เธอคือใคร ?

หลายวันก่อนฉันมีเวลาพอที่จะนั่งเอ้อระเหยเปิดหนังสือ สมุดเก่ากรุของตัวเองขึ้นมาดูอีกครั้ง
เห็นลายมือตัวเองที่ลิสต์รายชื่อเพลงที่คงเป็นตัวฉันในตอนนั้นชอบแล้ว " แปลกใจ "
แน่นอนฉันรู้จักนักร้องเหล่านั้น แต่แปลกใจที่ฉันจำไม่ได้เลยว่าตัวเองเคยชอบเพลงเหล่านี้
รายชื่อเพลงมีประมาณ 10 กว่าเพลง และยังมีลายมือขยุกขยิกของฉันเองที่ลอกเนื้อเพลงลงไปด้วย
อดทึ่งตัวเองในช่วงเวลานั้นไม่ได้ เขียนเข้าไปได้ไงตั้งหลายหน้า
 
บอกแล้วว่า....ฉันมีเวลา และฉันก็มีเวลาว่างมากพอทีี่่จะเปิดเพลงรำลึกอดีต
 
สิ่งแรกที่ฉันคิดขึ้นมาคือ...............
ฉันเป็นคนแปลกหน้าสำหรับตัวเอง ฉันในวัยนั้นไม่เหมือนฉันในวันนี้
ในช่วงชีวิตหนึ่ง ฉันเชื่อว่าเราอาจเคยรำพึงกับตัวเองด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกันไปว่า ทำไมเมื่อก่อนเราถึงทำแบบนี้ หรือทำไมเราทำแบบนั้นได้ เมื่อก่อนเธอทำแบบนั้นได้แต่ตอนนี้เธอไม่ทำ เมื่อก่อนเธอเคยชอบแบบนี้แต่ตอนนี้เธอไม่ ฯลฯ
 
เพลงจบ แต่สิ่งที่อยู่ในใจฉันยังไม่จบ 
บางทีนะ เราอาจแค่หลงลืมกันและกัน ด้วยวัยและชีวิตอันสับสนในสังคมปัจจุบัน ทำให้เด็กหญิงเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ยิ้มยาก มีความสุขยากแต่ทุกข์ง่าย ไม่มีเวลาให้ตัวเองได้แม้แต่มานั่งฟังเพลงที่ชอบ อ่านหนังสือที่อยากอ่าน ทำอะไรที่อยากทำ ระบบการมีชีวิตอยู่ในปัจจุบันสูบความเป็นเด็กในตัวเราแทบเหือดหายไป เรากลายเป็นผู้ใหญ่ที่คงดูน่ากลัวมากนะในตอนนี้ และฉันในวัยนั้นคงกลัวฉันในวันนี้เป็นแน่แท้
 
ขอบคุณเธอมากนะ เธอทำให้ฉันได้จดจำว่าตัวเองเคยชอบ คิดและรู้สึกอย่างไรอีกครั้ง ฉันขอโทษนะที่ละเลยเธอมานาน ฉันลืมไปได้อย่างไรนะ ว่าฉันเคยหัวเราะดัง ๆ กับเธอครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ แต่ฉันเชื่ออยู่อย่างหนึ่งนะ เธออยู่กับฉันเสมอ และถ้าเราอยากเจอกัน มันไม่ยากเลย ไม่ยากเลยจริง ๆ แค่เธอมีเวลาให้ตัวเธอเอง เราก็จะได้เจอกัน
 
" เราอาจไม่ใช่เราคนเดิมในแต่ละวันที่ผันผ่าน แต่เราในวันนี้คือตัวเราที่หล่อหลอมมาจากเราในอดีต ส่วนตัวเราในอนาคตอยู่ที่เรา ณ วันนี้ "