงพลางนึกสงสัยว่าถูกเรียกมาที่นี่ทำไมกัน
"คิม แจจุง! ชอง ยุนโฮ!" เสียงทรงอำนาจของชายสูงวัยดังขึ้นพลางกวาดสายตามองสองหนุ่มอย่าพินิจพิจารณา
"นี่คือซูยอนและยูริ สองคนนี้จะช่วยติวให้พวกเธอทั้งสองในการสอบครั้งนี้"
"หาาาาา! ช่วยติวงั้นหรอ!!!" แจจุงและยุนโฮเอ่ยขึ้นพร้อมกันเสียงดัง ทำเอาซูยอนที่กำลังตั้งใจฟังอยู่ถึงกับสะดุ้ง
โหยงกันเลยทีเดียว ยูริมองเพื่อนสาวตัวเองพลางส่ายหน้ากับความระอาในท่าทีขวัญอ่อนของเธอ
"ใช่!! ตั้งแต่พรุ้งนี้เป็นต้นไป และฉันได้จับคู่ที่จะช่วยติวให้เธอทั้งสองได้แล้ว ยุนโฮ..." ยุนโฮหันควับไปมองยูริใน
ทันทีในใจก็หวังว่าขอให้ได้ยูริเป็นคู่ติวให้ด้วยเถอะ เค้าคงจะปลามปลื้มและบูชาผู้อำนวยการขึ้นหิ้งเลยทีเดียว
"เธอคู่กับซูยอน!!" ความหวังของร่างสูงจบลงทันทีเมื่อได้ยินคู่ติวของตัวเอง ทำไมถึงไม่เป็นยูริล่ะที่ต้องติวให้เค้า
ให้ผู้หญิงท่าทางเรียบร้อยอ้อนแอ้นแบบนั้นมาติวให้คนอย่างเค้าคงได้เรื่องหรอกนะ แม้ว่าจะเป็นถึงดาวดวงที่สอง
ของมหา'ลัยก็เถอะ ยังไงเค้าก็ไม่ปลื้มอย่างแรงงงงงง!
"ขอโทษนะครับ! ผมว่าถ้าให้ผู้หญิงคนนี้ไปติวให้ไอยุนโฮล่ะก็..มีหวังไปไม่รอดหรอกครับ" แจจุงแย้งขึ้นอย่างรู้ทัน
ความคิดเพื่อน คบกันมาตั้งนานทำไมเค้าจะดูไม่ออกว่ามันอยากคู่กับยูริน่ะ ยุนโฮหันมามองแจจุงด้วยสายตาที่ปลื้ม
ใจเอามากๆ เพื่อนคนนี้มันมีประโยชน์กับเค้าซะจริงๆเลยเชียว เดี๋ยวคืนนี้(?)ต้องให้รางวัลซะหน่อยแล้ว
"เอาอย่างนั้นก็ได้ งั้นยูริติวให้ยุนโฮ ส่วนซูยอนติวให้แจจุงละกันนะ"
"ค่ะ!!" สองสาวตอบขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ยุนโฮก็มองไปที่ยูริอย่างเพ้อฝัน สาวร่างเพรียวรู้สึกแปลกๆจึงมองกลับ
มาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ยุนโฮรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าเพ้อของตัวเองเป็นนิ่งๆพลางส่งยิ้มมุมปากไปให้ยูรินิดๆ ทำเอาเธอ
ต้องยิ้มตอบกลับมาเพื่อไม่เป็นการเสียมารยาท
"งั้นยูริกับซูยอนขอตัวนะคะ" ยูริพูดขึ้นพลางดึงตัวเพื่อนตัวเองออกจากห้องไป สองหนุ่มก็หันมาแลกรอยยิ้มอย่าง
รู้กันสองคน ชายสูงวัยมองทั้งคู่ก่อนจะเอ่ยบางอย่างขึ้นมา
"จะนั่งอยู่นี่กันรึไงหาาาาาา!!"
 

 
ซูยอนนั่งทานอาหารกลางวันกับเพื่อนสนิทอย่างยูริอยู่สองคนเงียบๆ ระหว่างทานอาหารยูริถอนหายใจออกมาได้
เกือบจะสิบครั้งแล้วเนื่องจากรำคาญเสียงเจี้ยวจ้าวข้างๆตัวเธอ ซูยอนมองเพื่อนตัวเองพลางฝืนยิ้มออกมาเพราะเธอ
เองก็รำคาญเสียงรอบข้างเช่นเดียวกับเพื่อนสาว แต่ก็ไม่กล้าแสดงท่าทางเปิดเผยมากเท่าเพื่อนเธอ
"นี่!! ไปนั่งที่อื่นได้ม๊ะ พวกฉันจะนั่งตรงเนี้ย" นึกศึกษาสาวประมาณ 4-5 คนเดินมาออกคำสั่งกับร่างบางที่นั่งทาน
อาหารอยู่ ซูยอนเงยหน้ามองพลางหันไปขอความคิดเห็นจากเพื่อนสาวที่แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา
"ทำไมฉันกับเพื่อนต้องลุกให้คนที่ชอบสั่งคนอื่นๆเค้าไปทั่วอย่างพวกเธอด้วยห๊ะ แล้วที่สำคัญ...ตรงนี้มันใช่ที่ของ
พวกเธอรึไงกัน?" ยูริว่าพลางแสดงสีหน้ากวนๆใส่อย่างไม่นึกกลัว คนเดียวแล้วไงล่ะ..เธอสู้สุดตัวแหละวะ
"ไม่เอาน่ายูล!! ลุกกันเถอะ" ซูยอนปรามเพื่อนสาวพลางจะลุกขึ้นเดินออกไปแต่คนอย่างยูริไม่มีทางยอมเด็ดขาด
เธอดึงร่างบางของซูยอนให้นั่งลง สร้างความไม่พอใจให้กับพวกนักศึกษาหญิงที่มาหาเรื่องพวกเธออย่างมาก
"แกจะไม่ยอมลุกใช่มั๊ย!!!" เสียงของผู้หญิงคนเดิมที่ดูจะเป็นหัวหน้ากลุ่มดังขึ้น สร้างความสนอกสนใจให้แก่ผู้คน
รอบข้างได้อย่างดีเลยทีเดียว ยูริแค่นหัวเราะออกมาอย่างนึกสมเพช ตะโกนเสียงดังขนาดนั้นคงแค่อยากเด่นสินะ
"ถ้าจะเรียกร้องความสนใจคนอื่นล่ะก็นะ ใช่วิธีที่ไม่ต้องมาพาลใส่คนอื่นเค้าได้มั๊ย เห็นแล้วสมเพชชะมัดยากเลย!"
ยูริพูดขึ้นพลางกรอกตาขึ้นมองข้างบนอย่างนึกเซ็งที่ต้องมาเจอเหตุการณ์ติ๊งต๊องปัญญาอ่อนแบบนี้ ซูยอนก็หันไปตี
แขนเพื่อนสาวเบาๆก่อนที่จะลุกขึ้นก้มหัวขอโทษกลุ่มผู้หญิงพวกนั้นเพื่อตัดปัญหาการทะเลาะเบาะแว้ง
"แกนี่มันสร้างภาพเก่งจริงๆเลยนะ ขอจัดซักทีเถอะยัยตอแห-ลเอ๊ยยยยย!!!"
"เพี๊ยยยยย!!" ซูยอนหลับตาปี๋ด้วยความกลัวเจ็บ แต่ทำไมเธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลยล่ะ เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อน
จะตกใจเมื่อยูริเดินมารับฝ่ามือหนักๆของผู้หญิงคนนั้นแทนเธอ สาวร่างเพรียวหันหน้ากลับมามองยังคนที่มาหาเรื่อง
ด้วยสายตาที่ดูน่ากลัวบอกไม่ถูก คนรอบข้างต่างพากันคิดในใจว่า '5 คนนี้คงต้องไปห้องพยาบาลหมดแน่ๆเลย!!'
"มือหนักนี่แกน่ะ...ทำซะฉันเลือดกบปากเลยนะ" ยูริแสยะยิ้มร้ายก่อนจะพูดประโยคเมื่อกี้ขึ้นมา ซูยอนก็ได้แต่ยืน
นิ่งเนื่องจากไม่รู้ว่าควรจะต้องทำยังไงดี ห้าสาวที่รู้สึกถึงรางร้ายแปลกๆก็ขนหัวลุกอย่างพร้อมเพรียงกัน
"พวกเธอไม่ตายดีแน่ๆ!!!" ยูริพูดจบก็ดึงตัวต้นเหตุขึ้นมาต่อยเข้าไปที่หน้าสองครั้งจนเธอล้มลงไปนอนกลิ้งกับพื้น
ยังไม่จบแค่นั้น เธอดึงคนที่สองกับคนที่สามมาก่อนจะดันหัวของทั้งคู่ชนกันและถีบออกไปแรงๆจนทั้งสองคนล้มลง
ไปทับคนแรกที่ร่วงไปแล้ว เธอตวัทสายตามองอีกสองคนที่เหลือพลางส่งยิ้มหวานที่อาบไปด้วยยาพิษไปให้
"จะทำยังไงกับพวกเธอสองคนดีน้า" สองคนที่เหือถอยหลังกรูด้วยความกลัว
"อ๋อออ!!! ชั้นไม่ใช้กำลังกับเธอสองคนหรอก" ยูริพดจบก็ไปหยิบจานสปาเก็ตตี้ที่ยังร้อนๆอยู่ขึ้นมาโปะใส่หน้าของ
ผู้หญิงคนนึก ส่วนอีกคนเธอก็จัดการยัดสเต็กชิ้นโตเข้าปากไปเสร็จสรรพ
"ก่อนจะไปก็อย่าลืมลากพวกเธออีกสามตัว เอ๊ย สามคนไปด้วยนะจ๊ะ" ยูริว่าพลางโบกมือบ๊ายบายทั้ง 5 คนและดึง
ตัวซูยอนเดินออกมาทันที ทั้งสองคนก็ไปนั่งอยู่ที่สวนดอกไม้หลังมหา'ลัย
"โอ๊ย!!! มือยัยนั่นหนักจริงๆนะเนี่ย หน้าฉันจะบวมมั๊ยอ่ะซูยอน TT^TT" ยูริร้องเสียงหลงเมื่อยกมือไปแตะที่หน้า
ของตัวเองที่มีรอยแดงอยู่ ซูยอนก็ได้แต่มองอย่างเป็นห่วงเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะไปหายามาจากที่ไหนในตอนนี้
ตึกห้องพยาบาลมันอยู่ไกลจากสวนนี่เป็นกิโลๆเลยนี่นา
"ยูลไม่น่ามารับมือผู้หญิงคนนั้นแทนเราเลย"
"โห่ซูยอน! ถ้าฉันไม่รับแทนเธอก็เจ็บตัวสิยะ" ยูริว่าพลางทำสีหน้าบูดเบี้ยวด้วยความเจ็บ ซูยอนไม่เคยเจอใครตบ
มาก่อนเลยซั๊กครั้ง ถ้าเมื่อกี้เธอโดนตบล่ะก็ เธอคงจะช็อกจนตัวแข็งทื่อแน่ๆเลยล่ะ ยัยนี้ยิ่งรับเรื่องรุนแรงไม่ค่อยจะ
ได้อยู่ซะด้วยสิ มีเพื่อนอ่อนแอนี่มันหนักใจจริงจริ๊งงงงงงง
"ซูยอน! ยูริ!" เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นทำเอาสองสาวหันไปมองอย่างสงสัย แจจุงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าตกใจ
อยู่นิดๆเมื่อเห็นรอยมือที่แก้มเนียนสวยของร่างเพรียว ไปฟัดกับใครมานั่น?
"โดนใครตบมาน่ะ...แดงเป็นแถบเชียว" ถามขึ้นด้วยความสงสัย ยูริส่ายหน้าด้วยความขี้เกียจตอบ ถ้าพูดแล้วเดี๋ยว
มันไปกระทบกระรอยนี่แล้วจะเจ็บฟรีๆ แจจุงนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆพวกเธอพลางหยิบบางอย่างขึ้นมา
"ยาแก้ฟกช้ำนี่นา นายพกติดตัวด้วยหรอ?" ยูริถามขึ้นอย่างสงสัยแต่ก็ต้องทำหน้าเหยเกเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่แก้ม
"อืม! ก็พกไว้ตลอดแหละ ไอยุนโฮมันเรื่องเยอะน่ะ"
"งั้นชั้นขอยานี่แล้วกันนะ ต่อไปนายเรียนอะไรอ่ะ?" ยูริหยิบหลอดยามาจากมือแจจุงพลางถามถึงคาบเรียนต่อไป
"เรียนภาษา ทำไมหรอ" แจจุงตอบอย่างสงสัย เค้าจะเรียนอะไรมันไปเกี่ยวอะไรด้วย แล้วที่สำคัญ...เค้ายังไม่ได้
อนุญาติให้ยากับเธอเลยนะ มาหยิบไปจากมือเฉยๆแบบนั้นได้ยังไงวะ ยูริได้ยินคำตอบจากแจจุงก็พยักหน้าก่อนจะ
หันไปมองเพื่อนสาวที่นั้งคิดอยู่ว่าต่อไปเธอเรียนอะไร
"เอายัยซูยอนไปด้วย ยัยนี่เรียนคาบเดียวกันกับนาย ชั้นกลับบ้านละ..ไม่อยากอยู่ต่อ เซ็ง!!!" ยูริพูดจบก็เดินออก
ไปจากที่แห่งนี้ทันทีเหลือไว้แต่เพียงแจจุงและซูยอนที่นั่งงงกับท่าทางของเธออยู่ ร่างบางก็หันมายิ้มให้ชายหนุ่ม
เป็นเชิงว่า 'ขอรบกวนด้วยนะคะ' แจจุงก็พยักหน้าส่งๆไปพลางเดินนำซูยอนเพื่อไปเรียนคาบที่จะถึง
 

 
แต่งเล่นๆแก้เซ็งอ่ะ 5555555
ถ้าเข้ามาอ่านก็อย่าลืมคอมเม้นกันนะจ๊ะ