คนขายข่าว

 
   นายตำรวจหนุ่มรู้สึกใจหายเมื่อภรรยาของผู้ใหญ่แรมเอื้อมมือมาสัมผัสแขน มือของท่านผู้สูงวัยสั่นสะท้าน ราวินรู้ว่าป้าสมศรีปวดร้าวเพียงไร เขาสัญญากับตัวเองอย่างเจ็บแค้นว่า จะต้องลากตัวคนร้ายมาลงโทษให้จงได้ และหากสืบทราบว่าใครบงการอยู่เบื้องหลังมันผู้นั้นจะต้องรับผลกรรมที่ทำไว้อย่างสาสม
 
    "ไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว แต่ผมอยากจะสอบถามอะไรป้าสักเล็กน้อยจะได้ไหมครับ"
 
    ป้าสมศรีพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต ขณะจะเริ่มถาม...
    แกรก...ประตูห้องเก็บศพถูกเปิดออกอีกครั้ง...
    นายตำรวจผู้หนึ่งแต่งเครื่องแบบเต็มยศ ที่บ่าของเขามีดาวประดับอยู่หนึ่งดวง ยังมีชายฉกรรจ์อีกประมาณ 4-5 คน เดินตามมา ทุกคนมีร่างกายที่กำยำ
    ราวินหันหน้าไปมองด้วยความสงสัย เขาใช้สายตาแห่งความเคลือบแคลงส่งไปยังนายตำรวจผู้นั้น และก็อีกเช่นเคยดาบปากไวเอ่ยปากถามแบบไม่ได้คิดขึ้นมาว่า่
 
   "อ้าวหมวดก้อง มาทำไมหรือครับ??"
 
    คนถูกถามก็ตอบไปแบบสายฟ้าแลบเช่นกัน
 
   "ก็พวก พี่ ๆ น้อง ๆ ในหมู่บ้านเขามารวมตัวกันขอร้องให้พามารับศพของผู้ใหญ่แรมน่ะสิครับ ดาบยิ้ม"
 
    นายดาบตำรวจจุ๊ปากแบบทึ่งๆ หากเป็นคนอื่นตาย สมมุติว่าเป็นสารวัตรของพวกเขา ชาวบ้านจะมารวมตัวกันเพื่อขอรับศพไปประกอบพิธีไหมนะ คิดแล้วก็ส่ายหน้า คงจะไม่มีทางแน่ ๆ วัน ๆ คุณหัวหน้าก็นั่งทำงานแต่ในห้องแอร์ ตำรวจที่ประจำสถานีมีกี่นายรู้รึเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ แล้วก็ได้ยินเสียงชายฉกรรจ์คนหนึ่งพูดกับป้าสมศรีว่า
 
    "ไม่ต้องห่วงนะป้าศรี พวกเรามาช่วยแล้ว เจ้าอาวาสบอกว่าให้พาลุงผู้ใหญ่ไปที่วัด ท่านเตรียมสถานที่ไว้แล้ว เอาไว้ที่วัดแหละดี มีอะไรจะได้ช่วยกันสะดวก"
 
    ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่รวมตัวเพื่อขอรับศพอย่างเดียวเสียแล้ว...
 
    "เรื่องการแจ้งตายก็ไม่ต้องห่วงนะป้า ท่านนายอำเภอส่งเจ้าหน้าที่มาที่วัดแล้ว" คนในกลุ่มที่อยู่ด้านหลังของหมวดก้องพูดเสริมขึ้นมา
    ป้าสมศรีพยักหน้าน้ำตาไหล ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปากของเธอ เป็นเพราะความตื้นตันในน้ำใจของเพื่อนบ้าน และเชื่อว่าความดีที่สามีของเธอสั่งสมมาตลอดชีวิต กำลังตามมาเพื่อตอบแทน ถึงแม้ว่าพี่แรมจะจากไปแล้วก็ตาม
    ตอนนี้เหล่าผู้ที่ซาบซึ้งในบุญคุณของผู้ใหญ่แรม กำลังช่วยกันเคลื่อนย้ายศพของท่านไปประกอบพิธีตามศาสนาที่วัดประจำหมู่บ้าน
    เป็นอันว่ายังไม่ได้ถามอะไร ป้าสมศรีก้ต้องไปที่วัดเสียแล้ว ขณะที่กำลังคิดว่าจะเหนียวรั้งภรรยาของผู้ใหญ่ไว้สักครู่ดีหรือไม่นั้น ป้าสมศรีได้บอกให้แก้วไปขับรถมารอรับที่หน้าโรงพยาบาล ส่วนตัวเธอเดินมาหาราวินเพื่อจะบอกในสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ และสิ่งนี้อาจจะเป็นสาเหตุให้สามีของเธอเสียชีวิตก็เป็นได้
 
    "วิน...ก่อนตายพี่แรมเขาบ่นว่าเหนื่อย ไม่อยากยุ่งเรื่องของการเมืองท้องถิ่น มันสกปรก"
 
    ป้าสมศรีเดินตามศพสามีอันเป็นที่รักไปแล้ว...
 
    ราวินยังคงยืนอยู่ที่นั่น พร้อมด้วยดาบยิ้ม ดวงตาของผู้กองหนุ่มทอประกายด้วยความหวัง เมื่อเหตุหมวดก้องกำลังจะเดินตามขบวนศพไป นายตำรวจผู้มียศสูงกว่าก็ออกคำสั่งอย่างฉับพลัน
 
    "เดี๋ยวหมวดก้องกับดาบยิ้ม ตามป้าสมศรีไปที่วัด ถามแกถึงกิจวัตรประจำวันของลุงผู้ใหญ่ว่ามีอะไรบ้าง แล้วไปสืบมาว่า ใครเป็นคนพบลุงแรมเป็นคนสุดท้าย ก่อนที่แกจะเสียชีวิต" ผู้กองหนุ่มเว้นวรรคนิดหนึ่งแล้วพูดต่อ "เย็นนี้ที่งานสวดศพลุงผู้ใหญ่ ผมต้องการคำตอบ"
 
    หมวดก้องตะเบ๊ะรับคำสั่งในทันที ในขณะที่ดาบจอมสงสัยก็ปากไวอีกเช่นเคย
 
    "แล้วผู้กองจะไปไหนล่ะครับ"
 
    "ผมจะไปหากำนันเฉิด ว่าที่นายก อบต. คนใหม่"