ยัยขี้อายกับนายขี้แกล้ง

"เฮ้เดี๋ยว!ฟันโอ แกจะเอาฉันไปไหน" ฉันดิ้นทุรนทุรายเป็นหนอนชาเขียวอยู่บนอ้อมกอด จะเรียกแบบนี้ดีมั้ยนะ =//= ของตาฟันโอ  อยู่ดีๆก็เกิดคึกอะไรขึ้นมา ถึงได้มาอุ้มตัวฉันแบบนี้ อายเขาจะตายอยู่แล้วตาบ้า!  ตาบอมเมอร์ก็ไม่ทำอะไรสักอย่างมัวแต่ยืนอึ้งอยู่นั่นล่ะ คนโง่เอ้ย!!

"เงียบได้แล้ว จะถึงบ้านเล่า" ถ้าแม่ฉันมาเห็นแล้วฉันจะแก้ตัวยังไงงงงง!! แล้วอีกอย่าง แกมันหน้าสีทนได้จริงๆ คนเขามองกันใหญ่แต่แกยังทำหน้านิ่ง เชิดหน้าเดินต่อ แกจะมาหยิ่งอะไรเอาตอนนี้ !!!

"ปล่อยเลยนะไอ้โอ! ถ้ายายแกมาเห็นแล้วเขาจะว่าไง!" ไม่เอาแม่ฉันมาขู่ก็ต้องยายมันนิแหละว่ะ! อย่างน้อยๆแกก็น่าจะเกรงใจยายแกบ้างนะ

"แล้วไง เธอคิดว่ายายฉันโหดขนาดนั้นเลยหรอ" แต่แกก็น่าจะเกรงใจบ้างนะ TT

"คุณพระ! หนูพายเป็นอะไรลูก ไหนมาดูสิ" อ่า คุณยายมารีเองหรอค่ะ ฉันถึงบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยยย

"พายมันซุ่มซ่ามเหล็กตกใส่เท้ามันครับยาย" ไอ้โอ!! พูดเท็จนี้หว้า!

"ตายแล้ว เดี๋ยวยายไปบอกแม่หนูให้นะจ๊ะ ฟันโอหลานอุ้มหนูพายเข้าไปในบ้านเขาที" คุณยายค่ะ ไม่ถามเจ้านี้บ้างหรอค่ะ ว่าทำไมต้องอุ้มหนูด้วย TT

"ปล่อยเลย ฉันเดินเองได้" ฉันทำตัวยุกยิก ทำให้เจ้าฟันโอรำคาญ มันเลยว่างฉันลงกับพื้น(?) โว้ย! วางที่ดีๆไม่ได้รึไงย่ะ!  ฉันลุกขึ้นจากพื้นแล้วเดินกะเผกๆเข้าบ้านทันที คุณยายกับแม่นั่งคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด คงจะเป็นเรื่องฉันแน่ๆเลย =3=

"พาย!! ไปทำอะไรมา" แม่เรียกชื่อฉันเสียงดังพร้อมถามคำถามที่ฉันไม่อยากตอบ 

"ของหล่นใส่เท้าน่ะแม่" แล้วแม่ไม่ถามหน่อยหรอว่าเจ้าตัวยุ่งที่ไหนมาส่ง 

"แล้วเดินมายังไง" แม่ถามต่อ คุณยายยิ้มให้ฉันนิดหน่อยฉันจึงยิ้มตอบแล้วบอกชื่อคนที่อุ้มฉันตั้งแต่ร.ร.จนมาถึงบ้าน

"ฟันโอมันอุ้มมาส่ง" พูดแล้วอาย ในชีวิตนี้ฉันไม่เคยขายขี้หน้าเท่าวันนี้มาก่อน แค่มีคนมองฉันคนเดียวฉันก็อายอยู่ล่ะ ตานี่เล่นอุ้มฉันตั้งแต่ร.ร.จนถึงบ้าน คนมองเป็นร้อยๆ น่าอายชะมัด!

"ขอบคุณฟันโอรึยัง" แม่ยังคงพูดต่อ

"พายจะไปขอบคุณมันเรื่องอะไรล่ะ" คุณยายมารีหุบยิ้มทันที ท่านมองฉันด้วยสายตานิ่งๆ ส่วนแม่กำลังเตรียมจะด่าฉันใหญ่ ฉันเลยรีบวิ่งขึ้นบ้านไปซะก่อน

ฉันวิ่งขึ้นบันไดจนมาถึงห้องนอนของฉัน ว่าแต่ว่า ฉันพูดแรงส์ไปรึเปล่า คุณยายคงไม่มองฉันในแง่ลบสินะ  สายตาของฉันมองไปรอบๆห้องอย่างไร้จุดมุ่งหมายแล้วมันก็ไปเตะตากับลังการ์ตูนที่อยู่มุมห้อง ลังนั่นตาโอเป็นคนให้ฉันแต่คุณยายเป็นคนเอามาให้  ไปมาๆฉันดันรู้สึกผิดต่อยายหลานคู่นั่นซะแล้ว ฉันว่าฉันน่าจะไปขอโทษคุณยายแล้วไปขอบคุณตาโอซะแล้ว

ซ่า ซ่า  

เสียงอาบน้ำของฉันดังเป็นช่วงๆ มีเสียงฮัมเพลงมาเบาๆ ได้อาบน้ำแล้วตัวมันเบาหวิวดีจริงๆ ^^

'แต่ทำไมทำไมต้องจำเมื่อเธอไม่คิดจริงใจ~' อ้าว? นั่นเสียงโทรศัพท์ฉันนี้ ใครโทรมาตอนกำลังอาบน้ำนะ

ฉันเช็ดตัวแล้วสวมเสื้อผ้า เสียงโทรศัพท์ดับไปตั้งชาติก่อน ฉันจึงต้องโทรกลับ

'ฮัลโหล' เสียงผู้ชาย? 

"ฮัลโหล นี้ใครค่ะ?" 

'แล้วเธอคิดว่าใครล่ะ' ใครกันเนี้ย เบอร์แปลกด้วย หรือว่าโรคจิต!?

"ถ้าจะโทรมากวนล่ะก็แค่นี้ล่ะ" 

'ยัยมะเขือเทศอัดกระป๋อง'  เอ๋? ฉายานี้มัน!

"ไอ้โอ" 

'กว่าจะรู้นะยัยมะเขือ' เลิกเรียกฉันด้วยฉายานั่นซะที ฟังแล้วอยากกินมะเขือแหะ

"มีอะไรโทรมาทำไมย่ะ" ถึงจะรู้สึกผิด แต่ฉันก็ยังเคืองๆนายอยู่นะ

'ฉันขอโทษเรื่องเมื่อเย็นนะ' ตาโอพูดเสียงเบา พร้อมกับเงียบไปพักใหญ่ ทำให้ฉันต้องพูดขึ้น

"อืม ไม่เป็นไร ฉันก็ต้องขอโทษแล้วก็ขอบคุณเหมือนกัน"

'ขอโทษเรื่องอะไร?' อืมมมมม ต้องขอโทษยายนายสินะ ไม่ใช่ขอโทษนาย

"ฝากขอโทษคุณยายมารีด้วยล่ะกัน ไม่ต้องถามว่าเรื่องอะไร แค่ทำตามหน้าที่เป็นพอ" ตาโอเหมือนจะพูดอะไร แต่ฉันพูดขึ้นซะก่อน

"ไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน" ฉันล่ะอยากจะรู้ !

'ขอแม่เธอไง โอเคฉันจะฝากขอโทษให้ แต่เธอก็ต้องตอบแทนฉันเหมือนกัน' ตอบแทน? เรื่องอะไรฉันต้องตอบแทนนาย?

"ตอบแทนทำไม?" 

'เธอรู้มั้ยว่าตัวเธอหนักมาก' เฮือก!! เรื่องแบบนั้นฉันจำเป็นต้องตอบแทนหรอ นายมันหวังดีประสงค์หุบนี้หว้า =[]= !!

"เรื่อง!! นายทำให้ฉันขายหน้านะ นายตั้งหากควรจะตอบแทนเป็นการขอโทษ!" พูดแล้วก็เคืองแหะ นายนี้ทำให้ฉันจะบ้าคลั่งตาย

'จะบ้าหรอ ฉันอุตส่าห์อุ้มเธอตั้งแต่ร.ร.จนถึงบ้านเธอเลยนะ รู้มั้ยว่ามันไกลแค่ไหน' ตาโอนายอย่ามาทำให้ฉันรู้สึกผิดนะ ! หรือฉันผิดจริงๆเนี้ย จะบ้าตายจริงๆ

"เออๆ แกอยากได้อะไรล่ะ อย่าเอาของแพงนะ ตังค์ฉันยิ่งไม่มีอยู่" สุดท้ายฉันก็ไม่มีทางเลือกสินะ ให้ตายเด่!!

'ไม่เอาตังค์ แต่เสาร์นี้เธอว่างมั้ย' หืม? เสาร์นี้หรอ ฉันว่างรึเปล่านะ ดันดูอนาคตไม่ได้ซะด้วยสิ(โดนตรบบบ)

"ไม่รู้สิ น่าจะว่างนะ" 

'เสาร์นี้ไปเที่ยวกันมั้ย' เอ๋...ไปแค่สองคนหรอ = =

"มีใครไปบ้าง" 

'เธอกับฉัน'  เดี๋ยวๆ!! ชายหญิงไปเที่ยวกันสองคนนั่นมันเรียกว่าเดทนะเว้ย !

"แต่ว่า..." ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ขัดอะไรตานั่นก็ชิงว่างสายไปก่อน

'พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน ไปล่ะ'

ติ๊ด ติ๊ด ....

เอายังไงดีล่ะ มีเวลาคิดอีกแค่สามวัน ฉันก็ไม่ได้รังเกียจตานั่นนะ แต่มันน่าอายจะตาย ให้ฉันไปเที่ยวกับผู้ชายสองต่อสอง  ถ้าเกิดไปเจอพวกเพื่อนในห้อง เขาจะเข้าใจผิดรึเปล่า

หนูพายเครียดค่ะ !!!